:cheer:
Ik zal het doorgeven… Het is echt mijn droom sinds ik klein ben!
Nou, dan zou ik het zeker doen!
Gewoon doen!
:vak02:
Niet uit te leggen is misschien wel uit te leggen…
Maar het vergt wel enig zelf-onderzoek. Als je uit west Europa komt of er opgegroeid bent, zoals wij (?) dan is India een raar land, het doet iets met je. Ik ben er inmiddels 5 keer geweest, en heb er 1 keer 4 maanden gespendeerd voor mijn studie, en een keer een jaar gewoond. De andere keren waren vakanties van 2-3 weken. Aan de hand van mijn ervaringen tijdens mijn eerste vakantie heb ik een boek geschreven (zie mijn posts op dit forum, en mijn ID plaatje). Ik ben een India lover-hater. Jaja, vreemde combo, maar het heeft iets te maken met hoe je je cultuurschok internaliseert.
De drukke chaos, de levendigheid, de geuren en kleuren, de viezigheid, de frustratie met burocraten, de hulpvaardigheid die je meemaakt, de schaamteloze laksheid die je meemaakt, zijn duizenden positieve en negatieve aspecten die je niet - of niet goed kent vanuit het land waar je opgegroeid bent, en samen vormen ze een mix die zich in je brein nestelt. Maar de grootste gemene deler onder al die aspecten, iets wat dat alles verbindt, is het gevoel van verwondering over alles wat je er meemaakt, waar je daar in India mee rondloopt. Je maakt dingen mee, zegt eigenlijk alles in een paar woorden, het leven openbaart zich zoveel intenser aan je in India dan in bijvoorbeeld Nederland. Het is rauwer, echter, en boven alles, wordt je constant met je eigen ego geconfronteerd in India. Het is allemaal zo anders, zo intens, dat je niet anders kan dan al die ervaringen zelf heel intens evalueren, van minuut tot minuut. Dat is enerzijds vermoeiend, maar anderszijds ervaren we dat ook als enorm waardevol. We ervaren India dus als een land dat ons meesleurt. En soms hebben we er genoeg van en willen we terug naar de rust van ons eigen hoekje in de wereld. Maar de levenslust die zit al in onze hersenen, de ervaring is daar. Daarom willen we weer terug naar India.
Ciao, heel veel plezier met reizen,
Jasper Buijs
Ik wil ook graag naar India, eindelijk gaat het er in januari van komen.
Het lijkt mij een super mooi en indrukwekkend land, maar het wordt denk ik ook een heftige ervaring. Vooral dat laatste wordt door de medemens onthouden, want het lijkt erop of ik mezelf moet verdedigen naar vrienden en familie toe dat we graag naar India willen.
Het zou er alleen maar vies en arm zijn, wat moeten we daar?
Hopelijk kunnen we bij terugkomst positieve foto’s en verhalen meenemen 
Mensen ervaring mee?
Oh, telkens weer . . . Maar elke moeite is tevergeefs. het is gewoon niet uit te leggen, dat India tegelijk prachtig en chaotisch is.
ik ben afgelopen maart voor de eerste keer naar India geweest…bij thuiskomst had ik gelijk al weer heimwee naar de geuren, geluiden, temperatuur de chaos in het verkeer en natuurlijk de bevolking…wat een super land,
ik heb rondgereisd door de provincie Rahjastan, erg mooi, het platteland vond ik geweldig om te ervaren, ondanks de armoede was de bevolking erg vriendelijk en vrijgevig…
maar ook de Taj Mahal en alle andere tempels heb ik bezocht, ook nog een bezoek aan de rattentempel…nooit gedacht dat ik zou durfen om er blootvoets door te lopen, maar ik heb het gedaan, het was een geweldige ervaring
ik had gelezen dat het verstandig zou zijn om vegetarisch te eten, minder kans op maag/darm klachten, en ik moet zeggen dat ik het vlees niet gemist heb, de indiaase keuken is erg lekker,
ik heb een filmpje over de reis gemaakt
misschien wel leuk om even te kijken
ik zit er over te denken om ook het zuidelijke deel te gaan bekijken…
misschien heeft iemand nog tips voor me?
Zuid India is inderdaad ook een aanrader. Maar de reis naar Centraal India sloeg voor ons alles!
http://koningaap.nl/rondreis-india-groepsreis-het-onbekende-hart-van-india
Zo! En dit jaar gaan wij voor de zesde keer naar India.
Nu naar Ladakh en Kashmir.
http://www.bentibanach.eu/indushimalaya/indusmeetshimalaya.htm
Het wordt de tweede keer, dat wij met Benti op reis gaan. Hij is normaliter reisleider bij Koning Aap, maar hij maakt ook (speciale) reizen oder eigen naam. Hij heeft zelf in het hoogste noorden van India gewoond, in Rangrik, in de Spiti vallei. Hij gaf daar Engelse les op een school. Hij weet dus veel van die cultuur en daar steken wij dan veel van op. Ik kijk er al weer erg naar uit.
Ik zie dat het alweer een tijd geleden is dat er hier is gereageerd.
Voor mij zou het een spirituele reis moeten zijn. India, is een immens groot land, met allerlei culturele verschillen, tradities en gebruiken.
India is wel een land waar je echt moet wennen lijkt mij, je moet ervoor openstaan en langzaam op je laten afkomen. Ik zou gaan voor de prachtige tempels, de architectuur, de mystiek en kalmte en rust, ja ja , dat kan ook in India… los van Mumbai, Delhi, etc. .
Wanneer weet ik nog niet…
Dank Jasper, ik kon het zelf nooit zo onder woorden brengen waarom India maar blijft ‘knagen’ aan je. Zelf nu 3x geweest en de eerste keer ben ik na 2,5 week naar huis gegaan. De bedoeling was om er 4 weken te blijven. Maar al die indrukken, de gekte, de drukte, al je zintuigen die constant geprikkeld werden. Ik trok het niet meer.
De besliissing om naar huis te gaan was een goede dat moment. Na een aantal maand begon het weer te knagen. Ik wilde terug, me niet gewonnen geven. Ik ging terug, pakte een andere route en had een te gekke trip! Het jaar daarop wederom terug om de route af te maken die ik in m’n 1e trip niet had afgemaakt. Het werd wederom geweldig. Start in Delhi, tot aan Jaisailmer en via via helemaal naar Kolkata. Alles met de trein/bus behalve van Kolkata naar Delhi.
Vorig jaar overgeslagen. Maar nu… Ja…toch weer dat gevoel… Ga ik wederom die kant op? Ik weet het nog niet.
[quote="“Joyce777, post:29, topic:109690"”]
Ik zie dat het alweer een tijd geleden is dat er hier is gereageerd.
Voor mij zou het een spirituele reis moeten zijn. India, is een immens groot land, met allerlei culturele verschillen, tradities en gebruiken.
India is wel een land waar je echt moet wennen lijkt mij, je moet ervoor openstaan en langzaam op je laten afkomen. Ik zou gaan voor de prachtige tempels, de architectuur, de mystiek en kalmte en rust, ja ja , dat kan ook in India… los van Mumbai, Delhi, etc. .
Wanneer weet ik nog niet…
[/quote]
India zal nooit (echt) wennen ben ik van overtuigd. Het is vooral accepteren voor ons als Westerlingen hoe de dingen daar gaan.
Voor alles is er een eerste keer.
Wij waren er door vrienden op geattendeerd, om vooral niet als eerste buitenlandreis naar India te gaan. Wij zijn toen maar naar Indonesië gegaan . . . Dat was een goede keus, want dan ben je al gewend aan armoede en aan verkopertjes.
Toen wij dan uiteindelijk toch een keer naar India waren gegaan, dachten wij: “Zo, dat hebben we ook gezien”. Twee jaar daarna was het zodanig gaan jeuken, dat wij er nog eens naar toe gingen. Toen wij het vliegveld afkwamen, roken we de typische lucht van India en wij waren verslaafd.
Wij zijn er nu vijf keer geweest.
Tot nu toe.
Graag zou ik naar India gaan vanwege de cultuur, hoe de mensen daar leven vind ik zeer interessant.
Ook de films/muziek uit India spreekt me aan.
Dus wie weet ooit in de toekomst
Een extreem vat vol tegenstellingen. Zo zou ik India samenvatten. Dat extreme is wat me erg fascineert aan India. Het dagelijks leven voelt er veel meer intenser dan bv in Nederland. Neem Chennai, m’n eerste kennismaking met India. Op straat werd mijn stereotype beeld bevestigd: mensen die het perfect voor elkaar hebben tussen zwaar verminkte mensen :krukken: en alles wat daar weer tussen zit… Het krioelt allemaal maar door elkaar heen. Boven verwachting heb ik in het “OV” Indiërs ontmoet, die een tipje van de sluier hebben opgelicht hoe de Indiase maatschappij in elkaar steekt.
Wat een waanzinnig land, ik moet zeker nog eens terug!
India omvat het gevoel me daar thuis te voelen, mijn tweede huisgevoel. Ik heb India lang geromantiseerd en 10 jaar geleden voor het eerst gegaan. Het is moeilijk uit te leggen maar wat wilde ik na thuiskomst weer graag terug. Vreselijk veel last gehad van heimwee. Nu ben ik 7 reizen verder en heb ik mijn roze bril af kunnen zetten. Nog steeds ervaar ik de schoonheid maar ook de harde realiteit. De laatste reis heb ik na een week afgebroken en ben ik naar huis gegaan, ik was er helemaal klaar mee. Nu na twee jaar begint het toch weer te kriebelen en gaan we volgend jaar weer.