Na een nacht halfslapen met 2 snurkende Russische bandieten in de coupe, rol ik moe, vies en hongerig een groot en druk treinstation op: Moskou. De eerste indruk is overweldigend en de moed zakt me in mijn schoenen. Samen met het gewicht van mijn backpack op mijn rug.
Nadat we eindelijk de drukte hebben weten te ontvluchten en eindelijk in de juiste metro zitten en richting buitenwijk gaan, plakt mijn shirt klam op mijn rug. Het is dan ook een flinke teleurstelling (hoewel verwacht) dat we inderdaad nog niet op onze kamer kunnen. Ik dood de tijd met internet maar kan nog geen foto’s uploaden.
Als ik eenmaal een uurtje of 4 geslapen heb, een heerlijke douche genomen heb en wat eten in mijn maag ziet de russische wereld er ineens heel anders uit. De receptionist vertelt ons dat het metrostation 5 minuutjes lopen is, ivm de 10 minuten die de taxichauffeur erover gedaan heeft. Met frisse moed, lopen we in de zonnige namiddag door het parkje, storten ons de diepte in, onder de grond, en zoeven in een half uurtje richting Moskou city centrum. We stappen uit en boven de grond is het aangenaam fis en lekker warm. We slenteren langs ambassade’s, overheidsgebouwen, banken en andere dure zaken. Als ik in de verte een gouden koepel zie schitteren maakt mijn hart een klein sprongetje. Dat ziet er beter uit!! We rennen min of meer richting Kremlin en staan eventjes een tijdje te kijken op het plein voor het rode monument. Park, fonteintjes, mooie gebouwen en rode communistische gebouwen. Ik hoef hier met 25 graden en mn shirtje, mn ogen dichtknijpend tegen de zon ECHT geen moeite te doen, om de sneeuw op de daken te zien, norse soldaten te zien marcheren en overal zie ik mensen met bontmutsen op… In mijn gedachtes dan 
We lopen de poort door en daar staat ie dan wel!! De ‘uien’ kathedraal. Altijd in het nieuws en hij is mooi. Kinderlijk mooi. Hij is glad en gekleurd en staat er netjes bij. We lopen ernaartoe, doen even een foto sessie en na het oversteken van de rivier lopen we weer terug. Alles op ons uiterste gemakje, en erg relaxed. We hebben tenslotte vakantie. Mijn voetjes protesteren inmiddels hevig want ze hebben de marathon van st. petersburg nog in de benen en we strijken neer in een italiaans restaurant. Ik neem een groot bord met salade en een beker drinken. Met handen en voeten komen we eruit hoeveel ik moet betalen. Dat valt nog vies tegen. Het is in totaal niet meer dan 9 euro, maar voor iemand met een backpackers budget wel aan de hoge kant.
Vandaag zijn we weer richting Kremlin gegaan om nu de binnenkant te bekijken. Het Kremlin!! Of eigenlijk, het Moskouwse kremlin, want kremlin betekend niet meer dan vestiging ofzo. We lopen rond, maken wat foto’s (zie log) en bekijken de boel van binnen en buiten. Het is werkelijk absurd. Mannen en vrouwen in pak en met attache koffer snellen langs ons heen en duiken een of ander vaag, groot streng gebouw in, terwijl een grote groep japanners achter hun gids met paraplu aanloopt. We betreden het plein met de kerken en mijn mond valt open van zoiets.
Een heel plein, of eigenlijk binnehofje, met verschillende kerken. de aasumption cathedraal is oud en aan de buitenkant versiert met fesco’s (nog nooit gezien) de andere is spierwit met allemaal tierelantijntjes en bloemetjes motief. De belfry is wit met een immense klokkentoren en overal is het een en al (blad) goud dat er op de koepels blinkt. Elke gouden koepel heeft weer een zwaar kruis. Als we enkele van binnenbekijken, stap ik gedesillusioneerd naar buiten. Tja, donker, bedompt en van boven tot onder versiert met fresco’s van heiligen die mij niets zeggen. alles is in het russisch en nergens staan engelse tekens. Misschien toch maar 1 van de vele gidsen moeten huren, die zich aanboden in het park…? of toch maar een audioguide moeten aanschaffen??
Maar waarom? Ik geniet. Dit is zo anders dan ik tot nu toe heb gezien en ik ben blij dat ik hier ben. We lopen door een park ( ja, in het kremlin) en ik kijk naar de bomen en planten. Appelbomen, kersenbomen, bloemsems hier en daar, alles is mooi aangelegd en een oud vrouwtje veegt het vuil van de straat. Echt een vrouwenberoep hier. Op de straat van het kremlin staat een soldaat van hooguit 18 jaar oud het verkeer te regelen. Of, beter gezegd, de toeristen terug te roepen als ze van het trottair stappen.
zover Moskou in vogelvlucht. Strax de tassen ophalen in het hotel en weer richting het treinstation. Dan beginnen we aan onze 5 dagen duurenden, 6.800 kilomters tellende rit naar Irkoutsk. Tot die tijd zit ik in de trein, te schommelen en te hobbelen en zullen we alleen uitstappen op een stationnetje op de benen te strekken. Dus zeker tot die tijd geen update’s. Tot de volgende keer! :dag: