(origineel bericht op be-more.nl)
De malawiaanse mentaliteit
Beste bloglezers,
Ik ben al weer op drie vierde van mijn verblijf in Malawi, wat gaat de tijd toch snel. Deze maand ben ik ingedeeld bij de afdeling OVC, Orphans and vulnerable children. Dit houd in dat ik elke week een meeting heb met de weeskinderen van een willekeurig dorp en dat ik daarnaast de kinderen help met het opzetten van een “IGA” Income generating activity.
Als voorbeeld van zo’n “IGA” hebben we in een dorp een moestuin opgezet waar de kinderen groente en fruit kunnen verbouwen om deze te kunnen doorverkopen zodat ze een zakcentje verdienen. Daarnaast is deze “IGA” ook bedoelt voor de voogdouders van deze kinderen, waarvoor het al een hele taak is om voor het weeskind te zorgen.
De problemen voor de meeste weeskinderen is, is dat ze worden gediscrimineerd. Op school worden de weeskinderen meestal gepest, en thuis worden ze door de meeste voogdouders niet gezien als een eigen kind. Dit heeft tot het gevolg dat de kinderen vaak in de problemen komen met de politie en dat ze dus geen rooskleurige toekomst hebben. Ook komt het vaak voor dat vrouwelijke weeskinderen vaak verkracht of geslagen worden door of de voogdvader of andere mannen. Door met de voogdouders en de adoptiekinderen te praten probeert LIYO oplossingen te vinden voor de weeskinderen die geen makkelijk bestaan hebben.
Deze week hadden we 50 weeskinderen uit vijf verschillende dorpen uitgenodigd om een sweater op te halen bij ons kantoor. De sweaters waren gedoneerd door een van de Nederlandse vrijwilligers. Omdat de winter er aan komt en de meeste weeskinderen geen warme kleding hebben zou je dus verwachten dat ze deze kans met beide handen aangrijpen. Maar jammer genoeg waren er heel veel kinderen te laat en kwamen er zelfs een paar niet opdagen tot groot ongenoegen van de directeur en de lokale members. Die overigens zelf ook lang niet overal op tijd zijn.
Een ander voorbeeld van de Malawiaanse mentaliteit was er donderdag. Ik ben samen met een Nederlandse vrijwilligster en twee lokale members naar een van de verste dorpjes gelopen omdat hier een afspraak was gemaakt voor een meeting met de weeskinderen. Toen we aankwamen bij het huis van de chief van dit dorp ( een aangewezen persoon die het boegbeeld en aanspreekpunt voor het hele dorp is ) waren er geen weeskinderen en ook geen chief. Na een kwartier wachten kwam er een oude vrouw aan en dit bleek de chief te zijn. Ze zei dat ze een fout had gemaakt en het niet doorgegeven had aan de weeskinderen terwijl de afspraak al een paar dagen stond. Ze zei daarna dat ze er nog wel voor kon zorgen dat alle kinderen er snel zouden zijn. Na weer een kwartier wachten waren er nog maar drie weeskinderen, en zei de chief dat dit alles was wat er ging komen. Omdat de discussie met alle weeskinderen moest worden gedaan besloten we maar weer terug te lopen naar huis.
Daarnaast heb ik deze week ook nog geholpen bij het bouwen van het toilet van een oud vrouwtje. Voordat we er heen gingen werd er verteld dat het gat al helemaal gegraven was en dat we konden beginnen met het bouwen van de muren om het toilet heen. Toen we aankwamen bleek echter dat het gat nog maar een meter diep was terwijl het gat zeker weten twee meter diep moet zijn. Omdat we hier niet op voorbereid waren hadden we geen schep bij ons en konden we dus weer teruglopen naar het kantoor om de schep te halen. Ongeveer een uur later konden we eindelijk beginnen met graven. En toen we na een halfuur klaar waren met graven begon het te warm te worden om nog te beginnen met het bouwen van de muren dus werd er besloten om weer terug te gaan.
Nou klinkt dit allemaal ontzettend frustrerend en lijkt het alsof ik me hier ontzettend geërgerd aan heb maar dat is dus gek genoeg niet zo. Na een anderhalve maand in Malawi ben ik gewend aan deze mentaliteit en laksheid en geleerd dat dit nou eenmaal dingen zijn die hier bij het dagelijkse leven horen. Als je hier heen komt moet je niet met het idee komen dat je alles kan gaan veranderen want zo gaan dingen hier niet. Wat je wel kan doen is een steentje bijdragen aan het proces van verandering. Zo hebben we vorige maand ingesteld dat als je op een meeting voor lokale members en nederlandse vrijwilligers meer dan een halfuur te laat bent je weer naar huis mag gaan. Hoewel de meeste lokale members hier niet heel erg blij mee waren proberen we het wel zo goed mogelijk hand te haven en ze zo iets meer bij te brengen over plannen en op tijd komen.
Het was al met al weer een mooie week in het nog steeds zonnige Malawi. Aankomende week zal weer een nieuw avontuur worden en ik kijk er ontzettend naar uit.
Liefs Hessel