(origineel bericht op be-more.nl)
Cherry Red
Zachtjes legt ze haar handje op mijn been. Rood moest het worden. Met grote ogen vol verwondering kijkt ze toe hoe haar kleine nageltjes één voor één gelakt worden in een mooie dieprode kleur. Samen blazen we op haar tien vingertjes om te zorgen dat het droogt.
Met gebaren laat dit 5 jarige Zulu meisje me weten dat ze dolgraag wil dat ik ook haar teennageltjes lak. Natuurlijk wil ik dat! Ik kijk naar haar voetjes, grof en vol eelt en met vuil op en tussen haar tenen. Laten we het dan goed doen, denk ik bij mezelf. Ik neem haar mee naar de badkamer en zet haar met haar beentjes boven de badkuip. Ik pak twee lekkere douche crèmes en ik laat haar ruiken en kiezen. De roze fles moet het worden. Ik knijp wat op haar eigen handjes en wat op de mijne. Samen wassen we haar voetjes. Ze begint hard te giechelen als ik haar teentjes was. We zetten de douchesproeier op haar voeten en donkerbruin water vindt zijn weg naar het putje. Ze giechelt en joelt, wat voelt dat warme water lekker! Vandaag mag ze ons prinsesje zijn.
Dit meisje is samen met haar nichtje van twee jaar oud twee dagen geleden bij ons binnen gebracht. We krijgen te horen dat ze al 2 jaar ‘badly raped’ zijn. Andere details krijgen we niet, maar we weten dat we de komende nachtjes voor hen zullen zorgen.
Het is de tweede avond. Voor we gaan slapen doen Lieke en ik de vijfjarige een luier om omdat ze de afgelopen nacht een ongelukje heeft gehad. Ik kan en durf niet te beschrijven wat ik toen zag terwijl we haar de luier omdeden. De sporen van twee jaar seksueel misbruik waren onmiskenbaar van haar lichaam af te lezen. We leggen haar op bed, zingen slaapliedjes voor haar, wrijven haar over haar bolletje. Ik zeg een gebedje voor haar op en in een foetushouding valt ze in slaap.
Wanneer Lieke en ik teruglopen naar de woonkamer zijn we van slag. We voelen ons misselijk, verdrietig, volledig van ons stuk gebracht. We praten nog lang na met zijn vijven. We besluiten dat we, hoe dan ook, een lachje op de gezichtjes van deze meisjes willen toveren. Dat we ze zoveel mogelijk dikke knuffels zullen geven zolang ze bij ons zijn en zoveel mogelijk liefde en aandacht.
Haar voetjes heb ik inmiddels droog gewreven met een fijn zacht handdoekje. Ik lak haar teennagels en vet ze in met baby olie. Ze kijkt trots naar haar vingertjes en teentjes.
Ze straalt. Van haar kracht zou ik nog veel kunnen leren.
–
Op het centrum is het druk. Case na case komt binnen en ik ontvang mijn cliënten in het kantoor van Jackie. Ik counsel, geef advies waar ik kan en samen met de Child Safety Officers zetten we plannen uit. Het volgende moment spring ik in de auto om naar het politie bureau te gaan. Verkrachtingen, overvallen, de lijst is lang. Cliënten van 6 jaar oud, 13 jaar oud, 18 jaar oud, 21 jaar oud… We werken hard en we zijn dan ook blij dat we iedere dag op z’n laatst om acht uur worden opgehaald en weer thuis worden gebracht. Met ontzag luister ik dan ook naar bijvoorbeeld een Mildred, die iedere dag om 4 uur ’s ochtends opstaat en vaak pas tegen 12 uur ’s avonds thuis is. Zij werkt hard, heel hard. En Mildred is daarin geen uitzondering op de andere medewerkers.
Zij hebben iets fijns verdiend en we hebben daarom wat bedacht voor hen, wat dit weekend plaats zal vinden. De volgende keer zal ik daarover vertellen… we are so excited!
Tot gauw!