(origineel bericht op be-more.nl)
“Did you bring your Gun?” “Yes…” en daar was z’n pistool…
De vraag of Martin, onze tourgide, zijn pistool mee had tijdens de tour ‘Durban bij night’ was meer bedoeld als geintje maar toen hij daadwerkelijk zijn pistool tevoorschijn haalde begonnen wij meisjes daar natuurlijk wel even zenuwachtig om te lachen. Gelukkig was het voor alle zekerheid en heeft hij het niet hoeven te gebruiken 
Tijdens de tour door Durban (zowel overdag als 's nachts geen fijne stad) werd ons de plekken van Durban laten zien waar wij als toeristen niet snel zullen komen. Daarbij werd ons veel verteld over het reilen en zeilen van de stad en werd er o.a. veel verteld over Zuid-Afrika tijdens het Wk. Zuid-Afrika heeft miljoenen in dit Wk gepompt terwijl er ondertussen duizenden mensen gewoon op straat sliepen. Krottenwijken zijn verplaatst naar delen buiten de stad met als doel dat ‘de toeristen’ niet zagen in wat voor armoede de mensen hier op straat leven. We hebben o.a. mensen (waaronder ook kinderen) op straat zien slapen en een prostituee echt gewoon aan het werk gezien (en dan bedoel ik niet tippelend over straat maar dan heb ik het over het hebben van sex, in de regen in een park). Kortom; de harde werkelijkheid in Durban.
Vorige week ook de vrijwilligersdag gehad. We hebben tijdens deze dag de verschillende projecten in de buurt bezocht. Onder deze projecten zat ook Umthombo (een project met straatkinderen) en Bobbi Bear (het project waar ik op 14 nov. start). Deze 2 projecten hebben mij het meeste aangesproken. Umthombo is een indrukwekkend project dat zich inzet voor straatkinderen in de stad Durban. Deze kinderen leven op straat, zijn vaak verslaafd aan lijm snuiven, moeten bedelen om aan eten te komen en zijn misschien zelf ook wel misbruikt, mishandeld of verkracht. Door middel van het uitdelen van eten, een opvang te bieden en hen aandacht te geven probeert Umthombo een deel van de problemen van deze kids op te vangen. Bij Bobbi Bear is een erg indrukwekkend verhaal verteld over hoe het leven van kinderen er hier in Zuid-Afrika uit kan zien (denk aan misbruik, mishandelingen en op straat zwerven). Het werk daar zal totaal verschillend zijn van mijn werk hier bij Mother of Peace (daarnaast zal er minder tijd zijn voor het lezen van een boekje of internetten) maar ik heb er enorm veel zin in om bij Bobbi Bear aan de slag te gaan!
Afgelopen weekend ben ik samen met maartje (via Be More) het hele weekend naar het Hluhluwe-wildpark geweest. 'S morgens om 04:00 uur opstaan (Mel, ik heb er nog aan gedacht je te smsen…) en 1,5 dag het wildpark in geweest met een gids die super veel kennis over alle dieren had! Al heel snel hadden we 4 dieren van de Big5 gezien (helaas het luipaard maar ook de cheetah niet gezien). Soms kwamen we deze 4 diersoorten zelfs allemaal tegelijk op dezelfde plek tegen; 20 olifanten met een kudde van 15 buffalo’s, een paar neushoorns én een leeuw. Het was een super gaaf weekend!
Nu weer lekker terug op het project waar het echt voelt alsof we weer ‘thuis’ zijn. Ik merk dat ik steeds meer een band krijg met de kids, zeker met de kinderen in mijn huisje waaraan ik gekoppeld ben. Om nog antwoord te geven op wat van jullie vragen; de kids hier spreken over het algemeen goed engels, ze zijn in de leeftijd van 0 tot 18 en het streven is dat de kids op hun 18e leren op eigen benen te staan. Op de momenten dat ik in mijn huisje ben, ben ik hier voornamelijk voor de gezelligheid en ik merk dat de kids, zeker de 4 grootste meiden, mijn gezelligheid en aanwezigheid echt leuk vinden. Samen filmpje kijken of een spelletje kaarten is de manier waarop ik contact probeer te krijgen met de meiden en dat voelt heel goed om te doen!
Gisteren en vandaag ben ik ook aan de slag gegaan met de homework-room. Ik wil in de komende 2 weken graag een handleiding schrijven voor de homework-room voor nieuwe vrijwilligers. Op deze manier kunnen vrijwilligers zich direct inlezen en ook direct aan de slag met de homework-room. Voor mij is dat dus een projectje waar ik me, naast de zorg voor de kids, op wil gaan richten. Heel erg leuk om te doen!
Wat betreft de besteding van mijn sponsorgeld, ik heb op dit moment nog geen idee waar ik het aan zou kunnen uitgeven. Ik wil deze week in gesprek gaan met Byron en gaan uitzoeken waar het project op dit moment behoefte aan heeft. Daarnaast kan ik het geld (of een deel ervan) ook gebruiken voor Bobbi Bear en kan ik altijd met terugwerkende kracht geld aan Mother of Peace doneren wanneer ik denk dat zij het meer nodig hebben. Zodra ik hier meer over weet horen jullie het!
Na alweer een derde week met de kids bezig te zijn ga ik komend weekend, samen met Lenneke en Maartje, een auto huren en dan willen we naar Sodwana Bay rijden. Een rit van 4 uur rijden maar met een goed doel want Sodwana Bay staat hier bekend als een van de plekken waar je super mooi schijnt te kunnen duiken. Dat moet Dani natuurlijk zelf ook even bekijken
Daarnaast is het ticket naar Kaapstad geboekt. Van 4 nov. tot 7 nov. ga ik daar samen met Maartje het avontuur opzoeken. Maartje zal dan 7 nov. weer richting Nederland vliegen en ik reis dan met een huurauto of een backpackersbus, via de tuinroute (de route langs de kust waar prachtige plekken te bezoeken zijn en waar een hoop avontuurlijke dingen te ondernemen zijn) in mijn eentje door naar Port-Elisabeth. Erg spannend maar ik heb er enorm veel zin in! Vanuit PE vlieg ik dan op 14 nov. weer terug naar Durban om daar bij Bobbi Bear te starten.
Er staat dus genoeg op het programma en ik geniet hier volop van alles wat ik meemaak. Het bevalt me tot nu toe erg goed om even lekker weg uit Nederland te zijn en van heimwee is nog totaal geen sprake. Ik schrijf m’n weblog in delen, en gister zat ik met een jurkje aan in de zon m’n blog te schrijven aangezien het hier zo’n 25 graden was. Het gaat dus helemaal goed met me!!
Ik heb ook eindelijk ontdekt hoe ik snel en makkelijk foto’s op m’n weblog kan uploaden. Hierbij dus ook was leuke foto’s! Daarnaast nog even een dingetje; ik heb gemerkt dat ik soms smsjes vanuit Nederland niet kan ontvangen en dat sommige smsjes die ik verstuur niet altijd bij jullie aankomen. Hierbij dus sorry als jullie geen reactie van me krijgen =)
Heel veel liefs en tot snel!
(P.s. Willie <em>(onze chauffeur die onze weblogs altijd leest</em>), wat vind je weer van m’n blog?)