Ik ben in totaal reeds 5 maal naar Djerba gereisd, de eerste keer met een vriendin, de andere keren terug voor mijn grote liefde, jong, knap in mijn ogen en hij kon het goed uitleggen, ik was verkocht. Beetje bij beetje begon ik te beseffen dat mijn vakanties met hem zeer fijn waren maar ook wel duur, en ook steeds duurder. Hij zat uiteraard ook in de problemen waardoor hij zelf weinig tot niks had. Ik begon te denken dat het bij hem rond het geld draaide, dus ik liet niets meer horen en draaide de geldkraan dicht. Hij blijft me echter bellen, hij weet dat ik niks meer geef, hij heeft nog steeds niemand anders en zit compleet aan de grond (de economische crisis in europa slaat daar erg hard toe, ze leven van toerisme en de toeristen blijven in het hotel dus geen werk) Hij vraagt me niks, hij zegt dat hij blijft wachten, hij wil geen andere vrouw,… Ik zal nog wel eens teruggaan en dan zien we wel weer. Hij heeft me wel geleerd het leven te nemen zoals het komt, en hij heeft me nog vele andere dingen geleerd, hij heeft inzicht in het leven maar heeft ook graag luxe, hij denkt niet toekomstgericht maar van dag tot dag. Ik bel nooit, hij belt mij en we zullen wel zien, ik denk dat dit de beste ingesteldheid is. Ik ben ziek geweest van verdriet, nu gaat het beter, ik zie het nu ook realistischer, let op voor de oogkleppen van de liefde, maar geniet van je vakantie en stel geen verwachtingen, oppassen met geld want ze hebben niks en geloven echt dat wij heel rijk zijn, wat in hun ogen ook zo is.
:idea: