(origineel bericht op be-more.nl)
Week 4
Niet zoveel te melden deze week, heel veel nieuws komen we niet meer tegen 
Maanda maakten we wel voor de eerste keer stenen, niet de bakstenen die ze hier in oventjes maken maar echte persstenen net een soort hefboomsysteem, heel zwaar werk, enkel voor de sterke mannen :). Die stenen gebruiken ze dan om een waterput te bouwen (om regenwater op te vangen dat veel properder is dan het slootwater). Voor een 20 000 l tank heb je 1200 stenen nodig. Als je dan bedenkt dat we er 80 maakten op een paar uur tijd … En alweer stonden we met 12 rond een toestel dat 4 - 5 mensen nodig heeft. Maarrrrr als de mzungus werken zijn ze hier veel meer gemotiveerd ook wat te doen, wat maakt dat we ons op het einde helemaal nutteloos voelden omdat de Ugandezen het helemaal overnamen :)>
Ook hebben we gemerkt dat als er aarde of modder bij te pas komt en waarbij we ons vuil maken, dat de mensen altijd lachen, gewoon omdat ze niet kunnen geloven (legden anderen ons achteraf uit, toen we vroegen of ze ons uitlachten omdat wij zo goed kunnen kappen en graven) dat de mooie witte mzungu vuil kan en mag worden, ze vinden dat een heel grappig zicht blijkbaar :).
Woensdag Sjoerd zijn verjaardag gevierd, al wou hij die ten stelligste negeren. Biermandje en kaartje van de kinderen als cadeau en een heerlijke coconutpie van Tean en 's avonds poolen in het dorpje, nice!
Donderdag house visit, dus beetje op prospectie gaan bij mensen die het minder goed hebben. Daar zie je dan het ‘echte’ Afrika. Ik zei nog tegen de rest, waw, ziet er een rijk dorpje uit, allemaal stenen huizen en golfplaten daken. Tot ik binnenging met een local volunteer achter een gordijntje in een kamertje van 4 op 4 (enige kamer trouwens) met een bed, soort matras en een bankje. Daar lag een vrouw, 43 jaar, ZO mager, hoekig langs alle kanten, gewikkeld in de dekens. Je zag door de dekens gewoon de hoeken van haar schouders, heupen … Jeetje. Ze heeft HIV, nu een heleboel ziektes erbij door haar slecht immuunsysteem. Eet niet, enkel heet water. Dochter van 15 zorgt voor haar, zoon 18 is weg, dochter eet ook enkel kasava (soort wortel) en that’s it. Vrouw nam ARV’s, remmers, maar die zijn te sterk voor haar bloed. Nu kan ze aan gratis medicatie geraken voor alle bij-ziektes in het governementziekenhuis in Masaka, 2 uurtjes rijden, probleem, TRANSPORT. En daarom, alleen daarom, ligt dat mens daar al VIJF maanden te liggen en zieker te worden. Hier mag je wel even SHIT JONGES zeggen, zo frustrerend! Wij rijden elke week naar Masaka! Nu gaat de organisatie wel ingrijpen.
Even goed uitblazen hoor.
Donderdagavond dan Farewellparty voor Sjoerd en Anniek in een recreactiecentrum 50 km verderop, heel leuk en gezellig en Ugandees :)>
Deel 1 is dus gepasseerd, meer dan de helft van onze groep is terug naar huis vertrokken daarnet (op zo een moment piekt het wel even), op naar de nieuwe die maandag naar het project komen!
Lieve groeten,
Celine