(origineel bericht op be-more.nl)
Een ander leven
lieve allemaal,
(Een waarschuwing vooraf: het verhaal wordt langer dan ik wilde, sorry!)
dank voor jullie leuke reacties nav mijn eerste verhaal. Fijn te zien dat jullie me volgen … enne Jan, die strakke broeken zijn véél te warm bij 35 gr.! Mijn berichtjes zullen niet al te vaak komen, want de stroom is hier vaak weg en de computer moeten we met z’n 6en delen. Alles gaat ook wat slomer dan we gewend zijn … Maar ja, er zijn toch veel dingen te vertellen en dit weekend ga ik ‘op safari’, dus dan komt het er ook niet van.
Ik weet niet goed waar te beginnen, want er is zóveel te vertellen. Ik heb dit keer (té, volgens Janieke) veel foto’s … maar daarmee zeg ik toch meer dan met duizend woorden.
Ik wilde jullie iets laten zien van het huisje waarin we wonen; voor Malawiaanse begrippen best heel luxe, want we wonen in bij de cöordinator van Be More in Malawi, Joy en zijn 8-jarig dochtertje. Hij is een bijzonder inspirerende man, die probeert in Malawi projecten op te zetten in de arme regio’s, die de allerarmsten en zieken ondersteunen met hulp en kinderen met scholing. Ook probeert hij mensen bewust te maken van het feit dat ze selfsupporting moeten kunnen zijn. Een jonge vent, die voor Be More heel veel betekent.
Er is overdag ook een mevrouwtje, Charity - die gelukkig heel goed Engels verstaat, in huis die voor ons kookt en wast, dus dat is super de luxe! Dit koken gebeurt op de grond, zoals alles hier op de grond gebeurt: wassen, koken, kinderen voeden, spelen, zitten, praten met elkaar. De ‘keuken’ bestaat uit een hokje naast het huis, waar een houtkacheltje op de grond staat. Hier komen hout en kooltjes op om alles te koken. Ook het hakken van het hout doet Charity zelf.
We hebben het goed voor elkaar hier, want er is zelfs een kraan naast het huis van Joy met drinkwater. Hiermee kunnen we ook een bak vullen en in de ‘douche’ (een ander hokje naast het huis) met een plastic bakje over ons heengooien. En dat went snel en voelt écht alsof je schoon bent, haha. We zijn hier verder allemaal nét zo vies als de mensen en kindjes, dus het voelt en ruikt al gauw lekker fris. Als we bij het project geweest zijn en de kindjes ons bespringen en willen aanraken en spelen, heb nog wel de neiging om te desinfecteren als ik thuis ben. Maar ook dat went, zie ik wel aan de anderen. Die schattige kindersnoetjes, mét snottebellen en al, zijn niet te weerstaan.
Het ‘gat in de grond’ is qua stank echt verschrikkelijk, maar verder te vergelijken met een Frans toilet … valt mee dus. Gelukkig ben ik ook nog geen kakkerlakken daar tegengekomen 
En blijkbaar verbruik ik veel vocht, want ik hoef gelukkig niet zo vaak als thuis.
Ik slaap met Anne en Janieke samen op de kamer en we leven ‘uit onze koffer’ die maar nét onder het bed past. Maar verder prima te doen, hoor! We slapen vaak van 9 tot half 7, dus slaap genoeg!
Het huisje is regelmatig vol met vrienden van Joy of Charity (geen stel) of vriendinnetjes van Ivy, die hier dansen op de muziek van de TV. Joy is de enige in de buurt met TV, dus het is net stroop …
Mijn werkzaamheden deze week waren vooral meekijken met de anderen: 's morgens om 8 uur naar het schooltje en meedoen met Engelse les, buiten spelen en aan het eind van de morgen pap maken en uitdelen. Tussen de middag eten we thuis; we eten 2 keer warm en het eten is echt lekker! Charity kan lekker koken. Macaroni, rijst, aardappels met vaak boontjes en altijd een tomatensaus. Soms een stukje kip, ei of worstje. Vanavond eten we wentelteefjes, die we (dwz de anderen zelf gaan bakken. Charitz hakt het hout, hoor ik wel.
's middags ben ik 2 keer meegeweest op huisbezoeken; dan bekijk je samen met een lokale vrijwilliger wat de mensen nodig hebben. Soms lekt een dak, of hebben ze medicijnen nodig of andere dingen. Het is de bedoeling dat we volgende week bij wat huizen daken gaan repareren. Ik heb al vriendschap -zoals ze zelf zegt- gesloten met Tissy, een jonge vrijwilligster met altijd haar kindje van 2 op de rug (zie foto). Zij vindt het geweldig om me van alles te leren en te vertellen over haar leven en gewoontes, manier van koken, bier maken en ze wil me steeds woordjes Chichewa leren, echt heel bijzonder lief.
Gistermorgen had Marc het goede plan om de berg hierachter te gaan beklimmen. We zijn om 5 uur opgestaan en Joy had verteld dat we dit wel in een uurtje konden. De bedoeling was dat we op tijd terug zouden zijn om naar het project te gaan. Maar dat is helaas niet gelukt; onze lokale begeleiders Makkion en Wilfred hebben ons door maisvelden en bossen naar boven geleid en dat was echt errrrrggg mooi! Vooral toen we boven waren, werd onze moeite dik en dwars beloond, wat een práchtig uitzicht hadden we daar over de hele regio en naar andere bergen. Echt super!!! Daar op de berg hebben we Dick uit bed gebeld om even dat mooie moment te delen. (en Marc een sms gestuurd voor zn verjaardag, die helaas niet aankwam).
De stroom is er ondertussen een paar uur afgeweest en we hebben gegild, omdat Hendrik een kakkerlak vond die we nog steeds niet hebben … waahhh. Toch gaan we nu slapen, dus tot een volgende keer!! Hopelijk dan wat beknopter.
Ik lees net Dick’s sms, dat jullie kunnen schaatsen, wat super!! Geniet ervan!
ps. De foto’s volgen nog, internet werkt even niet mee