(origineel bericht op be-more.nl)
Week 2 + mount mulanje
Hee allemaal,
Ik heb al weer een hele tijd niks geschreven ofwel omdat ik geen tijd had ofwel omdat ik de energie er niet voor had. Ik ga proberen even een inhaalslag te slaan.
Vorige week, maandag ochtend heb ik les gegeven bij de ECD class, dat is voor de kleinste kindjes om ze toch al wat Engels te leren voor ze naar de primary school gaan. De aanpak is niet zo heel erg nuttig, want die kleintjes hebben natuurlijk niet zo’n goede concentratie. We gaan proberen iets aan deze manier van lesgeven te doen, maar dat is natuurlijk moeilijk.
'S middags met oudere kinderen een leuk spel gespeeld op het pleintje. Dat was erg gezellig! De kinderen die niet mee speelden begonnen spontaan te zingen en zo ontstond er een leuk koortje.
Dinsdag 14 mei was hier een nationale feestdag (geen project dus )omdat dit de geboortedatum is van de eerste president van Malawi. Omdat we geen zin hadden om heel de dag thuis te hangen hebben we besloten om naar lake Chiwa te gaan, wat redelijk dicht bij ligt. We hebben een pick up kunnen regelen waarin we achterin hebben zitten hobbelen als echte Afrikanen. Echt leuk om daar een keer achterin te zitten want je kan veel zien en we werden ook veel bekeken ! Ze waren in die omgeving niet gewend om azungu’s te zien en al helemaal niet in een pick up.
Het meer was erg mooi, maar ook daar waren we echt een attractie. Grappig om een keer mee te maken.
Woendagochtend naar een schooltje in de community gelopen om te kijken hoe de bouw er aan toe ging. De bouw ging gelukkig voorspoedig. We hebben samen geholpen met cement te maken voor de muren. 'S middags naar een weeskindje op pad geweest, maar ze was op school, daar hebben we dus andere dingen gedaan die niet zo nuttig waren zoals de vloer geveegd en maïs gestampt.
Donderdag was alweer de laatste werkdag, wel ook meteen de leukste van de week. 'S ochtends op special needs visit geweest. Eerst bij een meisje van 12 jaar die kindermalaria heeft gehad waardoor ze een achterstand heeft en niet naar school kan en vaak flauw valt. Een ontzettend lief meisje. We hebben als echte Afrikaanse dames voor haar de was gedaan in de rivier tussen de andere vrouwen. Leuk om ook dat een keer te doen. Daarna naar een jongetje die niet wil/kan praten. Onze bezoekjes bleken smiddags nut te hebben gehad want ze kwamen allebei naar de special needs class op YODEP. Dat was erg leuk. Er waren 7 kinderen die allemaal wel iets anders mankeerde dus die de persoonlijke aandacht wel kunnen gebruiken. We hebben met ze getekend, geteld en boekjes bekeken. Daarna nog met ze buiten gespeeld. Na zo’n middag voel je je wel echt nuttig want zij krijgen veel te weinig persoonlijke aandacht en ze hebben dat juist hard nodig om toch het alfabet te leren enzo.
Na de special needs class hebben we met alle members en wij als Nederlandse vrijwilligers van Yodep een bespreking gehouden over de afgelopen week en samen een planning gemaakt voor deze week. Ik sta nu dus ingedeeld bij dingen waar ik me echt nuttig kan maken, dus daar heb ik wel zin in. 'S avonds hadden we pizza en movie avond in Packachere wat erg gezellig was. En toen was het alweer weekend.
Dit weekend zijn we met 12 vrijwilligers naar Mount Mulanje geweest. Dit is de hoogste berg van Malawi en een van de hoogste van Afrika. We zijn zaterdagochtend met gidsen en dragers voor onze rugzakken om half 8 naar boven vertrokken. Het was een ontzettend zware maar mooie tocht! De uitzichtjes waren echt heel erg mooi en de natuur ook. Het leek net of je van het ene filmlandschap over ging in een andere film! Na ongeveer 6 uur klimmen kwamen we aan bij het huisje waar we 's nachts sliepen. Het was een leuk huisje met een haardvuurtje in het midden, wat ook wel nodig was want hier was het ontzettend koud. Na onze spullen daar gedumpt te hebben zijn we naar een uitzichtpunt gelopen. Onderweg zijn we ergens in een pool even gaan afspoelen waar we echt behoefte aan hadden na zo’n zweterige tocht. Het was wel heel erg koud water maar wel even lekker. Daarna zijn we op een geweldig mooi plekje de ondergaande zon gaan bekijken. Toen die onder was, zijn we door de mist en in een wolk terug gelopen in de schemer naar onze slaapplaats. In het huisje hebben we in de openhaard ons eigen eten gekookt, lekker en gezellig. Na een lange maar slechte nacht omdat het onzettend koud was en omdat we geen kussens hadden zijn we de volgende ochtend weer om 7 uur vertrokken om de berg weer af te dalen. De afdaling was opnieuw erg mooi, maar ook zwaar. Wel op een andere manier zwaar, niet dat je buiten adem raakte, maar wel omdat je benen gewoon helemaal beginnen te shacken omdat je ze continu moet beheersen. Sommige stukken kon je gewoon echt geen pad noemen maar dat was juist wel grappig. Onder aan de berg een heerlijke pizza gegeten wat we echt verdiend hadden want we konden echt trots op ons zelf zijn ! Ik heb al vaak gewandeld, maar nog nooit zo’n mooie maar vermoeiende tocht gedaan.
Gister en vandaag voel ik me helaas niet lekker en ben ik niet naar het project kunnen gaan. Ik hoop dat het snel overgaat, want hier ziek zijn is niet prettig. Als je ziek bent wil je een fijn bed en ook vooral een badkamer waar je kan douchen en normaal naar de wc kan. De koorts is gelukkig al over, dus ik denk dat ik morgen weer helemaal fit ben.
Morgen is het vrijwilligersdag, dus dan gaan alle nieuwe vrijwilligers bij elkaar op het project bekijken, dus dat lijkt me leuk om te zien.
Ik hoop dat het bij jullie intussen al wat beter weer is. Vandaag was het hier ook niet super mooi weer, maar wel nog steeds lekker genoeg om buiten te kunnen liggen. Als het zou kunnen zou ik wat zon naar jullie op sturen 
Groetjes Marleen
ps. foto’s volgen nog (als het lukt)