(origineel bericht op be-more.nl)
De laatste week
Hallo,
Even vlug een berichtje.
Gisterenavond konden we meerijden met een politieagent. We kregen een rondrit door Durban.
Wat me het meeste geraakt heeft is te zien hoe mensen leven in shags. Huisjes gemaakt van alles wat ze maar kunnen vinden. Met honderden bij elkaar. Toch nog veel erger dan de huizen hier in de township.
Het contrast met het luxe, grote voetbalstadion dat gebouwd werd voor de wereldbeker voetbal kan niet groter zijn.
Durban is een stad met veel geweld, drugs, mensenhandel, prostitutie.
Niet veilig om 's avonds, en in sommige wijken ook overdag rond te lopen.
Verder gaat alles hier z’n gewone gangetje. Ik sta op om 7u en om 8u begint de les voor de homeschoolkids. We starten met 10 minuutjes turnoefeningen. En dan geef ik les aan JJ. Om 10u is er snacktime voor de kinderen en dan maken wij voor alle kinderen de lunch en de snacks klaar voor de dag nadien.
Dan maak ik samen met JJ een armband en na de lunch is er weer gewoon les. Vanavond het ik enkele spelletjes om te leren letters te herkennen en een voorbereidend rekenen-boekje gekocht voor JJ. Ik heb ontdekt dat hij het heel leuk vindt om met letters te spelen.
Wanneer de schoolkinderen thuiskomen dan help ik bij het maken van het huiswerk. Vandaag met L Afrikaanse woordjes geoefend en met S Engelse zinnetjes gemaakt. Sommige kinderen hebben toch wel moeite met concentratie dus is het wel een klus om het huiswerk af te maken.
Morgenavond staat nog de groepsfoto op het programma en natuurlijk onze afscheidsbraai. Vrijdag vertrekken Minka en Corine en zaterdag is het mijn beurt om afscheid te nemen. Dan vertrek ik naar Capetown om te beginnen aan m’n rondreis.
Gelukkig kom ik voor ik naar huis vertrek toch nog een dag terug naar Palm Tree. Ik besef nu dat een maand hier op Palm Tree gewoon te weinig is. Ik had graag nog een week of twee gebleven. Nu dat ik de kinderen goed begin te kennen, echt goed het reilen en zeilen van het project ken, en vooral omdat ik het zalig vind om met JJ te werken, nu is het alweer tijd om weg te gaan.
Ook met m’n vier Nederlandse medevrijwilligsters klikt het. Alhoewel we allemaal heel verschillend zijn en er af en toe wel wat ergernisjes zijn (normaal wanneer je met 5 vrouwen samenleeft).
Geen foto’s deze keer want het internet is Afrikaans.
Groetjes,
Veerle