Waar je ook leest van turkye, er word altijd gesproken over de dolmus.
Hoe gaat het eigenlijk in zen werk?
Hoe weet je waar de dolmus naartoe rijd?
En hoe word er betaald, is het zoals in de lijnbus in belgie?
Aangezien ik overmorgen vertrek zou het wel handig zijn om dit te weten
Op de dolmus staat altijd waar hij naar toe gaat het zijn kleine personen busjes.Je kan de dolmus net als een taxi altijd laten stoppen, door je hand op te steken of bij een halte gaan staan. In de dolmus betaal je contant, in euro’s of lira’s de prijzen hangen vaak voorin. Ook kan je aan de kleur van de dolmus zien of het de goede is maar eigenlijk wijst het zich vanzelf.
Heeft een buspassagier u wel eens op de schouders getikt en vervolgens een paar munten of een beduimeld bankbiljet in de handen geduwd? Vermoedelijk niet. Maar in Turkije, in een dolmus, is dat heel gewoon. Het is de bedoeling dat u het geld doorgeeft aan iemand die voor u zit tot het bij de chauffeur terecht komt. Zo wordt de rit betaald. Wisselgeld gaat dezelfde weg terug. Ook al zit het mini-busje propvol, de chauffeur weet feilloos welke passagiers hebben betaald, en hoeveel geld. De prijs is afhankelijk van de afstand die u aflegt. Voor een paar kwartjes wordt u van de ene kant naar de andere kant van de stad gebracht
.http://members.home.nl/kleiker/Foto%20small/Dolmus_1_small.JPGhttp://members.home.nl/kleiker/Foto%20small/Dolmus_2_small.JPGhttp://members.home.nl/kleiker/Foto%20small/Dolmus_small.JPG
Dolmussen rijden een vaste route. Er zijn geen haltes. U steekt op straat een hand op en het busje stopt naast u. Op de plaats van bestemming aangekomen roept u ‘stop!’ - dat woord kent iedereen in de hele wereld - en kunt u de dolmus verlaten.
Een dolmus-chauffeur zal niet gauw een klant laten staan, want hij is een kleine zelfstandige.Het busje is zijn eigendom. Hoe meer passagiers, hoe meer hij verdient. Pas als er echt niemand meer bij kan, rijdt hij door. Dit heeft tot gevolg, dat er vaak meer passagiers in zitten, dan de veertien die officieel zijn toegestaan. Ontwaart de chauffeur een politieman of - voertuig, dan geeft hij het bevel ‘duiken!’. Allen die geen zitplaats hebben, gaan snel op hun hurken zitten, zodat zij vanaf de weg niet te zien zijn. Pas als het politiegevaar is geweken, komen de passagiers weer omhoog.
Dolmussen rijden af en aan. Langer dan een kwartier hoeft u niet te wachten. Tenminste niet in de badplaatsen. En in een verkeerd busje stapt u ook niet snel, want erop staan de namen van bekende gebouwen of bezienswaardigheden langs de route. Turken verplaatsen zich graag per dolmus. Het openbaar vervoer in Nederland kan er niet aan tippen. http://members.home.nl/kleiker/Foto%20small/Taxi_small.JPG [http://members.home.nl/kleiker/Foto%20small/Bus_small.JPG
Het is alleen jammer dat er in Alanya geen dolmus meer rijdt. Dit is overgenomen door de (plaatselijke) busbedrijven. In eerste instantie moesten ze (voor de veiligheid en herkenbaarheid) hun kenteken op de zijkanten van het busje zetten, maar uiteindelijk heeft de burgemeester van Alanya toch besloten dat er geen dolmus meer mag rijden. Op zich wel jammer, want het had toch wel z’n charme, zeker zoals Hans het omschrijft !
Maar de andere busjes die daar rijden, zijn zeker zo goedkoop en ook hiermee kom je van A naar B en andersom !!
hahahaha,ik moet ook met ene glimlach op mijn gezicht het verhaal lezen…Ik herken het ook van het wisselgeld.Je geeft geld door en het komt tot op het precieze wisselgeld weer terug,of je nu 5 euro zou geven of 50…komt goed…Wij vonden het zo goedkoop dat we fooi wilde geven.Dus we kregen wisselgeld terug ( toen nog turkse lieren),vervolgens stuurde we dat weer terug richting chauffeur.Maar wonderbaarlijk,het kwam gewoon weer ene 2e keer retour…Lol.
Nog een leuk verhaal…We hadden een jeep safari geboekt,door omstandigheden was men ons die dag vergeten op te halen,in snikkende zon staan wachten een anderhalf uur lang…Dus regelde Teddy onze boy van het strand voor ons een man die ons wel prive op zondag de jeepsafari wilde begeleiden.We hadden een te gekke dag!We waren met zijn 3 dus we wilde die man toch wel een fooitje geven.Ik weet niet meer het preciese bedrag was wat ik hem gaf.Hij keek heel erg blij en bedankte ons vriendelijk…Bleek dat ik achteraf die man een weekgeld fooi had gegeven…hahahaha…Mijn man en vriendin kwamen niet meer bij.Ach ja…dat ben ik nu éénmaal…Koop je ook in een land waar het toen 40 graden was een paar gebreide handschoenen bij een oud mannetje in de bergen van Alanya…Ze zagen er niet uit.hihihi.Als ik aan de herinneringen terug denk,dan ben ik blij dat ik over morgen weer ga!stien