Ik heb twee ervaringen met Blue Bird taxi’s in Semarang die ik graag even wil delen. Op vele fora m.b.t. Indonesië wordt altijd aangeraden om vooral Blue Bird taxi’s te nemen. Misschien geldt dit voor Jakarta. In Semarang rijden er momenteel 300 Blue Bird taxi’s rond sinds 1 januari 2008. Hier is zwaar protest van de andere taxibedrijven in die stad tegen geweest, maar dat heeft niet geholpen. Momenteel is de taximarkt in Semarang overvoerd, het zelfde geldt voor Solo.
Ik let er nooit op wat voor taxi’s ik neem, ik stap zo maar in, als het me niet bevalt stap ik weer uit. Maar ik heb nooit moeilijkheden, de taxichauffeurs op Midden-Java zijn in het algemeen keurig en beleefde lui. In Solo gebruik ik altijd Kosti, die hebben 300 auto’s rondrijden en hoef je nooit lang op ze te wachten. Een bedrijf boycot ik en dat is “Bengawan” twee keer een onbeschofte chauffeur meegemaakt. Het is echter maar een klein bedrijf met 10 taxi’s.
In Semarang heb je o.a. Atlas, ook Kosti en nu dus Blue Bird. Verleden maand houd ik een taxi aan, dat was een Blue Bird, ik laat me ergens naar toe rijden waar ik even iets op moet halen, ik vraag de chauffeur te wachten “Ik ben zo terug”. Was ik ook, ik wil in de taxi stappen om verder te gaan, geen chauffeur, blijkt ie bij een warung te zitten waar hij zat te wachten op een Mie Ayam die hij net had besteld. Ik begin te lachen en zei ik zei toch “eventjes”. Ik ging er maar bij zitten, en zag hoe de taxichauffeur zijn mond brandde aan de hete Mie Ayam, terwijl de meter doorliep. Niet correct, maar ik maak me daar ook niet druk om, want je hebt zo een hartkwaal in die hitte.
Van de week neem ik de KA “Pandanwangi” van 0500 uur naar Semarang. Was echt schitterend, De volle maan ging net onder bij heldere lucht, en zag ik die vanuit de open deur totdat de maan achter de Merapi verdween, was een heel mooie ochtend, je voelt ook echt dat de musim kemaro er aan komt Op stasiun Semarang Tawang stap ik uit en loop naar voor het station om een taxi te nemen, toevallig een Blue Bird. Ik geef het adres, daar aangekomen zie ik dat de meter op 8500 Rp staat, het minimum bedrag dat je moet betalen is 10.000 Rp, Wachttarief ik 20.000 Rp per uur. Ik zeg dus tegen de chauffeur blijf maar wachten want hierna ga ik naar hotel Zus & Zo. Na een kwartier kom ik weer naar buiten en vertel de chauffeur dat ik naar mijn hotel wilde. Het duurde lang voordat ik daar in de buurt kwam, volgens mij had de chauffeur een omweg genomen. In de straat waar het hotel is gevestigd rijdt hij ineens het parkeerterrein van een ander hotel op. Zeg ik “Fout, je moet naar Zus & Zo”. Hij doet alsof het een vergissing is, rijdt achteruit en weer de weg qp. Na 100 meter begint ie te klagen dat ie niet verder wil, want het is te druk op die weg. Het kan daar inderdaad erg druk wezen want is voor de Pasar Johar. Ik zeg dan loop ik wel (en dacht krijg de kalere maar) het was nog maar 200 meter of zo en pas half negen dus nog niet warm en ook niet echt druk, er stond geen file. Hij slaat een zijstraat in en stopt ik kijk op de meter 32.000 Rp en betaal met twee briefjes van 20.000. Zegt ie dat ie geen wisselgeld heeft. Ik vertel hem dat ie dan maar even niet lui moet wezen en een stukkie moet gaan lopen om te wisselen. Daarop haalt hij het wisselgeld uit zijn borstzak. Dit soort praktijken verwacht ik niet van een gerenommeerd taxibedrijf. Je kan wel gaan klagen, maar heb ik geen zin in. Ik neem gewoon geen Blue Bird meer in Semarang.
Overigens heb ik op dit forum gelezen dat Semarang niets bijzonders is, ik ben een andere mening toegedaan. Maar ik ga niet met deskundigen in discussie. Weer fantastisch gegeten bij de Chinees “New Santai Ria” de lekkerste peking duck ter wereld. Verder heerlijke pak soy met grote garnalen, van die zwarte paddenstoelen, paprika, sop ayam asperagus en rijst, plus 2 bintang was ruim 200.000 Rp. de bediening is ongelofelijk goed. Daarna naar het extended happy hour in de bar van het Ciputra hotel, dat duurt van 17- 21 uur. Maar als je om 1 minuut voor 9, 10 biertjes afrekent kan de nog een tijdje doorgaan voor de halve prijs. Daar nog uitgebreid gekletst met een jonge dame die haar inkomsten haalt uit het slapen met buitenlandse hotelgasten. Ik vind verhalen van mensen die aan de zelfkant der maatschappij leven altijd zeer interessant.