Hedenochtend om 3.56 WIB wakker geschreeuwd door een lelijke stem die steeds “Allah Snackbar” schreeuwde :eek:
vanaf de splinternieuwe met electronika volgedouwde minaret van de Mesjid Yami. Wat een tijd voor reclame. Het is vandaag Idhul Adah (Lebaran Haji) offerfeest in het Belanda’s (Nederlands), onder leiding van de Iman worden straks met botte parangs de strotten van onschuldige kambing en sapi afgesneden, een bloedbad, waar iedereen graag naar kijkt. Sore krijgt iedereen een plastic zak warm vlees, maaf aku vegetaris (antraks, sapi gila dll.).
Er is een minaret naast de moskee geplaatst en daar zitten een stel nieuwe luidsprekers met bijbehorende versterking in, altijd op z’n hardst, zodat het geluid vervormd wordt. Ik sta af en toe met hoofdpijn op. In deze wijk (perumahan) is 50% een niet zo juist geloof toegedaan, toch moeten wij deze terreur ook ondergaan.
Wordt tijd voor mij om eens voorgoed naar NL terug te gaan en van Indonesia een vakantieland te maken of het misschien als een gesloten boek te gaan beschouwen, zo leuk als hiero beweerd is het echt niet (om te leven dan) die steeds erger wordende intolerantie van de islam zit me dwars, na tijden geen last gehad te hebben, ze zullen je perse dwingen om te laten weten dat ze er zijn. Dat hel en verdoemenis over hun nederdale, amin…
Voormalig president Gus Dur zei het al jaren geleden over zijn eigen geloofsgenoten: De geluidsoverlast van de moskeeminaretten is een uiting van een “meerderheid” met een “minderwaardigheidscomplex”.