We mogen van Saskia Maarse op Wereldwijzer 5x het boek Tutti Frutti weggeven t.w.v. 29,95 euro per stuk! Het boek vertelt het kleurrijke verhaal van 28 succesvolle buitenlandse ondernemers in Nederland.
Meedoen is eenvoudig: vertel hieronder welke / wat voor buitenlandse ondernemers jij in jouw omgeving kent. Je kunt meedoen t/m 30 juni 2014.
Hoe is het om in Nederland te ondernemen als je roots in een ander land liggen?
En wat zijn de verschillen tussen ondernemen in Nederland en bijvoorbeeld Amerika, Marokko, Letland of China? Daarover vertellen de kleurrijke ondernemers in Tutti frutti.
Saskia Maarse laat daarin 28 portretten van 1e, 2e en 3e generatie buitenlandse ondernemers zien, die zich met hun lef en doorzettingsvermogen een plek in het Nederlandse bedrijfsleven hebben verworven. Met hun inspirerende verhalen en hilarische anekdotes houden ze ons een spiegel voor; tegelijkertijd wordt ook duidelijk hoe totaal verschillend het oordeel over ons ‘volkskarakter’ kan zijn. Het is letterlijk maar net wat je van huis uit gewend bent.
Alle verhalen sprankelen van trots en passie, evenals de foto’s van de deelnemers die genomen zijn op typisch Hollandse locaties. Tutti frutti biedt vele tips en ideeën over hoe te ondernemen in Nederland.
Al van jongs af aan staat grafisch ontwerper Saskia Maarse (1966) open voor andere culturen. Haar toeristische werkervaring in het buitenland en de wereldreis die ze maakte verbreedden haar kijk op de wereld en haar bewoners. Nieuwsgierigheid naar andere culturen in Nederland bracht haar op het idee voor dit bijzondere project.
Bij mijn tennisclub wordt de horeca verpacht aan een Griek. De cafetaria wordt gerund door Chinezen, twee Turkse vrouwen hebben hier een heel leuk woonwinkeltje, een andere cafetaria wordt gerund door een Turk, Turkse bakker, ijssalon van een Italiaan, etcetera!
Ik werkte zelf enige tijd in een japans restaurant gerunt door Chinezen. Ik was de enige Nederlandse fulltimer en viel daardoor natuurlijk flink op. Vol trots keken de Chineese koks me aan, als ik me weer eens waagde aan hun bijzondere échte Chineese maaltijden die ze voor het personeel klaarmaakten. Vissen met kop en staart er nog aan, kippepootjes, maar dan de echte pootjes, dus zeg maar de voet met tenen, en nog heel veel rare dingen waarvan je niet zo snel zou denken dat dat nou lekker is. Is toch wel iets anders dan de afhaalchinees hoor!
Uiteindelijk ben ik er ook trots weggegaan. De moeder van de eigenaresse had namelijk haar bedenkingen bij een Nederlandse werknemer. Die werken namelijk niet zo hard als Chinezen en zijn maar lui… Maar toen ik wegging kwam ze me speciaal gedag zeggen en zei dat ze het echt heel jammer vond dat ik nu een half jaar op reis ging. Aan het eind van dat half jaar kreeg ik een baan aangeboden bij de schoonzus van de eerste eigenaresse in een Japans restaurant gerunt door Chinezen… Blijkbaar waren haar vooroordelen toch onwaar gebleken
Ik woon midden in de Jordaan in Amsterdam. Ik ga dagelijks naar de Marokkaanse kruidenier op de hoek. Bij de Portugese keramiek winkel haal ik mijn serviesgoed, bij de Iraanse belwinkel de belkaarten om naar het buitenland te bellen, uit eten bij de Nepalees of roti halen bij de Surinamer. De Turkse kleermaker repareert mijn kleding. Bij de Arubaanse sapjesman ga ik voor mijn portie vitaminen en zo kan ik bladzijden vol doorgaan met het opnoemen van alle zaken om mij heen die gerund worden door mensen uit allerlei windstreken en waar ik regelmatig kom. Ik ben zelf ondernemer in het buitenland geweest en het lijkt me erg interessant om te lezen waar buitenlandse ondernemers hier in Nederland tegenaan lopen en hoe ze de vele regels ervaren.
In ons dorp in de Biblebelt zijn geen buitenlandse ondernemers, dacht ik in eerste instantie. Maar toen ik ons winkelstraatje in gedachten afliep bedacht ik me dat de man waar ik mijn pizza afhaal toch echt uit Turkije komt en dat de aardige mijnheer waar ik mijn winterjas breng om gestoomd te worden, uit Afghanistan komt. Wat vreemd dat ik in eerste instantie dacht dat iedereen uit ons eigen dorp kwam. Ben benieuwd om te lezen hoe zij het ervaren om in Nederland te ondernemen.
Tja, even denken. Hoe zit het in Sint Michielsgestel: Een Vietnamees die Vietnamese loempia’s op de markt verkoopt; Een Egyptenaar die een pizzeria heeft; Een Chinees die een Chinees restaurant heeft, en verder weet ik het niet zo gauw…
In mijn pad tot yoga docente heb ik geleerd dat de oude wijzen vertelden “yoga is union”; union betekent vereniging. Het mooiste is: de wereld verenigt zich steeds meer zodat we onbewust de grenzen laten vervagen. Een mooi teken! Ook in ondernemingen. Wat ooit begon met de ‘chinees’ door chinezen, nemen de chinezen nu patatzaken over. De Italiaan, de Griek, de Turk in de horeca, de Ierse pubs, dansscholen a la salsa, Zumba, buikdansen, vechtsporten a la judo, karate, grote multinationals waar veel expats werken en richting Nederland komen en vice versa, shops met buitenlandse hebbedingetjes. Feitelijk zijn we al zodanig verenigd en heeft elke cultuur weer een bijzondere kracht en vernieuwde inspiratie waar ik in ieder geval erg blij van wordt! Laten we nog meer van elkaar leren in deze mooie tijd :-)! Ik ben erg benieuwd naar dit boek en waar Nederland nog meer van kan leren!
In de school waar ik lesgeef hadden we twee Braziliaanse poetsvrouwen-vrolijke dames! Als er feestje was, dansten ze voor ons op z’n Braziliaans.
Zij deden hun werk zo opgewekt en goed en wilden nog wel wat bijverdienen…van het een kwam het ander. De moeilijke poetsuren op school hebben ze geruild om te poetsen bij een heel aantal leerkrachten thuis. Andere kant van de medaille: we hebben op school nooit meer zulke ijverige, goedgeluimde poetsvrouwen gehad.
Tutti Frutti lijkt me een schitterend initiatief om de elkaars wereld te ontdekken en te begrijpen.
beste groeten,
Miek Verschueren
Ik ken helaas geen buitenlandse ondernemers in Nederland, want ik ben zelf al jaren een Nederlandse ondernemer in het buitenland.
Daarom zou ik dit boek wel graag winnen, want we lopen vast allemaal tegen dezelfde uitdagingen, problemen, cultuurverschillen of hilarische spraakverwarringen aan!
Ik heb een een tijdje gewerkte voor 2 ondernemers van Turkse komaf. Twee ontzettend hardwerkende mannen, die een dame in dienst hadden als soort van office manager. Ze hadden eigenlijk twee bedrijven; een uitzendbureau en een thuiszorgbureau. Ik werkte voor het laatste (als extern adviseur) en de opzet was erg goed. Omdat ze veel Turks sprekende ouderen (met zeer gebrekkig Nederland lazen/spraken) toch de juiste thuiszorg konden bieden. Daarbij hadden ze ook vooral Turkse dames in dienst, wat de ouderen ook wel fijn vonden; met deze konden ze tenminste communiceren en voelde vertrouwd. Helaas door de enorme lastige wetgeving in Nederland, met eisen en brieven waar ik zelfs soms moeite had om uit te komen, is het ze niet makkelijk gemaakt. Nu de zorginkoop naar gemeente verplaatst, zien het thuiszorgbureau het aantal cliënten zelfs afnemen en ik vrees dat ze binnenkort de tent moeten gaan sluiten. Ontzettend jammer, hun enthousiasme en doorzettingsvermogen (ondanks de vele belachelijke regels die de overheid heeft verzonnen) . Wel een goede band met ze opgebouwd, dus houdt sowieso contact!
ik ben zelf ook startende met mijn eigen onderneming (mogelijk in het buitenland) dus zou het boek erg graag lezen!
Dit weekend aten we voor het eerst bij het Thaise restaurant in onze woonplaats. Heerlijk eten en leuk de taal weer te horen! Verder hebben we in ons dorp een kleermaker uit Turkije, enorm aardige man die goed en heel hard werkt om zijn zaak te laten slagen. Hij heeft altijd een aardig woord en ik kom er graag. Toen er in ons dorp een jaarmarkt was verkocht zijn vrouw heerlijke Turkse hapjes. Slim van haar! Ik denk dat er veel mensen uit het buitenland in de horeca werken. Vaak is er na een vakantie vraag naar het lekkere eten dus daarmee is er zeker een markt voor leuke eethuisjes. Wij komen er in ieder geval graag voor een hapje en de sfeer! Alle lof voor ondernemers die in Nederlands een eigen zaak opstarten!
Heb eens een reportage gemaakt met Yvonne Habets over Nederlandse mensen welke wonen en werken in het buitenland, met name Oostbloklanden. Dit was een belevenis en zeker een aanvulling op mijn kennis. Heb de laatste 20 jaar hoofdzakelijk in het buitenland gewerkt en het lijkt mij reuze interessant om nu eens een boek te lezen waar geschreven wordt over buitenlandse mensen welke in Nederland wonen en werken. na het lezen van het boek denk ik dat het nog leuker is om deze mensen eens te aan bezoeken. Kortom als ik dit boek zou krijgen dan ben ik reuze blij met alweer een aanvulling op mijn kennis. Kijk dan ook met belangstelling uit naar de “winnaar”
pieuw ik ken er best een aantal. Zoals pape, uit Mauretanie die zo druk is als huis-schilder in mijn omgeving dat ik hem bijna niet kon inhuren, terwijl de ierse schilder Barry ook al overuren draait De Turkse winkel Ozen in zwolle loopt supergoed en er komen zowel Nederlander als allochtonen. De iranier die met heerlijke hapjes op de markt staat iedere week. De turkse die zo goed is in draadjes-ontharen in de hammam en haar eigen schoonheidssalon. De Indonesische kapper…etc etc. Maar zijn dit wel ‘buitenlanders’?? Het zijn (nieuwe) NEDERLANDERS, toch? Mijn eigen zus heeft een bedrijf in Japan en is idd meer japans dan Nederlands inmiddels.
Lijkt me een leerzaam boek. Op mijn reizen probeer vaak ik een zijstraatje in te schieten, om te zien of er soms ergens een klein fabriekje of werkplaats is. Vaak geeft dit een goed beeld van de lokale economie en je ziet soms ambachten die wij in NL niet meer kennen.
Landen (Mongolia of Zimbabwe bv.) waar ze met een roestige spijker een auto kunnen repareren zijn zeer creatief in allerlei bedrijfjes. Ik hoop dat dit boek ook deze manier van denken beschrijft, dus we zijn benieuwd.
Bij ons in het dorp wordt de pizzeria gerund door een Italiaan, de chinees door Chinezen, de snackbar door Indiase mensen en we hebben sinds kort een griek die uiteraard door Grieken gerund word:-) Hoe kleurrijk wil je het hebben, een en al gezelligheid!
Zelf woon ik in Costa Rica en ben dus zelf een buitenlandse ondernemer. Ik run een B&B en krijg veel Nederlanders op bezoek die zich verbazen over het feit dat ik zomaar uit Nederland naar Costa Rica ben verhuisd. Maar daar heb ik nog geen dag spijt van gehad. En in mijn omgeving zitten heel veel buitenlandse ondernemers: Oostenrijkers, Duitsers, Italianen, Canadezen, Amerikanen, Colombianen, Chinezen, Libanezen en nog meer Hollanders.
Een bonte mengeling waar alle talen gesproken worden. een soort van Babylon dus…
Vriendelijke groeten uit Costa Rica,
Otto
