(origineel bericht op be-more.nl)
Dolly’s Daycare
Lieve allemaal,
Afgelopen maandag was het dan zover. Dolly’s Daycare opende zijn deuren. Omdat we zeker wisten dat er één meisje zou komen, stonden we rond 7 uur allemaal gespannen op de oprit te kijken. Het werd kwart over 7, andere kinderen gingen naar school, de school voor de kinderen die thuis les krijgen begon om 8 uur… En Dolly zat nog steeds buiten op het terrasje voor de Daycare en wachtte. We maakten al grappen dat ze maar een vrije dag moest nemen. Maar ineens was ze daar, onze eerste gast. Een enorm schattig meisje van net 2 jaar. Mama had een vrije dag en had eerst maar even uitgeslapen. Kleine A. was erg verlegen de eerste dag, ze bleef dicht bij Dolly in de buurt en zei niets. De tweede dag begon ze voorzichtig te zwaaien naar ons en aan het eind van de week durfde ze zelfs al bij Peter op schoot te zitten! Ze vindt het enorm leuk als er een foto van haar wordt gemaakt, ze wil de foto terug zien op de camera. En dan geeft ze er een kusje op. Kortom, wij zijn nu al fan van haar. Net als de rest van de kinderen. Ze zijn na schooltijd allemaal bij de Daycare te vinden…
Het begin is dus echt gemaakt! We hebben een Daycare. Met nu nog maar één kleine gast, maar dat breidt zich vanzelf uit. We zitten nu midden in het schooljaar, we gaan er gewoon vanuit dat we in januari als het nieuwe schooljaar begint, een stuk of 10 kleine chocolate boys en girls hebben.
De dagelijkse zorg ligt bij Dolly. Tot verleden week zorgde zij voor de schoomaak en de was bij Palm Tree. Heeft ze jarenlang met veel liefde gedaan. Maar Dolly wordt er niet jonger op…Ze heeft een bewogen leven achter de rug. Kwam een jaar of 8 geleden op Palm Tree aan toen ze nog maar 28 kg woog. Veel hoop op een lang en gelukkig leven was er toen niet. Maar door ARV’s (aidsmedicatie) is ze er weer bovenop gekomen. Nog steeds is ze erg dankbaar richting Ros en erg onderdanig richting blanken. Een knuffel van Dolly eindigt altijd met haar hoofd onder mijn oksel. Iets aan Peter vragen durft ze nu, maar in het verleden kwam het verzoek altijd via de kinderen. “Peter, wil jij voor auntie Dolly dit of dat doen…”
Toen we bij wijze van grap aan haar vertelden dat we “Dolly’s Daycare” boven de deur wilden schilderen groeide ze van trots. Een verlegen glimlach… En zo is het gekomen. Als eerbetoon aan Dolly en als stimulans voor alle Zulu vrouwen die door Dolly’s Daycare een kans krijgen hun eigen geld te verdienen, hun eigen bestaan op te bouwen!
We zijn zo ongelooflijk trots dat we hieraan mee mogen werken!
We wensen jullie een fijne week.
(en iedereen die niet kan wachten tot volgende week voor het nieuwe bericht: op Faceboek plaatsen we regelmatig leuke foto’s van opmerkelijke Palm Tree momenten… Check http://www.facebook.com/profile.php?id=100001038833115)
)
Knuffel P&Y