(origineel bericht op be-more.nl)
Alweer de laatste ‘echte’ dag bij Ubomi
Lieve allemaal,
De tijd gaat hier zo supersnel en aan de andere kant lijkt het allemaal veel langer dan een week dat ik hier ben. Gisteren heb ik lekker met de Educare meegedraaid. Na het spelen, zingen en ontbijten was het storytime en ondertussen moest het knutselwerkje nog voorbereid worden. Het thema van de Educare is nu ‘Wild animals’, dus de hele week maken ze al een kleurplaat van een leeuw, giraffe of een ander knutselwerkje van een wild dier. Vandaag stond er een knip en plakwerkje van een olifant op het programma. Vorig jaar hebben ze dit ook gedaan, waarbij de kinderen de figuren zelf uit moesten knippen, wat ze nog niet echt konden, omdat de vormpjes te klein zijn en ze niet echt begrepen dat ze het uit moesten knippen. Daar was van geleerd blijkbaar, want nu moesten wij alles van tevoren uitknippen. Dat wil zeggen 44 stuks x 7 figuurtjes in een half uur. 
Daarna met Mark verder gepraat over het besteden van het geld en het leuke nieuws is dat we verschillende dingen gaan financiëren. Allereerst een gedeelte van de opleiding van Sekiwe, een van de twee leidsters van de Educare. Ze volgt een opleiding in de richting van Early Child Development en zit nu in haar vierde jaar. Deze was financieel nog niet helemaal rond en dat gat kunnen we nu opvullen! Dat is echt super, want als ze die opleiding heeft, kan ze de kinderen veel beter begeleiden!
Daarnaast heet Mark geld nodig om alle financiën goed op orde te krijgen. Als dat zo is, kan hij namelijk bij andere bedrijven ondersteuning aanvragen. In Zuid-Afrika is het namelijk zo dat bedrijven punten krijgen voor een soort maatschappelijk verantwoord ondernemen. Bijvoorbeeld door vrouwen hoge functies te geven, door een community project te ondersteunen, door zwarte mensen aan te nemen. De punten lopen dan ook op en de punten zijn weer inwisselbaar voor geld, als ik het allemaal goed begrepen heb. Als de financiën dus op orde zijn, kan Mark ondersteuning vragen en misschien wil een bedrijf wel één of twee ‘zwarte’ weknemers in dienst nemen en een salaris betalen.
Daarnaast gaat er wat geld naar het gas dat nodig is voor de uitbereiding van de soepkeuken. Deze is nu drie keer per week, maar het gas is er slechts voor twee keer per week. Tot slot kunnen we nog een uitje voor de Educare financiëren. De kids zijn het hele jaar namelijk nog niet weggeweest en willen graag een keer naar een kinderboerderij. Allemaal heel leuke dingen dus!
Gisteren was verder heel leuk, omdat op een gegeven moment er een aantal kinderen kwamen die vorig jaar in de Educare zaten! Ze kwamen hun toiletries ophalen. Ze waren wel verlegen, terwijl Chichi vorig jaar juist voorop liep om aandacht te vragen. Aan het eind van de middag heb ik meegedaan met de ‘craft’, een soort knutselmiddag voor een aantal meiden. Ze zijn bezig met een soort plakboek met foto’s van henzelf en hun familie en het boek moet versierd worden. Ze vinden dit lastig om zelf te bedenken, dus hun eigen creativiteit wordt op de proef gesteld. Het meisje dat ik woensdag had geholpen met haar paper was er vandaag niet. Of althans niet voordat ik weer naar huis ging, helaas.
Vanochtend was het al ontzettend aan het regenen. En dat heeft eteen effect op de kids, want die komen dan veel minder. Er waren er vandaag maar 16 in plaats van de 41 die er zouden moeten zijn. Dat was wel even jammer, want dan had ik eigenlijk al een heleboel kinderen voor het laatst gezien zonder dat ik het wist… Het programma loopt dan ook niet zoals het moet: er werd wel even kort gezongen en de kidneren krijgen ook wel eten, maar verder is het veel spelen. Nolathundo zij dat de storytime wel door zou gaan. Ik heb daarna Busi geholpen met het op orde brengen van dossiers, dus ik weet niet of het is gebeurd.
Wat dan wel weer heel leuk was vandaag, was dat Nondo (degene die alles leidt op het centrum en die ook alles van de kids en de gezinnen weet) vandaag speciaal eerder van haar training kwam om mij nog even te zien. Mabhele kwam 's ochtends al naar mij toe om te checken of ik niet weg zou gaan voor ze er zou zijn. Zij en de andere social workers hadden namelijk een trainingsweek en meestal zijn ze tegen een uur of vijf terug en dan ben ik al weer naar huis. Na de Educare met Daddy Sam (hij rijdt in de bakkie) en Nondo Busi afgezet en wat bij de spar gehaald. Wel leuk, want nu reden we door een heel stuk van de township, waarbij ik nu eens niet op de weg hoefde te letten. Verder aan Nondo veel gevraagd over de kinderen, wat hun achtergrond is etc. Sekiwe vertelde al dat een meisje op een gegeven moment erg stil en teruggetrokken was. Het bleek dat ze gezien had dat haar vader haar moeder had geslagen en dat kreeg ze niet uit haar hoofd. Nu heeft ze verteld dat ze later bij de politie wil, zodat ze dan haar vader naar de gevangenis kan sturen… Dat is één van de verhalen en zo heeft elk kind zijn eigen verhaal.
‘s Middags was er nog een teens club, waar veel gebeden en ge’worshipt’ wordt. Bijzonder om mee te maken. Daarna werd nog over relaties gepraat, maar daar ben ik niet meer helemaal bij gebleven.
Vanmiddag was dan eigenlijk echt de laatste keer. In het weekend zijn er echter ook nog bijeenkomsten. Morgenochtend gaan een aantal jongeren werken bij een soort hospital in de township. Ik heb Mabhele gevraagd of ik mee mag en dat kon wel, dus ik denk dat ik morgen nog even een keertje ga, gewoon omdat het nu nog kan! Dan was het vanmiddag toch nog niet helemaal de laatste keer
Liefs, Elin