(origineel bericht op be-more.nl)
Bloody hot hier!
Lieve iedereen,
pfffff tis hier om te puffen zooóóó warm zo net voor de regentijd maar ik krijg het ook warm van telkens weer al die super leuke reacties op mijn weblog!
Ook van mensen waarvan ik geen idee had dat die mijn weblog zouden volgen dus bedankt dat jullie zo meeleven en interesse hebben in Malawi en wat ik daar zo’n beetje doe.
De eerste donaties zijn nu uitgegeven n.l. het hek rond de school, een boekenkast voor de nieuw te maken bieb in de office, een nieuwe stevige schommel voor bij het ene schooltje en bankjes voor bij het andere, materiaal zoals gras, bamboe en repen autoband om draden van te scheuren voor het bouwen van een huis en voor de dak reparaties (voordat de regentijd begint) en ook voor een dongel voor op het project zodat we ook internet en facebook lessen kunnen geven hier. We hebben uit Nederland 3 oude computers gedoneerd gekregen en ze meteen mee naar Malawi genomen dus we hebben ze ook al meteen in gebruik genomen.
Hierbij onze grote dank aan alle schenkers natuurlijk!
Ook ikzelf met ‘al mijn computer en facebook kennis’ haha, ben nu zelfs verder dan de gemiddelde malawiaan hier dus ook ik kan ze, verbazingwekkend genoeg, nog een hoop leren hier.
Onze office is eigenlijk een gehuurde garagebox zonder ramen en elektriciteit dus deuren open als je wil zien waar je mee bezig bent of gewoon buiten lesgeven werkt hier ook prima zolang het nog geen regentijd is tenminste. We geven daar dus ook Engelse les aan de members van LIYO en houden daar de wekelijkse meetings. Al de Engelse boeken die we had meegenomen lagen nog in ons huisje onder het bed en we ontdekte al snel dat het daar “vrij vochtig” was. Nou ja, heeéééél erg vochtig dus! De schimmel stond dik op de puzzelplaat, zo zonde. Maar de kakkerlakken doen het in ieder geval heeéééééél erg goed onder ons bed. We zijn dan ook regelmatig voordat we gaan slapen bezig om onze lieve huisdieren te vangen en toch maar buiten te laten overnachten. Oooohhh wat ben ik toch blij met mijn klamboe want die is dus niet alleen handig om de malariamuggen op een afstandje te houden.
We hebben nu dus de Engelse lees- en lesboeken naar de office gebracht en we willen ze daar nu echt snel in de nieuwe kast hebben dus hopelijk werkt de timmerman lekker door (op z’n Afrikaans dan he’) en kunnen we van start gaan met het maken van een uitleensysteem zodat de mensen die naar de Engelse les komen de boeken kunnen lenen.
Vorige week hebben we weer hard gewerkt en we worden nu als volledige malawianen meegerekend wat betreft onze helpende handen oftewel wat betreft onze helpende hoofden. Moesten gewoon ieder 1 bundel van zo’n 12 bossen gras tegelijk op ons hoofd dragen en dan bijna een uur lang de berg opklimmen, wat een klus zeg maar wel gaaf om te doen. Zelfs water dragen met een emmer op ons hoofd gaat ons verbazend goed af. Je hoort mij niet klagen want dit is toch echt wat ik wilde, gewoon tussen de mensen en dan helpen en meewerken in hun dagelijkse ritme, geweldig! Laat ik de was thuis ook maar eens zo gaan dragen, bevalt me echt goed.
Michael (onze kok) zou in de Engelse les het boek van ‘het mooiste visje van de zee’(the rainbowfish in het Engels) voorlezen waarna ze vragen over het verhaal zouden gaan beantwoorden. Hij was helemaal teleurgesteld toen er niemand kwam opdagen alleen wat vrijwilligers van ons project en van het hope for live project. Toen kwamen we op het briljante idee dat Michael het dan maar aan ons moest voorlezen, geweldig! Hij heeft het echt heeééél serieus voorgelezen en de samenvatting en uitleg die hij daarna gaf over het boekje duurde 3x zolang als het hele verhaaltje zelf. Hij had de tekst in ieder geval goed begrepen, haha was helemaal trots op zichzelf, prachtig dus.
‘s Avonds hadden we het afscheidsfeestje van Mayét en Anne die zouden vertrekken de volgende dag, nou dat hebben we geweten.
Het leek net een klassenfuif van groep 8 met alleen wat frisdrank en chips want zo gaat dat hier en natuurlijk samosa’s, mmmm. Dit is een soort driehoekig bladerdeeghapje met vlees of gekruide aardappel vulling. Maar het mooiste van alles was dat echt álle mannen de hele avond op de dansvloer stonden en dat ze zo in elkaar opgingen met dansen dat de vrouwen maar wat verlegen langs de kant zaten, en dat tot 3u ’s nacht. Dus mannen van Nederland, kunnen jullie nog wat van leren, super leuk!!!
Ook was er een echte ceremoniemeester aangesteld en moest iedereen zonder uitzondering ff speechen, ook wij dus, ahummm,ahummm, lachen
hoor.
We hadden vorig weekend een huisje voor 1 nacht geboekt bij de Trouthfarm op het Zomba plateau om daar lekker te gaan hicken naar de top en te overnachten maar hij was overboekt dus mochten we in de meest luxe blokhut die ze hadden inclusief schommelstoelen en bankstel mét een kússen, heerlijk voor onze kontjes na 4 weken op houten stoelen te hebben gezeten.
Verder heb je daar echter helemaal niets dus 1pans spaghetti gemaakt op het houtvuur voor onze hut en het was me toch lekker, mmmm, nog nooit zo genoten van ingeblikte spaghetti,haha!!! Ja wel met verse tomaten en uien natuurlijk he’. Wat betreft de voedsel hygiëne hier trouwens, ik ben zowat de enige van zo’n 20 vrijwilligers die nog niet aan de racekak is geweest dus blijkbaar ben ik heel wat bacteriën gewend thuis wat eten betreft dan? hihi, of zou ik gewoon een ijzersterke maag hebben?
Maar i.i.g. na de overheerlijke spaghetti heerlijk naar de sterren liggen kijken, was een súper leuke en bijzondere avond zo met z’n viertjes.
Ook kun je daar van wel 100 kids rode, blauwe en gele bramen kopen als toetje dus aan vitamines niets tekort. Toen onze leverancier aan huis zijn bordje leegmaakte in ons bakje kwam er een Nederlandse stamppot tekst onder tevoorschijn, was wel ff vreemd zo midden in Malawi. Probeer er nog veel foto’s bij te doen dan kun je ook zien dat we daar gedoucht hebben onder de watervallen daar, was echt kicken!
Nog wat leuke ervaringen over dingen waar wij niet eens over nadenken, b.v. dat ik vertelde aan Michael dat ik allergisch ben voor rauwe appel en Maartje toen vroeg “en niet voor verwarmde appel dan?” waarop Michael reageerde “whyyyy?, thats weird, who would eat warm appel?” Ze kennen hier dus blijkbaar geen appelflappen of appelmoes e.d.
We gaan b.v. ook elke week op fieldvisite.
Er was een jongen van 12 b.v. niet naar school kon omdat zijn leraar hem de klas uit had gezet omdat zijn haar te lang was. (wel zo’n 1 cm lang) Echt niet te geloven, en moeders had geen geld om hem naar de barber te sturen wel sneu hoor. En ook als kinderen kapotte of té vuile kleren dragen komen ze de school niet in waardoor de armste kinderen dus géén onderwijs kunnen krijgen, echt triest.
Ook de youth meetings zijn erg leerzaam voor de Malawianen maar zeker ook heel interessant voor ons. Er ontstaan dan zéér open discussies over HIV en aids en ook over seksualiteit en condoomgebruik e.d.
Wisten jullie trouwens dat condooms ook heel goed werken als zwembandjes voor kinderen? Zie foto’s.
Maar het verhaal dat aids is ontstaan doordat een gorilla een vrouw verkracht zou hebben en die vrouw heeft toen het HIV virus verder verspreid hebben we toch maar even ontkracht.
We zijn gisteren nog in een public hospital geweest omdat Michael al lang een zere kies had en niet alleen durfde. Maartje en ik grepen natuurlijk meteen onze kans om daar eens een kijkje te nemen want als azungu (blanke) kom je daar anders nooit. Het was er echt een vooroorlogse toestand maar wat bij mij het meest verkeerd voelde was dat hij meteen geholpen werd ondanks dat de wachtkamer al vol zat met zo’n 50 eerdere patiénten maar omdat hij dus blanke mensen bij zich had werd hij meteen geholpen.
Blehhhh, voelde me er dus echt niét fijn bij maar ja, ook dat was weer een ervaring erbij en is goed om eens te voelen.
Ook de kapper hebben we bezocht en we mochten zelfs de klant even zelf kaal scheren, was wel ff eng zo kort en recht met dat scheerapparaat op zo’n glad bruin koppie. Maar wat heel praktisch is, ze plakken hier de kranten gewoon als behang tegen de muur. Heb je meteen wat te lezen als je even moet wachten.
Hoop dat ik er veel foto’s bij gezet krijg, kunnen jullie weer ff bijtanken he’. Dikke knuf voor iedereen en tot over 3 weekjes alweer,
X Monique.