(origineel bericht op be-more.nl)
De Filipijnen
Lieve allemaal,
Ik ga het land verlaten, dus tijd voor een update! <strong>
</strong><strong>
Een dorpse stad</strong>
Na een lange vlucht en korte tussenstop in Singapore begon mijn avontuur in Cebu City. De stad op het eiland Cebu, waar de nieuwste regio van Be More zich bevindt en ik een bezoek heb gebracht aan mijn collega Renske. Cebu City is een miljoenenstad, met alles wat je kan bedenken. Een stad met luxe shoppingmalls, allerlei food ketens en bizar druk verkeer om gek van te worden. Toch is het een stad die voor mij dorps voelt. Alles is makkelijk te bereiken, de mensen zeggen je gedag, zijn enorm vriendelijk, je voelt je veilig op straat en de sociale controle is groot. Een fijne stad om een tijdje te verblijven!
<strong>Het Filipijnse leven </strong>
Het leven op de Filipijnen is een leven van slippers, een korte broek en hemdje. Enorm warm is het hier. Ondanks dat het een werkbezoek was voelde het zo totaal niet. Lekker de stad verkennen, bijkletsen met Renske, projecten bezoeken, tussen afspraken door zwemmen en af en toe ook nog de mail checken. Ook nog een bezoekje gebracht aan een comedy show, oftewel een travestietentent, hilarisch!
Het verkeer is hier een gekkenhuis. Veel doe je met de taxi, motorcycle of jeepney(soort jeep die als bus werkt).
Als westerling krijg je hier enorm veel aandacht. Iedereen kijkt naar je, of staart eigenlijk. Overal waar je komt. Je hebt dus enorm veel aanspraak. You are so beautifull wordt zo vaak in een gesprek gezegd dat het echt enorm gênant wordt. Ik werd zelfs versierd om mijn dansmoves. You can dance so good! En het was niet alleen de openingszin. Zo vaak dat ik er bijna in ging geloven. Degene die mijn danspasjes kennen, weten dat dit geen moves zijn waar je indruk mee maakt 
Er zijn hier ook heel veel oude blanke mannen met Filipijnse vrouwen. Elke keer weer als ik het zie, blijf ik het bizar vinden. Voor de vrouw een goed onderhoud, en ook voor haar familie. Een grote opoffering in mijn ogen.
<strong>Little Lambs</strong>
Samen met Renske ben ik een ochtend naar Little Lambs geweest, een van de partners waar Be More mee samenwerkt. Een onbeschrijfelijk project dat veel indruk heeft gemaakt. Het project zorgt voor kinderen met een beperking. Kinderen die verstoten zijn door hun familie, geen ouders meer hebben en waar niemand voor wil zorgen. Een aantal paters en vrijwilligers hebben zich over deze kinderen ontfermd en houden het centrum draaiende. Door de weinig hulp is er naast verzorging geen tijd voor vermaak, liefde of aandacht. Vrijwilligers zijn hier dan ook een enorme toegevoegde waarde.
Zo’n 10 kinderen zijn mobiel en hier heb ik me de nodige tijd mee vermaakt. Praten kunnen ze geen van allen, dus knuffelen, spelen en lachen was wat we deden.
Speelgoed wordt weinig gebruikt en door de kids ook vaak snel kapot gemaakt. Door hun beperking en het grote gebrek aan aandacht zijn de kids enorm druk en niet sociaal. Samen spelen is moeilijk voor ze. Nog ontroerender vond ik het daarom om te zien dat een van de kinderen een blind kindje liet tekenen op een bordje. Toch zo lief en behulpzaam voor elkaar. Even slikken…
Nog een aantal momenten om te slikken volgde op de bovenste verdieping van het centrum. Hier verblijven kinderen van veel verschillende leeftijden die niks tot weinig kunnen. Ze liggen hier de hele dag in een ledikant. Stil werd ik er van. Een meisje geboren in 1990 die zo klein was als een peuter die met een vergroeid lichaam de hele dag en dus haar hele leven in een ledikantje ligt. Dan schiet even aan me voorbij wat ik allemaal in mijn leven al heb kunnen ondernemen… Heftig en confronterend.
<strong>Share a Child</strong>
Naast alle faciliteiten in Cebu City is er ook veel armoede. Families die weinig tot niets hebben. Die in kleine hutjes leven zonder water en elektriciteit. Share a Child, een ander project waar Be More mee samen werkt, zet zich o.a. in voor deze families. Ik ben een dag mee geweest de community in voor een monthly meeting, waarbij ze intake interviews afnemen om te kijken hoe de leefomstandigheden van deze mensen zijn. Prachtig gebied tussen de bergen waar we op een motor naar toe gingen. De mensen hier zijn enorm vriendelijk, maar leven met heel weinig. Een hutje van bamboo, geen stromend water en toilet in huis. Giechelend vertelden ze me beschamend dat ze in het bos hun behoeftes deden en in de rivier water haalden.
Een vrouw vertelde me heel open haar verhaal. Ze had 1 kind. Meer kinderen wilde ze niet, want haar man zat aan de drugs. Ze was bang voor ruzie en verbaal en non-verbaal geweld. Dit wilde ze haar kinderen niet aan doen. Ze zag geen uitzicht op een beter leven, omdat ze haar dochter niet achter durfde te laten. Ze werkte parttime om extra inkomen te krijgen, maar ze was vooral afhankelijk van man. Ze was heel blij dat ze haar verhaal kon delen met lotgenoten tijdens deze bijeenkomst.
Ondanks alle armoede nemen de mensen het leven zoals het is. Vriendelijk delen ze de weinige rijst die ze hebben en nemen ze geen genoegen als je zegt dat kale rijst zonder varkensnier voldoende is. Om te bedanken voor je komst bieden ze ook nog eens gebakken banaan aan.
Ik heb ook nog kort een bezoek gebracht aan het derde project van Be More: Adam Jennie’s school. Deze school geeft les aan kinderen met een beperking en helpt ze bij hun ontwikkeling. Ook een mooi project waar vrijwilligers veel ondersteuning bieden.
<strong>It’s more fun in The Philippines</strong>
De slogan waar de Filipijnen zich mee promoot is zeker waar! Afgelopen weekend heb ik nog wat meer van het land kunnen zien en ben ik naar het tropische eiland Bohol geweest. Na een dagje relaxen op het strand, genoten te hebben van een massage en diner met live muziek op het strand heb ik ook nog een dagje het eiland bekeken. Een nogal toeristische trip waar je op 1 dag zoveel mogelijk bezoekt. Begonnen met een uitzichtpunt om door te gaan met een python, butterfly farm, oude kerk, tarsiers (klein aapjes met hele grote ogen), hele hoge bomen, een boottocht met lunch op een drijvend restaurant op de Loboc River en het hoogtepunt waren de prachtige Chocolate Hills met enorm mooi uitzicht!
Morgen vlieg ik naar Singapore, waar Gineke dinsdag aankomt en we woensdag naar Vietnam vliegen voor onze reis door Vietnam, Laos en Cambodja. Heel veel zin in!
Een volgend reisverslag volgt op kimvanbroekhoven.waarbenjij.nu
Liefs en een dikke kus van mij
Ps. foto’s volgen later:)