(origineel bericht op be-more.nl)
Back to reality
<strong><em>“Nobody said that it would be easy, they just said it would be worth it.”</em></strong>
<strong><em>
</em></strong>
We zijn naar een begrafenis geweest om een auntie steun te bieden bij haar verlies. Ondanks de overledene geen bekende is, geeft het gezang dat de kerk vult me een krop in de keel.
De droevige sfeer die bij onze begrafenissen hangt, was hier niet aanwezig. Eveneens is zwarte kleding niet vereist.
Bij de koffietafel serveerden ze, niet zo verbazingwekkend, kerrie.
(Omwille van de begrafenis zijn we niet naar Umbilo (de school) kunnen gaan.)
Samen met Esther ben ik naar een aantal crèches geweest. Het was aangenaam om zo hartelijk ontvangen te worden.
Bij Barney&Friends hebben vorige vrijwilligers foto’s van de kinderen opgehangen met hun naam, geboortedatum en allergieën naast. Wij zullen deze aanvullen. Ook hebben ze gevraagd om een groepsgesprek met de 4 jarigen te hebben over hun lichaam. Waarbij vooral de nadruk gelegd moet worden op misbruik. M.a.w. moeten we ze aanleren welke lichaamsdelen al dan niet aangeraakt mogen worden en op welke manier. Hierbij moeten we heel gedetailleerd en direct zijn. Best heftig dat we zoiets met zo’n jonge kinderen moeten bespreken.
In een andere crèche, Excel, is het dak reeds 5 maanden beschadigd. Hierdoor kan het binnenregenen. De kinderen mogen niet meer in deze ruimte slapen en/of spelen. Om dit te compenseren moeten ze echter containers afhuren, wat een hoop geld kost. Ondanks al deze moeilijkheden doen ze mooi werk. Alles is erg hygiënisch en hun aanpak lijkt ontzettend educatief. Vandaar gaan we maandag een voormiddag mee volgen en ondersteuning bieden.
Als afwisseling is het leuk om eens met kinderen te werken. Hartverwarmend!
In de aidskliniek zijn we een voormiddag gaan observeren. Eigenlijk hebben we niet ingezeten bij een hulpverleningsgesprek, maar hebben we een goede dialoog gehad met de sociaal werker. Ze was erg open en niet te stoppen om meer uitleg te geven. Erg boeiend! Ik kijk er naar uit om misschien wat vaker naar daar te gaan. Even afwachten wat de mogelijkheden zijn.
Op donderdagavond <strong><em>Durban by night (auto)tour</em></strong>! Aangezien ik in mijn vorige blogs, naar mijn gevoel, vrij positief heb gesproken over Durban, kan ik nu enkel die elementen van de tour aanhalen die confronterend en negatief realistisch waren. Voor de duidelijkheid bestaat Durban dus niet uitsluitend uit het onderstaande!
Het is verboden om foto’s te nemen. In het verleden hebben de vrijwilligers dit wel mogen doen, tot de auto met stenen bekogeld werd.
We zien hostels, die lijken op grote appartementsblokken. Vroeger kwamen er zwarten van het plattenland in Durban stad werken. Door de afstand hadden ze doordeweeks echter een verblijfplaats nodig. Van de staat kregen ze gratis onderdak, water en elektriciteit. Iedereen had een klein kamertje voor zichzelf. Per verdiep moesten ze hun sanitair delen. Op deze manier werden de kleurlingen onderdrukt door de regering. Wie klaagt er nu als die iets gratis krijgt? (Kosteloze diensten zijn echter niet altijd even goed.)
Verschillende rassen leefden hier samen, wat tijdens de verkiezingen voor misnoegen zorgt. Iemand die tot een ‘verkeerde’ politieke partij behoort of er voor stemt, kan vermoord worden. Deze mensen worden gewaarschuwd voor wat er zal gebeuren indien die politieke partij aan de macht zou komen. Ze nemen een autoband, doen deze rond de nek van betreffende persoon en steken deze in brand.
Vandaag de dag kan men in de hostels wonen voor €5 per maand. Toch valt het niet aan te raden. Het is namelijk een erg gevaarlijke en vuile omgeving.
Shacks zijn huisjes die de mensen zelf bouwen met al datgene ze kunnen vinden. Namelijk; hout, golfplaten, plastiek,… Er is geen water, noch elektriciteit ter beschikking. Deze shacks staan gegroepeerd op een ‘gekraakte’ grond. M.a.w. een grond die niet in gebruik wordt genomen, maar waar zij geen rechtmatige eigenaar van zijn. Zo’n informele behuizing zie je vaak dicht bij treinstations. Dit is namelijk het meest goedkope transport, maar ook een van de gevaarlijkste. Wanneer je overvallen zou worden, gooien de daders je ook meteen van de trein af. Gezien op elk treinstation een bewaker staat aan wie het slachtoffer dit zou melden, waarop de dader gepakt zou kunnen worden.
Het betekent niet dat als je in een shack woont, je geen werk hebt, want een aantal hebben dit wel. Ook gaan de meeste kinderen naar school.
Wanneer het kouder wordt, maken ze al snel een vuurtje. Gezien het materiaal waarvan ze hun huis maken snel vatbaar is voor vlammen, gebeurt het regelmatig dat er tegelijkertijd zo’n 45 huisjes platbranden.
Het wereldkampioenschap voetbal dat in Zuid-Afrika werd gehouden, heeft tal van gevolgen gehad voor de bevolking. Het bestaande stadium in Durban was niet groot genoeg, i.p.v. het uit te breiden, hebben ze er tegenover een compleet nieuw gebouwd. Dit stadium heeft biljoenen rand gekost, maar is slechts 5x gebruikt.
De bevolking was bij aanvang erg blij om de worldcup in hun land te organiseren, omdat ze dachten dat er meer toerisme, tewerkstelling en geld zou komen. Naarmate de worldcup dichterbij kwam, drong de harde werkelijkheid echter door. Durban heeft enkel (geld) verloren en niets gewonnen. De bevolking kon niet eens naar een voetbalmatch gaan kijken, gezien de tickets te duur zijn. Waarom vechten landen voor dit in hun land te mogen organiseren, wanneer het enkel maar verdoemenis teweeg brengt?
Naast het nieuwe stadium lagen een hoop shacks. Deze moesten en zouden verdwijnen. De mensen mochten namelijk niet zien dat er sommigen nog steeds in zo’n behuizing leven. De bevolking moest zijn zelfgemaakte huizen afbreken en naar tijdelijke verblijven verhuizen. De staat beloofde hun om staatshuizen te bouwen, eenmaal de wordlcup voorbij was. Deze mensen wonen nu, 4 jaar later, nog steeds in deze tijdelijke verblijven. Dit zijn huisjes van 3 meter op 4 meter voor een geheel gezin (soms met 10 personen).
Stel je voor om met een klein gezin van België (4 à 5 personen) in één kamer zonder water en elektriciteit te moeten verblijven. Bovendien moet je alles doen in die ruimte. Hoe lang hou je het vol?
Daarnaast liggen deze huisjes mijlenver van de scholen, een treinstation en het werk. Deze mensen verdienen, als ze al werken, ongeveer €10 per dag. Wanneer de kinderen naar school moeten en zij naar werk, zijn ze aan transport al €6 euro kwijt. Dus…dan gaan de kinderen maar niet naar school.
Op het terrein staan zo’n 800 huizen, waarin in het totaal ongeveer 3600 mensen wonen. Voor al die mensen hebben ze slechts 15 toiletten en douches. Worden die gepoetst? Geen idee.
De apartheid heeft de zwarten onderdrukt. Is het nu de zwarten aan de macht zijn veel beter voor hun? Nee, want de armen worden daar gestoken waar het niet zichtbaar is voor de buitenwereld.
In de shacks hadden de mensen tenminste hun eer nog. Daar hadden ze hun huisje, al was het niet groot, zelf gebouwd. Hoe kan de staat zijn bevolking zo voorliegen? De gewelddadige opstanden zijn weer van start gegaan.
Vervolgens komen we in de Nigeriaanse buurt, die op het eerste zicht veilig lijkt. Ze vestigen zich hier met zogenaamde kapsalons, GSM winkels en internetcafés. Op nog geen 200 meter afstand liggen 11 haarsalons. Deze zijn allemaal dekmantels voor drugshandel. Je besteld drugs in de kapsalons en/of winkels. Daarna bellen ze je op en zeggen ze waar je het kan ophalen.
Jonge meisjes krijgen gratis drugs van deze mannen. Hierdoor raken de kinderen verslaafd aan de drugs, waarna ze plots hun schulden moeten afbetalen. Dit gebeurt door prostitutie. Achter elke deur die we voorbij reden konden jonge meisjes zitten voor prostitutie. Vaak zijn de meisjes onder de 16 jaar, zelfs meestal onder de 12 jaar. Walgelijk!
Trafficking komt eveneens vaak voor. Niet meer voor slavernij, maar kinderpornografie.
Een straat verder ligt een driesterrenhotel en andere toeristische zaken. Twee straten verder hebben wij op het strand gelegen. Niet wetende dat dit allemaal achter ons lag.
Politie je vriend? Niet altijd. Er is sprake van tal van corruptie. De Nigeriaanse buurt wordt gesteund door een aantal politieagenten. Naast hun schamele loontje willen ze graag bijverdienen.
Ushaka (oa. het strand waar we gelegen hebben) is de hoop op verbetering. Ze willen hier het Waterfront van Kaapstad neerzetten. Op elke hoek van de straat staat een beveiligingscamera. Een echte rijke buurt, waar tal van toeristen met plezier naar toe zouden trekken. Tot nu toe kunnen ze deze buurt veilig houden. Eenmaal dit opgebouwd is, kunnen ze misschien één voor één de straten terug winnen.
Onze gids, een (niet corrupte) politie inspecteur, zegt dat dit het enige is waar hij in gelooft dat Durban kan verbeteren.
(Hij voelt dat de staat zijn “wraak” wilt nemen. Zo zullen blanke mensen niet naar hogere jobs gepromoot worden. Het wordt zelfs steeds moeilijker voor hun om werk te vinden. Een beurs voor de hogeschool? Enkel voor de zwarten. Moeten de kinderen die de apartheid niet hebben meegemaakt ervoor boeten?)
Prostituees staan je, goedkoop (gemiddeld €15), op te wachten. Prostitutie is nog steeds illegaal in Zuid-Afrika. Wat voor tal van problemen zorgt. Prostituees worden regelmatig verkracht, in elkaar geslagen en niet betaald. De vrouwen kunnen echter niet naar de politie gaan, gezien het illegaal is. Vaak raken ze verslaafd aan drugs en belanden ze uiteindelijk in de Nigeriaanse buurt.
Op de terugweg zagen we tal van mensen naast de weg slapen. Ook onder de bruggen zijn de mensen hun bed aan het maken. Vaak gaat het om jongeren van 14-16 jaar. Al snel geraken ze verslaafd aan alcohol en drugs. Wie kan er nu slapen in de kou zonder zo’n verdovingsmiddelen?
Eenmaal thuis kan geen van ons meteen zijn (lekker warme) bed in kruipen. Zo onder de indruk zijn we van al hetgeen we gezien hebben. Het heeft even de tijd nodig om te bezinken. Zo’n harde realiteit kan ik met geen woorden en/of beelden op jullie overbrengen. Zoiets moet je met eigen ogen waarnemen.
x.