(origineel bericht op be-more.nl)
Druk aan het werk
Na de afgelopen weken die voor ons gevoel soms redelijk rustig konden verlopen, omdat we niet met alle cases meekonden, of doordat cases binnenkwamen wanneer wij er niet waren, was het deze week een week waarin we wat meer konden doen. Maandag was wel rustig, na de Good Food and Wine show. Wel was het superleuk dat ons meisje M. die dag haar ‘walker’ kreeg. Het is een soort looprek, waarmee ze kan leren lopen. Het is nog wel heel lastig voor haar, omdat haar benen bijna geen spierkracht hebben, maar ze vindt het prachtig. We proberen haar niet al te lang achter elkaar in de walker te zetten, zodat ze geen spierpijn krijgt, maar ze vindt het superleuk! Ook is er sinds kort een driewieler die we kunnen duwen, dus ook die is helemaal geweldig! Er gaat een hele wereld voor haar open en als ze er zelf beter mee overweg kan en meer kracht heeft om zichzelf voort te bewegen, zal ze een stuk zelfstandiger zijn.
Dinsdag zijn Anouk en ik met Sdudla mee geweest naar een case van een jongetje. Hij was door een aantal andere jongens gedwongen om seks te hebben met een ander kindje. Blijkbaar gebeurde dit al vaker en de jongen die hiertoe aanzette heeft dit weer van een andere jongen. Het jochie was logischerwijs erg verdrietig, Sdudla heeft hem verteld dat het niet zijn schuld is en samen hebben ze bedacht wat hij een volgende keer zou kunnen doen. Moeder wil er geen case van maken, maar wil vooral dat het stopt door met alle ouders en kinderen om tafel te gaan. De politie en Bobbi Bear zullen daarbij waarschijnlijk aanwezig zijn om te helpen. Mogelijk zijn de ‘daders’ zelf ook slachtoffer geweest, waardoor ze niet goed weten dat hetgeen ze doen verkeerd is. De daders waren nameljk zelf in een jonge puberleeftijd. Het slachtoffertje zat zelf op de basisschool.
Donderdag zijn Anouk en ik met Jackie mee gegaan naar een middelbare school in Amanzimtoti. Jackie zou er een verhaaltje vertellen over met name het verspreiden van foto’s via Facebook en telefoons. Ze weet de hele zaal te boeien door te shockeren, maar ook met humor te werken. Ze is heel direct, windt er geen doekjes om, maar doet het op zo’n manier dat de boodschap wel goed overkomt bij de tieners. Dat die boodschap overkwam, was naderhand wel duidelijk. Voor wie dat wilde waren Jackie en wij naderhand beschikbaar om te vertellen over hun eigen ervaringen. Naast een aantal meiden die wilden weten hoe ze Bobbi Bear kunnen helpen en vrijwilligster wilden worden, hebben we meerdere rape-cases binnen gekregen. een aanranding, een verslaving aan pornografie, een zelfmoordpoging of -neiging, problemen thuis en een eetstoornis. Een aantal van deze kinderen was al bekend bij Bobbi Bear, maar een heel stel niet en hen hebben we kunnen verwijzen naar ons. Nu hopen we dat ze contact met ons op gaan nemen. Een aantal kunnen we zelf ook al benaderen.
Na alle hectiek van de ochtend was erg 's middags een heel andere hectiek. Op het centrum wordt regelmatig wat door de medewerkers gekookt, van de donaties die over zijn, soms alleen het bakken van eieren. Maar deze keer har Jackie zin in curry en besloot alles uit de kast te halen. Een hele lading vis werd uit de vriezer gehaald, samen met alle kruiden, potjes, currypasta’s, kokosmelk en alle andere denkbare en niet denkbare ingrediënten voor een curry. Jackie’s boodschap: ‘we hebben een curry competition.’ Dus dan toch maar aan de slag met alle potjes, zonder recept wel te verstaan, dus ontzettend op de gok of het überhaupt zou smaken. Maar goed, Jackie ging net zo aan de slag, maar die is hier natuurlijk mee opgegroeid… Na enige tijd ging onze curry met enige twijfel de magnetron in. Op zich zag het er best goed uit, ook de anderen liepen nog niet hoofdschuddend weg, maar we waren pas gerustgesteld nadat er was geproefd en mensen niet heel gauw met een hand voor de mond weg zouden rennen 
Gelukkig voor ons viel de curry in de smaak en was hij eigenlijk best heel lekker 
Geen idee hoe we het precies hebben gedaan, veel kruiden, kokosmelk, tomaat, paprika, erwtjes, nog meer kruiden… Enfin, missie geslaagd en meteen een avondmaaltijd bereid. Supergezellig, want dan zit iedereen dus in de grote keuken te eten.
Nog later op de middag kwam er een hele lading dozen (formaat schoenendozen) van een middelbare school. Alle kinderen hadden zelf ‘rape-bags’ gemaakt, de een nog mooier dan de andere. Met allemaal lieve boodschappen erop, gewoon simpel zoals ‘to a very special person’ tot hele gedichtjes over hoe dapper degene die de doos zou krijgen was. Zo ontzettend mooi!
Vrijdag was er weer een case binnengekomen en ben ik met Ladyfair naar het ziekenhuis gegaan om te helpen. Er was een tienermeisje verkracht. Het gebeurde terwijl ze thuis lag te slapen en naderhand heeft de dader haar mee naar buiten genomen. Gelukkig heeft ze kunnen ontsnappen en is ze bij familie ondergedoken. Behoorlijk heftig verhaal dus. We hebben haar meerdere keren verteld dat ze heel dapper is, goed gehandeld heeft, trots op zichzelf kan zijn en dat het vooral niet haar schuld is, omdat het iedereen zou kunnen overkomen. Ze voelt zichzelf namelijk heel schuldig. Volgens Jackie en Eureka helpt het niet een beetje, maar echt zoveel om te zeggen ‘it’s not your fault’, dus dat heb ik nog maar een paar keer proberen te benadrukken. Hopelijk kunnen we alle cases volgende week goed volgen, om te weten hoe het met hen gaat.
Inmiddels is mijn laatste week echt ingegaan en zijn we allemaal jaloers op Anouk die nog zes weken langer blijft Vandaag was er nog wel support group, maar door de dreigende regen hebben we alleen het hoognodige gedaan (eten en drinken geven), zodat de kinderen voor de storm thuis zouden zijn, aangezien ze de rivier over moeten steken. 's Middags zijn we wezen lunchen bij Galleria, even ontspannen. Zojuist vast de eerste taart gebakken voor maandag, morgen volgen er nog twee. Morgen gaan Anouk en ik nog even naar Victoria Street Market, spulletjes en andere leuke dingen kopen.
Liefs, Elin