(origineel bericht op be-more.nl)
Blantyre
Hallo allemaal!
Zo we zijn alweer heel wat dagen verder. Ondertussen is hier al weer heel wat veranderd.
Anderhalve week geleden was er het afscheid van Dian en Linda. Donderdag avond was er een afscheidsfeestje hier bij ons huis. Er stond opeens een hele geluidsinstallatie klaar. De stroom was aan het begin van de avond uitgevallen. Dus het was nog maar de vraag of het hele feestje überhaupt door kon gaan. Gelukkig sprong de stroom ook weer aan. Het feestje kon beginnen. Bijna alle locale vrijwilligers waren er en begonnen allemaal te dansen. Ook wij houterige Nederlanders gingen er ook gewoon tussen staan. Op een gegeven moment kwamen er ook een paar dronken locale mensen op ons feestje af die ook gezellig mee gingen dansen. Deze mannen waren alleen een stukje uitbundiger.
tegen het eind van de avond werdern er nog speeches gegeven en kregen dian en Linda nog allerlei cadeaus van veel vrijwilligers. Dat was dus ook heel leuk. Christien, Eva , Daniel en ik hadden ook een prachtig nummer ingestudeerd. Wat dus echt een top performance was.
Vrijdagochtend moesten ze echt weg. Dat was wel echt heel gek. Kreeg er zelf echt een brok in mijn keel van. Maar gelukkig had ik zelf nog absoluut geen zin om naar huis te gaan. Dat was wel positief. We bleven uiteindelijk met een klein groepje overgebleven vrijwilligers over. Degene die hier dus langer bleven. ’s Middags hadden we nog wel een programma. Twee youth meetings en nog wat voor de wezen gedaan.
Zaterdagochtend hadden we nog een programma. Er was namelijk een wedstrijd tussen twee basisscholen. Die wij hadden georganiseerd. Allebei de scholen gingen een drama, een liedje en een gedicht laten zien en die moest gaan over HIV/AIDS. En wij moesten deze dan gaan beoordelen. Patiallo, Chrispine en ik zaten in de jury. Wat voor mij wel een beetje lastig was, omdat alles in chichewa gesproken werd. Iedereen kreeg sowieso een schriftje en twee pennen, alleen de winnaar kreeg ook nog twee emmers.
ook was er een quiz, deze was apart van de drama’s en was om te controleren of ze ook alles wisten over HIV/AIDS. Deze was gewonne door de Chakomwe school. Hiervoor kregen ze rekenmachinetjes.
De rest van het weekend hebben we eigenlijk niet zoveel gedaan. Geslapen in Pakachere en een beetje uitgerust. Maandag hadden we weer een meeting voor het maken van een programma. We waren maar met een klein groepje, omdat de andere vrijwilligers s middags pas weer zouden komen.
dus hebben we ons hele huisje opgeruimd en schoongemaakt en gewacht op de nieuwe vrijwilligers Puck en Lindie. Ik vond het heel leuk om te zien hoe ze reageren op alles. Het is natuurlijk heel anders, vooral die wc. Maar ondertussen zijn ze er volgens mij al aardig aan gewend. Dus we hebben we een beetje rondgeleid en verteld hoe het hier zo ongeveer gaat. Dinsdagochtend toen maar de stad in gegaan voor nieuwe chichengi’s. Ook Christien, Eva en ik hebben weer mooie nieuwe chichengi’s ingekocht. Altijd leuk! ’s Middags was er een office meeting over gelijkheid tussen man en vrouw. Dit is wel een beetje een moeilijk onderwerp, omdat niemand er echt iets over durfde te zeggen.
Woensdag was ik ziek… Dat was dus een beetje jammer. Ik heb de hele dag in mijn bed moeten liggen. Wat wel een beetje jammer was, was dat bij de youth meeting van Kairo en traditionele dans werd opgevoerd. Daar kon ik dus niet bij zijn. Maar ik heb gehoord dat het wel een beetje eng was. Hopelijk krijg ik het nog een keertje te zien.
Donderdag was ik al weer een stuk beter. ’s Ochtends gingen we naar de nursery in een van de dorpjes. Daar waar ze nog niet helemaal gewend waren aan blanken. Dus daar zijn we de hele ochtend gebleven en gespeeld met de kinderen. ’s Middags was er weer een youth meeting en tegelijk een childrens corner. Dat is ook soort youth meeting maar dan voor de allerkleinsten. Dus tot 12 jaar ongeveer. Daar gaan ze dan spelletjes spelen en lekker zingen.
Vrijdag ochtend zouden we al vroeg vertrekken naar Blantyre. Dit is een wat grotere en wat meer westerse stad. Dus met een groep van 8 nederlanders een minibusje zoeken die ons met het openbaar vervoer naar blantyre zou brengen. We hoefden alleen maar aankomen te lopen en ze gingen al van alles voor ons regelen. Dat was dus best wel fijn. Voor 5 euro hebben we 2 uur in het busje gezeten. Dat was dus prima. Maar het was eerst nog maar even de vraag of het openbaar vervoer zou gaan rijden vanwege een te kort aan benzine. Er is namelijk een ontzettend groot benzine tekort. De prijzen van benzine zijn erg hoog. Er is dan wel op de zwarte markt benzine, maar dat is dna 5 euro per liter. Maar hierdoor zijn de prijzen van goederen ook erg hoog , vaak gewoon Nederlandse prijzen. Dat is dus erg hoog als je weet dat de meeste hier nog geen 3 euro per dag verdienen. Als het goed is zijn er binnenkort protesten, dus hopelijk wordt het dan wat beter. Maar anders hebben ze hier echt een heel groot probleem.
Maar in ieder geval, we gingen naar Blantyre. Bij onze lodge heerlijk gezwommen en in de zon gelegen. Dus vooral een heel erg rustig weekendje gehad. Ook hadden ze een hele grote supermarkt inde buurt. Wat me heel erg deed denken aan zo’n Franse enorm grote supermarkt. Maar daar konden we dus ook uit eten gaan en er zat zelfs een bioscoop. Daar zijn we alleen niet naar toe gegaan. We hadden mooi een truck geregeld waar we met 16 man in konden. Allen heel erg betrouwbaar was die niet. De tweede avond sloeg hij zelfs een aantal keer af tijdens het rijden en hij zette ook heel vaak de auto gewoon uit (dan reden we naar beneden, dus dan kan die hem gewoon laten rollen). Dan ging de auto ook met heel veel moeite weer aan en ook met heel veel rook. Maar dat hebben we dus ook weer overleefd! Zaterdag avond zijn we zelfs uitgeweest. Je merkt wel dat het wat moderner is, want hier staan ook wat meer vrouwen op de dansvloer. Maar als nog zijn de mannen in de meerderheid.
Zondag moesten we weer terug en omdat we met zo’n grote groep waren gingen we maar een privé busje regelen. Dus met 16 blanken en nog een chaffeur en bijrijder in een minibusje. Heerlijk opgekropt paste we er gelukkig allemaal in.
Vanochtend weer een meeting gehad en hebben we allemaal voor de nieuwe maand weer een nieuwe office gekregen. Dit keer ben ik de assistent van early child development. Dit gaat dan vooral over de kinderdag verblijven en de childrens corner. Dat is dus erg leuk. Ik hoor ook net dat we vanmiddag naar toneelstukjes gaan kijken! Erg leuk dus!
Jullie vragen je vast ook af wat we met donatie geld doen of hebben gedaan. Afgelopen maand hebben we nog niet veel ervan gedaan. We hebben bijvoorbeeld voor die wedstrijd de prijzen gekocht. Maar ook hebben we materialen gekocht voor bijvoorbeeld een gehandicapt kindje en voor andere wezen. Ook hebben we materialen gekocht voor de ouderen van Home based care. Deze maand gaan we wat meer met het geld doen, maar dat is allemaal nog niet helemaal duidelijk
Heel veel liefs
Lois