(origineel bericht op be-more.nl)
Absolute Africa
Gisteren begon mijn trip dus bij het Kigali Memorial Centre, wat een heel mooi museum was en een heel goed aanvulling op wat ik al gelezen en gezien had tot nu. Het meest opvallende vond ik de rol van Frankrijk. Zij hebben de hutu’s gewoon met wapens gesteund tijdens de genocide en achteraf nog beschermd ook. Het moet niet gekker worden! Een ander dingetje is het feit dat ik nu pas besefte dat veel van de mensen die je op straat tegenkomt Hutu’s zijn die waarschijnlijk vreselijke dingen gedaan hebben. Zeker omdat het pas 17 jaar geleden is en dat elke Hutu die zelf niet meedeed met de genocide beschouwd werd als een Tutsi. Dat zet je wel even aan het denken.
Eerlijk gezegd was het verder niet zo’n heel geweldige dag. Na tientallen Nederlandse vrijwilligers ontmoet te hebben en ook van iedereen weer afscheid te hebben moeten nemen kost het weer behoorlijk wat energie om 27 nieuwe mensen te leren kennen. Daarbij komt dat er geen Nederlanders bij waren en er dus alleen Engels gesproken wordt. Het is wel grappig dat er van de 27 reisgenoten 26 zijn die Engels als moedertaal hebben. Er zijn 2 Engelsen, 1 Canadees, 1 Amerikaan, en de rest is Australisch of Nieuw-Zeelands. Alleen ik en een Zwitser spreken dus van origine geen Engels.
De eerste ontmoeting was ook nog eens behoorlijk vluchtig, aangezien 20 van 28 man deze reis al in Nairobi zijn begonnen, ze behoorlijk wat problemen bij de grens gehad hadden en dus nog maar een uur hadden voor het museum (waar ik ruim 3 uur over gedaan heb). Het was een beetje vreemd dus, maar na 's avonds met een heel stel een biertje te hebben gedronken was het ijs gebroken. Ik moest me er wel even toe zetten om nog even wat te gaan drinken maar ik ben blij dat ik dat gedaan heb. De eerste kennismaking is toch redelijk belangrijk.
Vandaag ben ik naar een weeshuis geweest, het was een heel leuk weeshuis, en ik was blij dat ik een bal voor ze gekocht had. Een voetbal breekt het ijs altijd wel. Ik heb dus heerlijk een uurtje gevoetbald, mezelf lekker moe gemaakt terwijl de rest een uitgebreide rondleiding kreeg.
Morgen ga ik naar de Gorilla’s, ik heb er inmiddels zo veel mooie verhalen over gehoord dat ik er echt heel veel zin in heb. Daarna gaan we weer verder richting Tanzania om daar de Serengeti te bezoeken. Als ik me niet vergis gaan we nieuwjaar vieren in Arusha. Ik kwam er overigens achter dat deze truck niet stopt bij de Victoria Falls, maar door rijdt naar Kaapstad. Aangezien dat een hele mooie stad moet zijn en Botswana en Namibië ook hele mooie landen zijn zit de kans er in (sorry mam) dat ik misschien nog iets langer weg blijf.
@ Lotte: Ik mis je wel hoor!
@ John: Op de laatste foto kun je de reis zien zoals hij is tot aan Kaapstad
@ Marissa en Maurine: Bedankt voor de brief, veel plezier in Zuid-Afrika!!!
@ Iedereen: Hele fijne feestdagen!!!