(origineel bericht op be-more.nl)
Durban by night / Vrijwilligersdag
<u>Durban by Night</u>
Dinsdagavond was het zover om Durban savonds te zien. Ik had van Nicole en Vera al verhalen gehoord hoe het was, dus erg benieuwd.
Om 19.00uur werden we opgehaald door de zoon van Willie. Deuren op slot, en rijden maar. Het was ook een heel veilig gevoel dat onze gids ongeveer 20 jaar politieman is geweest. Je weet maar nooit natuurlijk wat er gebeurt…
Na een tijdje rijden kwamen we aan bij een paar huisjes. Ze zagen er erg armoedig en klein uit. De huisjes bestaan eigenlijk alleen uit een paar bedden, en verder vrij weinig. Deze mensen hebben geen water en electriciteit. De wc’s staan een stukje verder op, maar daar wordt je ook niet vrolijk van. Vaak gaan de kinderen/volwassenen snachts niet naar de wc’s maar doen hun behoeften gewoon buiten. Wanneer het begint te regenen, stroomt het water(maar ook de urine en ontlastingresten) de huisjes binnen aangezien ze op een schuin gedeelte staan (soort bergje).
Na een tijdje rijden zijn we gestopt bij het rijkere gedeelte van Durban. We stonden bij de haven, bij mega dure boten. Echt groot en mooi.
Toen we weer verder gingen rijden stonden we na 2 straten in het arme gedeelte. Je ziet kinderen over straat lopen, jonge moeders met baby’s, groep jong volwassenen, kinderen die verslaafd zijn aan drugs (veel zijn er verslaafd aan lijm), jonge prostituees (ongeveer 17 jaar) en ga zo maar door. Dan valt je mond wel even open hoor. Dat sommige mensen gewoon zo leven. Dat ze jong verslaafd raken, jong op straat terecht komen, jong de prostitutie ingaan enz. Brok in je keel en tranen in je ogen.
De gids heeft tijdens deze rit verschillende informatie gegeven, maar de helft ben ik al kwijt aangezien ik zo naar buiten aan het kijken was en je alleen maar gaat nadenken hoe verschillend het is in het leven. En hoe blij je moet zijn met wat je hebt. Dat Nederlanders bijvoorbeeld gek staan te kijken als we een keer geen warm water hebben terwijl ze dat hier helemaal niet hebben. Zulke dingen gaan alleen maar door je hoofd.
Wat ik bijvoorbeeld wel heb onthouden wat de gids had verteld is dat er tijdens het wk een nieuw stadion moest worden gebouwd. Dit is ook gebeurd, helaas, want ik vind het onnodig. Er staat namelijk al een stadion in Durban, maar deze was niet groot genoeg. Het oude stadion hadden ze beter kunnen opknappen. Wanneer ze de ene tribune even hoog hadden gemaakt als de andere hadden er net zoveel mensen in gekund als in het nieuwe stadion. Best zonde dus, want anders hadden ze bijvoorbeeld wel nieuwe huizen kunnen bouwen. Nu staat er dus een paar meter naast het “oude stadion” het nieuwe.
Terug naar MoP heb ik de hele weg stil uit het raam gekeken. Het heeft zoveel indruk op mij gemaakt. Je moet echt blij zijn met de kleine dingen in het leven. Zoals vele mensen al zeiden toen ik hierheen ging: je komt terug als een ander mens, met een andere kijk op het leven. Nou degene die dit zeiden: jullie hebben helemaal gelijk! Je kijkt inderdaad anders naar het leven. Je ziet namelijk die beelden wel soms op tv, maar in het echt is het zoveel anders. Je staat er gewoon middenin als buitenlander.
<u>Vrijwilligersdag
</u>Woensdag(gisteren) hadden we vrijwilligersdag. Deze dag ga je met alle vrijwilligers van Be More naar een aantal projecten. Erg leuk, want op deze manier zie je hoe de andere projecten eruit zien.
Als eerste gingen we naar Palm Tree. Dit is een klein opvanghuis waar 18 kinderen en 3 moeders wonen en waar ze onderdak, eten, onderwijs en goede zorg krijgen. Dit project leek mij niet echt heel leuk. Het is heel klein en het trok mij niet echt aan. Nadat we op Palm Tree een rondleiding hadden gekregen zijn we doorgereden naar Bobbi Bear.
Bobbi Bear is een project dat zich inzet voor seksueel misbruikte kinderen, die hun trauma verwerken met behulp van de Bobbi Bear. Toen we hier aankwamen begon een vrouw die daar veel doet en al lang werkt ons informatie te geven. Toen ze begon had ze ons al te pakken. Zo’n goed en sterk verhaal en ze vertelde het echt met liefde. Ze had het bijvoorbeeld over dat ze soms naar het politiebureau moeten omdat er een kind is verkracht en die halen ze dan daar op. Het kind kan door middel van de Bobbi Bear haar verhaal vertellen. Ze kan op de beer tekenen wat er gebeurd is en bijvoorbeeld hoe ze zich voelde. Een beer hebben we toen ook gezien. Wat daar allemaal op was getekend, echt zo zielig, niet normaal! Eenmaal buiten hebben Nicole en ik over dit project gesproken. En al snel kwamen we erop uit dat we beide dolgraag terug willen naar Zuid-Afrika om te helpen bij dit project. M’n hart zei gewoon ; dit moet je doen in je leven. Dus bij deze: Waarschijnlijk gaan Nicole en ik samen terug naar Zuid-Afrika om naar Bobbi Bear te gaan.
Na Bobbi Bear zijn we naar het allerleukste project gegaan, namelijk: Mother of Peace. Hahaha. Nee serieus, na Bobbi Bear trok mij verder echt geen 1 project die we hebben gezien. Ik ben dus erg blij dat ik heb gekozen voor het project Mother of Peace. Bobbi Bear had ik ook echt niet als 1e project moeten kiezen, want dat is echt heel zwaar als ik het zo hoorde. Dus ik heb een goede keuze gemaakt! 
We hebben de vrijwilligers een rondleiding gegeven over het project. We hebben het volgende laten zien: Home work Room, Art Room, Play Room, Daycare 1 t/m 3, Babyroom, Playground, Kerk, 2 huisjes waar kinderen wonen en het vrijwilligershuisje. Na MoP zijn we naar Isiaiah 54 geweest.
Isiaiah is een tehuis dat noodopvang biedt aan kinderen die dat nodig hebben, omdat ze misbruikt, mishandeld of achtergelaten zijn. Ook dit project trok mij niet echt. Het is echt heel klein, en je zit er na mijn idee met teveel vrijwilligers. Nadat we hier een rondleiding hadden gehad zijn we naar Umthombo gegaan.
Umthombo is een organisatie die vecht voor de kinderen in de straten van Durban, hun vertrouwen wint, medische zorg biedt, aanmoedigt en helpt om het straatleven te verruilen voor een normale thuissituatie. Dit was wel erg leuk om te zien, maar niet iets waar ik als vrijwilliger zou willen werken. Wat ik echt super leuk vond was dat een aantal jongeren voor ons gingen optreden. Ze deden een aantal dansjes en maakten geluiden door met hun handen hard op hun laarzen te slaan. Natuurlijk heb ik hier filmpjes van gemaakt!
Na de projecten te hebben gezien zijn we gaan eten bij Cape Town Fish Market (als ik het goed zeg). Lekker patat met kip gegeten. Was een gezellig dagje.
Blogs blijven maar lang zeg… Haha. Maandag zal hij ook wel lang zijn want dit weekend ga ik samen met Nicole naar Wild Coast.
Veel liefs,
Manon