Feesten mét kids
De bevolking van middelandse zee landen wordt altijd als opener en warmer beschouwd, zo ook hier in Andalusia. Als buitenlandse is het vrij gemakkelijk om je aan te passen in dit mooie leven. Kom je binnen in een echte Spaanse familie, dan kun je meegenieten van al hun gebruiken. Daarbij kom je echter soms ook dingen tegen die je minder aanspreken.
Andalusiërs kunnen geweldig goed feesten. Het zijn werkelijke nachtbrakers, wat heel gezellig is, maar het kan, uiteraard, ook zijn nadelen hebben. Hoewel ik een leuk feestje nooit uit de weg ga, verbaas ik me toch wel op de manier van feesten hier. Groots met veel alcohol en dat terwijl de financiële situatie daar niet altijd geschikt voor is.
Een Spaans familiefeest is altijd met de gehele familie. Tot en met de kleinste telg van de familie is aanwezig en iedereen blijft tot in de kleine uurtjes. Vroeger naar huis gaan is er niet bij. Dat is gewoon geen optie lijkt wel. Het is of niemand begrijpt dat iemand niet tot het einde zou willen blijven.
Vrijwel altijd zijn ook de jongsten van de familie van de partij. Kleuters, peuters, zelfs de nieuwgeborenen. De instelling is dat de kinderen vanzelf wel aangeven als ze naar bed willen. Regelmatig zie je dus later op de avond jengelende kinderen, die absoluut niet toe willen geven moe te zijn. De ouders zijn lekker aan het feesten, blij als ze zijn er eindelijk weer eens uit te zijn.
Inmiddels heb ik al aardig wat familiefeesten meegemaakt en ik verbaas me steeds weer over de jonge kinderen die daarbij aanwezig zijn. Inmiddels begrijp ik wel waarom zoveel Andalusiërs van die nachtbrakers zijn. Ze krijgen het van jongs af aan aangeleerd. Het lijkt me niet gezond. En daarbij kan ik het niet helpen me af en toe af te vragen, hoe het ooit zal zijn als ik hier zelf kinderen krijg.
Liefs,
Carolina