(origineel bericht op be-more.nl)
Blogje Djuun; collega vrijwilligger
Hallo,
Een medevrijwilliger, Djuun, kan leuk schrijven ! Volg ook zijn blog… Hier wat knip en plakwerk (vind hij vast wel goed):
Afgelopen zondag begon de trip dan toch echt. In een vrij snelle tijd had ik alles nog weten te regelen en toen werd de relatief impulsieve beslissing toch in ene angstaanjagend echt. Nadat m’n ouders me naar Apeldoorn hadden gebracht en je weer zo’n tergend afscheid moet nemen (haat die emo momenten) kon ik rustig in de trein naar schiphol de boel nog eens overpeinzen. Was ik hier wel klaar voor? Gaat het wel goedkomen? Wat ga ik in godsnaam doen daar? Waar ben ik aan begonnen?! Na een goede overpeinzing kwam ik toch tot de conclusie dat mijn nieuwsgierigheid naar nieuwe culturen beduidend sterker was dan mijn laatste minuut weerstand voor het onbekende.
De trip verliep verder eigenlijk gewoon wel zoals ingecalculeerd. Uiteraard was er een ‘wtf’ momentje toen de boeking van mijn ticket niet correct bleek te zijn. De te eenvoudige zielen van de ticketservice hadden ondanks een duidelijke email van mijn kant stug gewijgerd mijn voor- en achternaam te wijzigen. Deze stonden omgedraaid waardoor het niet overeen kwam met m’n paspoort. Gelukkige deed de British Airways dame niet moeilijk en was het na een uitleg van mijn kant snel gefixt. Prima.
De trip naar London was eigenlijk tekort om ook maar een zin aan vuil te maken, dus dat doe ik dan ook niet. Shit… Ah well… In London kwam ik m’n eerste covrijwilliger (is dit een woord?) tegen. Ik had Danny al eerder ontmoet bij de voorbereidingsdag twee weken eerder en dat klikte prima. Gezamenlijk in het menselijke vliegdekschik gestapt na een pauze van 3uur in Heathrow en de reis kon dan echt beginnen. Het vliegtuig leek vrij leeg te blijven (lijnvlucht) en ik verheugde me stiekem al op een lege rij stoelen om echt hard te slapen, maar het mocht helaas niet zo zijn. Naast me kwam al snel een te sympathieke vrouw zitten om pissig op te worden dus dat was niet anders. Ik had in ieder geval nog genoeg ruimte, omdat er niemand voor me zat die moeilijk achterover zou gaan leunen.
Boy was I wrong…
Even later kwam er een flink uit de kluiten gewassen gemuteerd experiment uit de proefkeukens van de McDonalds kerker pontificaal voor mij zitten (lees: groooote vrouw (geen spelfout, kilotechnisch een zeer terechte benaming)). Meteen moest de stoel in onderuitzakmodus en ik kreeg het gelijk spaans benauwd. Gelukkig bleef het hier verder bij en hoefde ik me geen concrete zorgen te maken. Af en toe slaakte het een flinke zucht. Dit was het sein dat er een startende martelgang van sputterende geluiden met dito bewegingen ging plaatsvinden om overeind te komen. De vergelijking met een significante toename op de schaal van richter was snel gemaakt bij de lokale turbulentie die toen plaatsvond in het vliegtuig. Dit waren echter de spaarzame momenten dat ik nog bang werd om letterlijk verpletterd te worden. Verder verliep alles prima naar wens. Een goede focus gedurende mijn filmmarathon heeft verdere problemen weten te voorkomen. Een solide vier films verder, wat bloeddoorlopen ogen en een droge strot rijker landden we in Johannesburg.
Na een kleine tussenstop waren we al snel in Durban waar we werden opgepikt door een medewerker van de vrijwilligersorganisatie die ons naar onze pitstop overnachting bracht ergens in Durban bij een tussenhostel. Hier verbleven we met alle vrijwilligers van de projecten in de omgeving van Durban voor een nacht. Hiet ontmoetten Danny en ik ook Martijn. Martijn is de andere vrijwilliger die ook bij Umthombo gaat starten met ons. Toffe gozer ook die besloot om een periode vrij te nemen van z’n vaste baan om ook wat van de wereld te gaan zien. Samen lekker gegeten en mooie gesprekken gehad over het hoe/wat/waar/waarom van het hier in Zuid-Afrika zijn. Toch frappant om te zien hoe je als groep van volslagen vreemden toch snel een band schept, omdat je toch in wel een aantal dingen gemeen hebt met mekaar.
De serveerster daar vroeg ons op een gegeven moment (in het engels) waar wij vandaan kwamen. Na een gebruikelijk antwoord viel mijn mond toch wel open bij haar reactie: ‘Dus julliej verstoan meih alsuk afrikans spreck? Geniaal. Het is Nederlands, maar dan simpeler en duidelijker zonder de in bruikleen geclaimde Franse en Engelse equivalenten. Wel zeker de nodige verschillen tussen de talen, maar je begrijpt mekaar toch vrij goed moet ik zeggen. Erg leuk!
Spoedcursusje voor de liefhebber:
Scooter = bromponie
Viaduct = duikweg
Metro = moltrein
Roekeloze motorrijder = padbuffel
Snelheidscontole = spoedlokval
Simpeler. Effectiever. Genialer 
De volgende dag werden we opgehaald door onze toekomstige collega’s van Umthombo, aardige gasten. Een klein beetje teleurgesteld dat er geen blond vrouwelijk schoon tussen zat, maar het was niet anders.
We zijn toen afgezet bij ons verblijf voor de komende vier weken, de backpackers Tekwini. Hele toffe atmosfeer hangt hier, superpositieve mensen! Iedereen is geïnteresseerd in wat je hier komt doen en vinden het echt tof dat je als westerling hier tijd voor maakt. Gisteren hebben we een braai gehad met een hele kudde locals van hier. Een braai is in weze een soort van openbare bbq. Je koopt je eigen vlees en bakt het zelf, maar eet samen alles op. Een hele hoop mensen ontmoet en leuke verhalen gehoord.
Vandaag zijn we ook voor het eerst bij Umthombo zelf geweest waar we de komende weken dus werkzaam zullen zijn. Erg heftig, maar wauw wat een positieve houding hebben toch ook zoveel mensen hier. Zwaar onder de indruk van de instelling van een heleboel mensen hier. Spoedig meer daar over. Ik hou het voorlopig hierbij voordat ik weer van die ellenlange verhalen ga uitkramen waar de gemiddelde bloglezert niet vrolijk van wordt.
Beste so far: De mensen, de oprechte vriendelijkheid en bereidheid je te willen helpen met zo veel. Simpelweg wauw.
Slechtste so far: ik had één muggenbult vanmorgen… meer heb ik zelfs als zuurpruimende hollander niet te zeuren.
Anyhow, zodra de wind goed staat, de verhalen vers zijn en de braai aan het verteren is, horen jullie weer van mij.
Sizobonana!