Een dagje uit
Het is erg grappig om te zien hoe een Spanjaard er een dagje op uit trekt. Het meest typische is als volgt: het hele gezin gaat mee en daarbij ook zowat de gehele huisraad, zoals een koelbox met (veel) eten en drinken, bestek en servies, stoelen, tafels, parasols, een kleed, schone kleren en wellicht nog meer waar ik nu niet aan denk. Geloof me, werkelijk niets is ze te gek.
Het maakt ook niet uit waar ze naar toe gaan. Het kan een dagje naar een buitenhuis van familie zijn of een dagje strand of gewoon een (mid)dagje naar een riviertje. Als de hele familie meegaat, moet werkelijk ALLES mee. Ze zouden toch eens aan enig gemak te kort komen, dat kan natuurlijk niet. Het blijft bijzonder om te zien en ik kan het niet helpen, dat ik zulke tafereeltjes nog steeds uitvoerig bekijk.
Het is bijvoorbeeld altijd leuk om te zien hoe ze zoiets opgebouwen. De kinderen gaan gelijk spelen, dan worden de stoelen neergezet, waarop de vrouwen plaats kunnen nemen. Die beginnen gelijk met het bespreken van de gebeurtenissen van die dag, dat weekend of die week. Zij zijn onder de pannen. De mannen beginnen dan met het opbouwen. Er wordt uitvoerig gediscussieerd hoe alles het beste geplaatst kan worden, zoals de vele parasols (1 is nooit genoeg) en soms zelfs ook een meegebracht windscherm. Als alles staat, is het net of er een woonkamer is opgebouwd.
En nee, dat is er dan dus niet eentje, maar het hele strand staat vol met kleine woonkamertjes. Plots is het strand veranderd in een kleine woongemeenschap van luidruchtige Spanjaarden, met af en toe een jong koppel ertussen of toeristen, die gewoon braaf op hun handdoekje tussen de menigte liggen en die uiteraard, meestal vol verbazing, de rest van het strand bekijken. En zo gaat dat dus niet alleen op het strand, maar op elk mogelijk uitstapje met de hele familie.
Vandaag ging ik zelf op een min of meer toeristisch uitstapje, namelijk naar het plaatsje Benamahoma (in de provincie Cádiz, op een uur van Jerez), vanwaar we de wandeling naar El Bosque zouden doen. Dit heet ook wel “El camino del rio” (de wandeling van de rivier). Het is een wandeling van één uur, waarna we in El Bosque hebben geluncht om daarna weer één uur terug te wandelen. Heel relaxt in een prachtige omgeving.
Onderweg kwamen we uiteraard vele mooie plekjes aan de rivier tegen, inhammetjes, beschut tussen bomen, waar je heerlijk even kan vertoeven. Even zitten, genietend van de schaduw, foto’s maken van het natuurschoon. Natuurlijk zagen we juist op deze mooi plekjes vaak ook weer de eerder genoemde woonkamertjes en ik moet bekennen: dat is een beleving op zichzelf.
Persoonlijk houd ik het liever op zo min mogelijk balast. Hooguit een fles (kraan)water en een jasje of truitje voor de frissere avond, maar het blijft altijd leuk om te bekijken wat de Spaanse families meenemen en ik geloof werkelijk niet, dat dit ooit zal gaan vervelen.
Liefs,
Carolina
