Sorry vir my afrikaans
Kyk hier na die Leeuws vs die Buffels in die Kruger Nasionale Park in Suid-Afrika op youtube …
Hallo,
Jou Afrikaans is nie te excuseer nie! Ek antwoord gewoon in my beste Suid-Afrikaans.
Baia baia mooi en besonder! Ek het met spanning na die geveg gekyk en ek kan nie geloof nie die buffel is so brutaal. Is die filmpie jou eie? Op Youtube is baia van die filmpies. Ek wil graag na die Kruger Nationale Park gaan, maar ek moet nog geld spaar vir die reis.
Groet,
Wouter v. Kuijk
Heftig filmpje hoor :o
Dis snaaks om afrikaans op hierdie site te lees. Dis glad die eerste keer dat dit nog ooit gebeur het. Ek dink dis mos lekker dat Hollanders bewus word van die feit dat daar 'n taal in die wereld is wat amper net soos hollands is en dat Suid Afrika dus 'n aangename plek is om vakantie te hou of 'n paar maand te werk.
Daardie film is ongeloofelik. Ek denk nie daar is nog 'n stel mense wat daardie soort gedrag nog ooit eerder gesien het nie.
Groete
Afrikaans lezen is helemaal niet erg moeilijk. Zelf lees ik elke dag de digitale Namibische krant, die in het Afrikaans is geschreven. Ik vind het prettig om te lezen. Ik ben net een paar dagen terug uit ZA en Namibie en blijf hierdoor juist helemaal in Afrikaanse sfeer.
Nee, inderdaad! Zuid-Afrikaans is helemaal niet lastig of vervelend te lezen. Ik durf zelf wel te zeggen dat de taal makkelijker is dan de Nederlandse, want o.a. de grammatica is allemaal zoveel eenvoudiger. Een paradijs voor dislectici, want de taal is veel beeldender en je schrijft veel dingen zoals je ze ook zegt.
Even terzijde: Hoe is de reis geweest?
En kan je misschien even een linkje naar die digitale Namibische krant vermelden. Die wil ik wel eens zien… en lezen.
Groeten,
Wouter v. Kuijk
Aangezien het Nederlands en het Afrikaans zo erg op elkaar ljiken is het vaak aangenaam voor Nederlanders om hun eigen taal te kunnen spreken als ze in ZA zijn. Weet van een aantal B&B die daar een punt van maken. Interessante feit: Afrikaans is de jongste taal in de wereld.
@ Wouter:
De link naar de Namibische krant is:
http://www.republikein.com.na/index.php
Hij verschijnt 5 dagen in de week, het weekend niet.
Namibie was fantastisch!
Hieronder een ‘kort’ verslag. Het uitgebreide verslag (+/- 17 A-4’tjes) is bijna klaar. En de eerste 9 dagen aan foto’s staan al op de site www.bjusterbaarlik.nl Het is echter een heel werk om alle foto’s te sorteren, hernoemen etc, want ik heb meer dan 3600 foto’s gemaakt (inderdaad een getal van 4 cijfers). Maar ja dat krijg je als je een dig. toestel meeneemt. Alles ook een grote lijst met tips staat naast de foto’s en het verslag binnenkort op de site.
Eindelijk de 1e indrukken van onze ervaringen van de afgelopen 4 weken in Namibië! We hebben vrijwel geen internetcafé gezien (ook niet specifiek gezocht). Daarom dus achteraf wat ervaringen hier op het forum. We zijn inmiddels weer een paar dagen thuis en al weer volop nachtdiensten aan het draaien en Ed gewoon overdag. Ons lijf is in Nederland, maar in ons hoofd nog in Afrika.
Wat een drukte hier allemaal in Nederland. Maar mensen, wat hebben wij een geweldige tijd gehad. Voor diegenen die al eerder zijn geweest is het volgende wat ik schrijf natuurlijk heel herkenbaar, maar voor ons was het helemaal nieuw. En we hebben er volop van genoten! Het is gewoon niet in het kort te beschrijven wat we hebben gezien, gedaan, gehoord, gevoeld etc. Bijvoorbeeld alleen al de uitgestrektheid……… We hadden gehoord en gelezen dat het erg uitgestrekt is en dat je soms urenlang geen auto tegenkomt. Maar als je dan zelf meemaakt dat je inderdaad niemand ziet is dat een hele rare ervaring. Elke keer verwacht je achter een bocht of heuvel een dorp, huis of mensen te zien. Maar nee hoor……… alleen de natuur met zijn geluiden. Geen telefoon, geen radio, geen mensen, geen computer, geen hoogspanningsmasten, geen auto’s………… Het is moeilijk voor te stellen en als je dan niets hoort behalve de natuur, dan word je daar helemaal stil van. Geweldig overdonderend
We zijn met een ander stel in 2 auto’s door Namibië getrokken en hebben hierbij totaal zo’n 6500 km afgelegd in deze 4 weken. Ontzettend veel foto’s (meer dan 3600) gemaakt en ook veel beelden op video gezet. Dat wordt nog een hele klus om te sorteren en op onze site te krijgen. Gelukkig hebben we de foto’s al op dag gesorteerd. De eerste foto’s zullen we binnenkort wel op onze site zetten en de ruwe versie van het reisverslag is af.
Even in het kort de grote lijn die we hebben aangehouden en een paar van de vele ervaringen, die we hebben beleefd:
Kaapstad, camping boven Clan William, Springbok, Keetmanshoop, Hardap, Gobabis, Harnas Cheeta-farm, Etosha, Opuwo, Sesfontein, Swakopmund, Solitaire, Sossosvlei, Aus, Aussenkehr (Norotshama), Kamieskroon, Clan William, Kaapstad.
Om één of andere duistere reden waren de gereserveerde Trax’s niet aanwezig. We baalden hier natuurlijk stevig van, want die Trax had onze voorkeur. Gedeeltelijk tent, zodat je alle geluiden van buiten hoort. Ergens had het verhuurbedrijf een fout gemaakt. Ter compensatie ‘krijgen’ we voor dezelfde prijs elk een Bushcamper Toyota Landcruiser mee. (deze zijn een stuk duurder). Dan maar ’s nachts de ramen open, om de ‘bushgeluiden’ binnen te laten.
Eerst door ZA en dan rechts naar boven. O.a. naar Kokerbomenbos en Giants Playground geweest. Harnas Cheetah-farm was geweldig. 2 Dagen gebleven. Geweldige ervaring. ’s Nachts gebrul van leeuwen op een paar honderd meter afstand. Hier hebben we een man ontmoet die zelf een Himba is. Van hem kregen we telefoonnummer van zijn neef. Hem mochten we bellen, zodat hij ons naar de Himba en Zemba konden brengen. Want wij wilden niet naar die “Van negen-tot-vijf-uur-Himba-stammen”.
Toen we dus in de omgeving van Opuwo waren hebben we hem gebeld en zijn een middag naar een Himba-stam/dorp geweest en de volgende dag naar een Zemba-stam/dorp. Ik had de boeken mee genomen van Ada Rosman “Olifanten in de nacht” en van Ine Andreoli “Juweel van Afrika”. Hierin staan veel tips en foto’s. Ada en Ine: jullie boeken zijn inmiddels rood van de rode oker, want al die Himbavrouwen hebben de boeken in handen gehad i.v.m. de foto’s, die in jullie boeken voor komen. Wij zijn dus bij andere dorpen/stammen geweest dan jullie, maar die vrouwen herkenden de foto’s wel. De ene was weer een tante van de andere etc etc. Geweldig wat een succes! Bij de Himba lieten die vrouwen ook zien wat en hoe het allemaal gaat met die “rooie smurrie” Bij Els werd wat op het gezicht gesmeerd, maar die heeft van nature zo’n ontzettend witte huid… Ze leek eerder op een indiaan of zoiets. Ik ben een stuk bruiner en heb gewoon mijn hele gezicht gedaan. Gevolgd door hals en nek. Van het ene kwam het ander. De Himba-dames (mannen zijn overdag met het vee op stap) vonden het geweldig. De rest kun je raden: mijn armen, benen, kortom mijn hele lijf waar geen kleding zat werd Himba-rood! Wat een ontzettende lol hebben we hier gehad zeg. Het was helemaal fantastisch. Heerlijk als je alleen met zijn viertjes bij zo’n stam bent. Je bent en blijft natuurlijk toerist. Maar het was toch anders. Ik mocht/moest blijven. Er zou “gewoon” nog een extra hut bij worden gemaakt. Eerst dachten we nog dat het een geintje was, maar het bleek serieus. Er werd gehuild toen ik wegging. Dat was wel even slikken.
De Zemba was weer totaal anders. Zij smeren zich bijv. niet in. Opstelling van de hutten is ook anders. Hier overal waar je kwam, liepen we door de geitenkeutels. En wat een vliegen! Vreselijk! Maar ook hier was verder het een feest. Mannen waren ook weg. Zowel velen wel zullen weten geldt zowel bij de Himba als de Zemba dat je met een gids of bekende gaat. In ieder geval iemand die kan vertalen en weet waar de diverse stammen ongeveer verblijven. Verder is het handen en voetenwerk om duidelijk te maken wat je wel/niet wilt etc. Met de gids zijn we voor beide stammen eerst de supermarkt in gegaan om inkopen te doen. Maïsmeel, suiker, brood, etc. Alleen dingen die de hele stam ten goede komen. Deze worden bij binnenkomst aan het ‘opperhoofd’ gegeven (meestal 1 van de oudste vrouw van de stam), in ruil daarvoor krijg je toestemming om binnen de stam te komen. Voor de kinderen in het dorp hadden we zelf van die kartonnen maskers mee genomen en ballonnen. Dit hebben we zelf uitgedeeld. En met die maskers en ballonnen kunnen ze spelen. Ballonnen werden bijv. voetballen. Zelfs de volwassen vrouwen wilden maskers en ballonnen!!! Het is gewoon heel indrukwekkend om daar alleen al te zijn. Veel vragen zijn over en weer gesteld.
In het Etosha zijn we in plaats van 3 nachten toch maar 4 nachten gebleven. Je kunt er trouwens makkelijk nog weken blijven. Maar ja zoveel vakantiedagen en –geld hebben we helaas niet. We hebben ook hier veel dieren gezien. Olifanten, gnoe’s, giraffes, spiesbokken, honderden zebra’s en springbokken, heel veel prachtig gekleurde vogels……. te veel om op te noemen. Bij de laatste camping/waterwhole 4 zwarte neushoorns!
Twee keer grote kuddes olifanten en heel veel jonge olifantjes. En de laatste dag (verhaal staat hier beneden ook al ergens) een hele bijzondere ontmoeting: een dode olifant bij een waterpoel. Hier kwam even later een gigantische stier (olifant). Waar hij zo snel vandaan kwam??? Wij stonden op een dam en hij op 15 meter afstand. We stonden in de startblokken om weg te rijden, want met zo’n enorme stier wil je absoluut geen direct contact. Hij bekeek ons lang. We werden blijkbaar goed bevonden en liet ons met rust. Liep vervolgens naar de poel en hier kregen wij een privé-voorstelling van hem van meer dan een uur. Hij heeft hier een bad genomen en met veel bombarie de hele poel in een modderbad omgetoverd. Ging hierna naar een soort moeras en ging ook hier op zijn dooie gemak op zijn knieën door de modder heen en weer liggen schuiven. Hij kreeg er geen genoeg van. Toen nog een zandbad. Heeft ons nog een tijd bestudeerd en ging toen naar de dode olifant (stonk trouwens al vreselijk). Liep hier een rondje omheen. Heeft haar aan alle kanten besnuffeld en liet ons toen met de dode olifant, 9 giraffes, een kudde springbokjes en gnoe’s alleen. Al met al hebben we daar meer dan 2 uur ademloos staan kijken. Durfden niet te praten en of te bewegen. (hebben wel foto’s gemaakt en gefilmd hoor). Het was een overweldigende voorstelling, die bijna niet in woorden is uit te drukken.
Via de westkant van Namibië zijn we naar beneden gegaan. Eén dag in Swakopmund geweest. Waren blij dat we hier toch weer weg konden.! Wat veel mensen! Wat een herrie/drukte! Wat een verkeer! Wat een toeristengat! Dat valt niet mee als je gewend bent geraakt aan het feit dat je soms de hele dag geen mensen ziet. Walvisbaai zouden we ook nog naar toe, maar zijn we alleen langs gereden, toen we richting Solitaire. We hadden genoeg drukte gezien en gehoord en wilden de rust van de natuur terug.
Natuurlijk naar Solitaire geweest, omdat ik het boek van Ton van der Lee had gelezen. Het speelt zich hier af. Het gat bestaat alleen uit een tankstation, een camping en wat lodges. Helaas is het inderdaad een toeristische trekpleister geworden. Toen wij aankwamen stond er net een bus met toeristen. Ze komen alleen voor de koffie met de appelgebak van Moose en vertrekken daarna weer. Het is niet meer wat het ooit was. Alleen Moose is er nog en in ieder geval 1 van de honden. Het vreemde was echter dat er weinig mensen op de camping blijven. Moose keek dan ook vreemd op dat we op “zijn” campsite stonden. Totaal stonden we hier maar met 3 auto’s. Even een praatje gemaakt. ’s Nachts veel wind en 1 stel die met een tent waren…. Wel, die waren al vroeg bezig te vertrekken. Tent helemaal plat! De wind werd erger en erger en het werd kouder.
Naar Sesriem geweest om vanuit hier de Sossosvlei de zonsondergang en zonsopkomst te bekijken. Het waaide nog steeds erg hard. ’s Middags naar Deadvlei gegaan voor de zonsondergang. Net op tijd voor de prachtige rode kleurenpracht. Toen hard moeten rijden om op tijd terug op de camping te zijn.
De volgende ochtend vroeg op voor de zonsopgang. Jakkes wat was het koud en wat waaide het hard! Tegen ons was gezegd en op een papier geschreven dat de gate pas 05.30 uur open ging. Bleek achteraf vroeger!!! We hadden hier natuurlijk wel wat de pest over in, want Sossosvlei konden we niet op tijd halen. In het donker naar “Duin 45” gereden. De zon kwam inderdaad op, maar wij hebben hem niet gezien zoals iedereen op de foto’s heeft staan. Wij hadden een zandstorm! Het was koud en waaiden bijna weg. Hebben geprobeerd een beschut plekje te vinden achter de auto, zodat we in ieder geval nog wat foto’s konden nemen en wat filmen. Ongelooflijk wat een wind! Maar het was in ieder geval wel spectaculair. Al dat opstuivende zand, de rode duinen, een zon die eigenlijk niet te zien was, maar wel licht gaf.
Het is een paar dagen goed koud geweest met veel wind. Geen zin om naar Luderitz te gaan, want ook hier was het natuurlijk ijskoud aan de kust. Bovendien waren we Nederlanders tegen gekomen die nogal wat vervelende dingen hier hadden mee gemaakt. Waren o.a. bij een supermarkt door het personeel via de achteruitgang naar buiten geloodst omdat het te gevaarlijk was om via de ingang weer naar buiten te gaan. Op dat moment teveel criminelen voor de deur (aldus het personeel van de winkel). Nou we zullen volgend jaar wel eens gaan kijken.
We hoorden dat het in Kaapstad die nacht 6 graden had gevroren en in Johannesburg zelfs 10 graden!! Zelfs op de Tafelberg een halve meter sneeuw! Langs de C13, zo’n 50 km van Noordoever een camping/resort Norotshama gestaan. Het werd na dagen eindelijk weer beter weer. De wind ging liggen en de nachten minder koud. Veel zin om naar het koude zuiden en Kaapstad te rijden hebben we niet, dus zijn we hier 3 nachten gebleven. Eindelijk heb ik hier voor het eerst een boek gelezen. Dan Kamieskroon (ZA) nog 2 nachten gestaan en hier in Namaqualand mooie rondritten gemaakt. Dan nog op camping “Rondeberg” gestaan. Ligt ongeveer 20 km boven Clan William. Hier de Bushcamper schoon gemaakt en reistassen weer ingepakt. Dan naar Kaapstad. De reistassen/koffers op het vliegveld gestald. Hier met Marianne (tante van Els) afgesproken. Met haar auto nog een stuk Kaapstad gezien. Naar o.a. Tafelberg en Waterfront. En dan terug.
Straks in combinatie met het uitgebreide reisverhaal (de ruwe versie is al klaar) en foto’s op de site hoop ik dat ik beetje een beter beeld kan geven van hoe we het ervaren hebben. Maar dit moest ik alvast ‘even’ kwijt. Als het allemaal op de site staat geef ik wel een seintje.
Leuke verslag.
Het hele verslag en lijst met tips staat inmiddels op onze site en 17 dagen aan foto’s. Onder andere Cheetah-farm, Etosha, Himba en Zemba.