(origineel bericht op be-more.nl)
Week 1. Ik ben er… eindelijk!
Na een lange reis met twee lange vluchten ben ik dan eindelijk aangekomen in Zuid-Afrika. De vluchten zijn goed gegaan, ik heb veel liggen slapen en we hadden wat vertraging.
De eerste nacht sliepen we in het backpackers hostel. We sliepen daar met z`n vieren. De volgende ochtend besefte we eigenlijk allemaal nog niet echt dat we er dan eindelijk waren.
Vanaf het hostel werden we door Willie naar het project gebracht. Willie is onze eigen taxichauffeur van het project. Het is een hele lieve man die ons overal heen brengt en mee naar toe gaat.
De weg naar het project was precies zoals ik in mijn hoofd had, het was dan ook erg leuk om de blauwe daken tussen de suikerrietvelden nu in het echt te zien.
Eenmaal op het project kregen we nog een hoop uitleg van de projectcoördinator en het rooster van de eerste week. In de ochtend sta ik van 9:00 tot 12:00 uur in de baby room en van 15:00 tot 16:00 help ik de kinderen in de huiswerkklas.
Op woensdag hadden we meeting met de huismoeders en daar kreeg ik ook te horen bij welke huismoeder ik in het huisje zal komen. De huismoeder is erg aardig. Vanaf volgende week komt er een andere huismoeder. De kinderen in het huis zijn 2 jongens van 4 en 5 jaar. Het zijn echte boefjes. Ze knuffelen en spelen graag. De meiden zijn 7, 11, 13 en 16 jaar. Met de oudste 3 heb ik nog weinig contact gehad. Ze zijn vaak weg als ik er ben en ze zijn veel meer op zichzelf. Af en toe is dat wel lastig.
De tripjes die ik ga doen zijn gepland, dit weekend ben ik vrij en we gaan morgen naar de markt toe. Volgend weekend gaan we naar Drakensberg & Lesotho .
De eerste week is alweer bijna voorbij en het is heel snel gegaan. Of ik deze week moest wennen weet ik niet, het gaat eigenlijk allemaal vanzelf. Ik heb het erg naar m`n zin. Mijn vrijwilligers huisje is ook erg gezellig. Dit worden nog 7 mooie weken, dat weet ik zeker!