(origineel bericht op be-more.nl)
De eerste dagen op MoP
Lieve allemaal,
Hier weer een update vanuit het verre Zuid-Afrika! Inmiddels alweer de 3e dag op Mother of Peace.
Dinsdagochtend werden we rond een uur of 10 opgehaald bij het backpackers hostel door Willy, de chauffeur van Mother of Peace, om naar het project te gaan. Het was echt zo ontzettend leuk om eindelijk in het echt te zien wat ik al kende van alle foto’s en filmpjes die ik voor vertrek bekeken had!
Op het project hebben we ons verdeeld over de huisjes van de vrijwilligers, spullen beetje uitgepakt en daarna kregen we een korte rondleiding over het terrein. Alle oudere kinderen zaten op school, dus veel was er nog niet te zien en te doen. Wel waren de kinderen tot 3 jaar er, in de ‘babies room’ en de kinderen tot 7 jaar op de ‘day care’. Op die day care komen ook kinderen van buiten het project, zodat hun ouders kunnen werken.
Op het terrein hier zijn verder 10 huisjes waar de kinderen wonen, met ieder een huismoeder. In elk huisje wonen 7-10 kinderen, van alle leeftijden door elkaar. Dan zijn er nog een paar vrijwillligershuisjes, een artroom, theater, gameroom, homeworkroom, een chapel, en nog wat grote ruimtes waar de kinderen kunnen spelen. Buiten is er een heel groot grasveld waar de kinderen kunnen spelen, de playground, en verder nog wat klimtoestellen verspreid over het terrein.
Na de rondleiding gingen we meteen boodschappen doen, Willy bracht ons naar een winkelcentrum in de buurt waar we de tijd kregen om uitgebreid boodschappen te doen en even te lunchen.
Toen we weer op het project waren, druppelden de kinderen langzaam binnen die terug kwamen van school. Normaal zouden we dan met ze gaan spelen op het grasveld, maar die dag kon de KFC elk moment langskomen. Die zouden als charity eten langs komen brengen voor alle kinderen. Maar toen maakten we meteen kennis met de ‘Afrikaanse tijd’, zoals ze dat hier allemaal noemen, ze waren namelijk anderhalf uur te laat. Was verder ook geen probleem, de kinderen waren alsnog dolblij.
Al die tijd dat we wachtten zaten we met alle kinderen in één ruimte, echt chaos. Overal geschreeuw en gehuil, rondrennende kinderen, kinderen die overal opklommen, een paar keken nog tv en er waren er ook een paar die tussen al die chaos probeerden huiswerk te maken. Supermooi om te zien hoe het er hier blijkbaar dagelijks aan toe gaat.
Wel heel leuk met de kinderen gespeeld daar, de meeste zijn totaal niet verlegen en claimen echt meteen al je aandacht. Of ze maken er een sport van bij hoeveel verschillende vrijwilligers ze in zo kort mogelijke tijd op schoot kunnen zitten.
Toen ze allemaal gegeten hadden ging ieder naar zijn eigen huisje, wij ook. Lekker gekookt met de 4 meiden uit ons huisje, en daarna nog even buiten gezeten en een spelletje gedaan. Overdag was het al niet superwarm, het waaide ziek hard, maar als de zon ondergaat (al om 5 uur) dan is het hier echt ijskoud. Maar met een dikke trui was het toch wel prima uit te houden.
De volgende ochtend werden we overhaast wakker gemaakt door iemand van het project hier om te komen luisteren naar gezang van de kinderen voor de verjaardag van Nelson Mandela. Jammer genoeg waren we net te laat, en waren ze al klaar toen we aankwamen.
Na het ontbijt hadden we een afspraak met Byron, de vrijwilligerscoördinator van MoP. Van hem kregen we een introductie met allemaal uitleg over MoP en de regels enzo. Ook gingen we theedrinken met alle huismoeders en de overige stafleden om die te leren kennen. Daarna kregen we te horen bij welk huisje we voor de komende maand zijn ingedeeld. Bij dat huisje ga je dan de huismoeder ondersteunen, met bijvoorbeeld de kinderen in bad doen, helpen met huiswerk, voorlezen enz. Het huisje waar ik ga helpen heet ‘Sacred Heart’, en mijn huismoeder is de oudste van alle huismoeders en zij is hier al vanaf het begin van MoP. Superlieve vrouw, een echte big mama, heel vrolijk en hartelijk en het is duidelijk dat ze echt van de kinderen houdt. Ik heb 8 kindjes, de oudste is een meisje van 14 en de jongste is een jochie van 2. We gingen meteen met de huismoeders mee naar het huisje om elkaar wat beter te leren kennen. Jammer genoeg was bij mij alleen de jongste thuis, de rest zat op school en kon ik dus nog niet ontmoeten. Dat jochie is wel echt een schatje, hij wilde meteen alleen nog maar bij mij zitten en niet meer bij z’n moeder. Toen we hem te eten hadden gegeven ging ik nog even met hem en wat andere kinderen buiten spelen.
Om 3 uur kwamen de rest van de kinderen weer uit school en toen moesten we ze weer bezig houden tot 5 uur. 6 Vrijwilligers gingen met de oudere kinderen naar de playground, ik bleef met 1 andere vrijwilliger bij de kleintjes in de babies room. Echt zo ontzettend leuk was dat, 9 kindjes onder de 3 jaar, geen echte baby overigens, allemaal ouder dan 1 en ze kunnen al lopen en praten. Die kinderen renden alle kanten uit en we waren constant bezig met achter ze aan rennen om ze bij elkaar te houden. In het begin waren de meeste nog verlegen, maar na een tijdje kwamen ze helemaal los. Geweldig om te zien hoe leuk ze het vinden als je ze even knuffelt, rondzwiert, of achter ze aan rent om ze te pakken. Wij konden de babies wel bezighouden, maar de andere vrijwilligers hadden veel meer moeite met de oudere kinderen. Ze hebben hier wel heel veel speelgoed, maar om de een of andere reden spelen ze daar nauwelijks mee en ging dat ook niet mee naar de playground. Dus zonder vrijwilligers hebben de kinderen hier echt geen reet te doen. Ze hingen een beetje verveeld rond, en wilden constant ontsnappen naar de playground, want daar was wel veel speelgoed. Een hele taak dus nog om ze gezellig en bezig te houden. We gaan zeer binnenkort maar met de vrijwilligers veel grote spellen bedenken om met ze te doen op de playground, want dit was zo sneu om te zien.
Na 5 uur brachten we alle kindjes naar hun huisje en toen ging ik weer naar Sacred Heart, mijn toegewezen huisje. Daar de kleinste in bad gedaan, en daarna voorgelezen voor de kids. Ze hebben allemaal regels geleerd waaraan ze zich moeten houden ten opzichte van de vrijwilliger in hun huisje, zoals niet uitsloven en niet jaloers zijn als iemand anders meer aandacht krijgt dan zij. Die regeltjes konden ze allemaal opdreunen, zo schattig!
Daarna weer naar ons vrijwilligershuisje om te eten. Spelletje gedaan, weblog geschreven en niet te laat slapen. Ongelooflijk hoe vermoeiend deze dagen zijn! Gelukkig heb ik een heerlijk tweepersoonsbed voor me alleen, dus slapen komt wel goed!
Vanochtend hoefde ik niet naar mijn huisje voordat de kinderen naar school gingen (om 6 uur!), dus kon ik een beetje uitslapen. Om 8 uur moesten we bij de daycare zijn, waar we een paar uurtjes gingen helpen. 2 van ons weer naar de babiesroom, de andere 6 werden verdeeld over 3 groepen op de daycare. Ik zat bij de oudste groep. Superleuk, het was veel meer een kleuterklas dan een creche, dus we gingen met ze tellen en ze gingen een boekje lezen enzo. Daarna met ze gespeeld en geholpen bij wat dingetjes. Ze konden zich verkleden, verven, zandbak, een soort strijkkralen, en ook nog wat leerzame spelletjes. Eigenlijk net zoals een kleuterschool in Nederland dus. Alle kinderen waren weer ontzettend druk, waarschijnlijk omdat er nieuwe vrijwilligers waren voor wie ze zich wilden uitsloven. Het was al met al echt ontzettend leuk. Jammer dat ik geen fotocamera bij me had, al die kindertjes die verkleed als spiderman, tijger of balou de beer spelletjes aan het doen waren zagen er echt geniaal uit haha.
Om 10 uur gingen we weer boodschappen doen in het winkelcentrum, en daar zit ik nu in het internetcafe.
Ik heb nog niet heel veel foto’s, daar heb ik nog lang genoeg de tijd voor, maar ik zal toch proberen er een paar te uploaden!
Heeeel veel liefs vanuit Zuid-Afrika!