(origineel bericht op be-more.nl)
dinsdag 22 januari
Dinsdag 22 januari
Vandaag een uurtje eerder ons bed uit! Een dagje naar Kim en lekker werken op het land. De boda komt ons halen en om 8.30 uur zijn we bij Kim. Ze woont prachtig. Een huis midden in de natuur met een veranda ervoor. Een plaatje. Wel heeft ze geen stromend water. Ze kookt op gasflessen en water wordt opgevangen vanuit de hemel!!. Kim is een nederlandse vrouw (32 jaar) en is 6 jaar geleden als vrijwilliger in Uganda gekomen en nooit meer weggegaan. Ze vangt zes weeskinderen op in haar huis. Lieve mensen als we het over ontwikkelingswerk hebben dan is Kim het beste voorbeeld! Ze helpt vrouwen van ondervoede kinderen om deze kinderen weer op krachten te krijgen. De vrouwen werken op haar land, in ruil daarvoor krijgen de vrouwen uitleg over goede voeding en hoe je nu zo’n land kunt verbouwen met verse groenten en fruit. Kim heeft een heeeeeel groot hart. Helpt zoveel mensen, laat kinderen van haar geld studeren, en zelf is ze ook echt niet rijk. Ze redt kinderen van de dood en zorgt dat ze de juiste medische behandelingen krijgen. Ik ben diep getroffen door haar eenvoud, liefde en enorme gedrevenheid. Ze is een hele rustige vrouw, die het leven neemt zoals het komt en geeft al haar liefde en haar bezit weg aan anderen, met een hele goede gedachte erachter; ze probeert zoveel mogelijk de Ugandeese bevolking te helpen zodat ze zich verder ZELF kunnen redden. Dat is waar het om draait!!!
Met Kim rijden we naar haar land, het ligt vijf minuutjes verderop. Ze heeft grond gekocht en is bezig hier groente en fruit te verbouwen. Maar er is heel veel aan vooraf gegaan voordat het zover was. Het was bush, dus er moest flink gekapt worden. Vervolgens moest er bemest worden en dan is ze nu eindelijk begonnen met planten en wieden. We helpen haar met het planten van kool en ananas en vervolgens met het onkruid-vrij maken van de aardappelheuvels en de bananenbomen. Het is hard werken in de hete zon, maar het geeft een enorme boost! Kim ontroert me, ze raakt me recht in m’n hart, wat een bijzondere vrouw. Haar kinderen die op dit moment zomervakantie hebben spelen intussen en schillen de aardappels, wortelen, uien enz. Het is ongelooflijk, kleine Rose van 6 jaar schilt met een enorm mes de aardappels. Deze kinderen zijn erg zelfstandig. In Uganda zorgt iedereen voor iedereen en dat zie je binnen dit bijzondere gezin terug. De foto’s spreken boekdelen! Kleine Rose is een klein dametje dat iedereen om de vinger windt. Haar verhaal is minder leuk, ze is toen ze 2 weken oud was door haar moeder in de latrine (wc-gat) gegooid. Kim heeft haar dus al 6 jaar in huis. Moeder is inmiddels overleden. Een ander jongetje wat bij Kim woont heeft zijn moeder verloren. Ze is doodgeslagen door zijn vader. Wat een verhalen. Om 12.30 uur lunchen we met z’n allen. De Ugandeese vrouwen, de mannen die een schuur aan het bouwen zijn, wij, Kim en de kinderen. De maaltijd bestaat uit brood en bloempap (bloem met water). Het vult goed! Na de maaltijd is het te heet om nog op het land te werken. We ruimen wat op, nemen afval mee voor de varkens en rond 15.00 uur gaan we terug. Kim brengt ons naar Kyotera. Ze vond het gezellig en heerlijk om nederlands te kletsen! Ze nodigt ons uit om volgende week weer te komen. Dat gaan we doen. Heet was een dag die zo enorm veel voldoening geeft! Echt geweldig! Ben wel heel moe nu van lichamelijk hard werken en was ontzettend vies, weet niet of ik m’n kleren nog schoon krijg, maar dat is niet belangrijk. Morgen weer een dagje ziekenhuis, waarschijnlijk weer de bush in voor familyplanning. Wat een leven en wat een afwisseling!
Moet wel even kwijt dat ik zoooo blij ben met m’n laptop. Het is heerlijk om de avonden zo te vullen. Er is verder niks te beleven. We kunnen niet naar buiten en geen televisievermaak. Het is fijn om mijn verhalen op te schrijven en te delen met jullie! En dank je wel voor alle lieve berichtjes! Het ontroert me en moet soms ook wel even slikken!