Sorry lieve mensen, ik ben totaal nieuw hier…:dag: en heb even moeten zoeken .
Hier een deel van het vervolg van onze reis van 2010.
25 7 2010 Evolene /Arolla.
Vandaag zondag, we doen het kalm aan en voor onze normen slapen we lang .Marc bakt pistolekes in onze oven, en een eitje kan er ook wel af, één keer weelde is niet altijd armoe.gggDe temperatuur van de lucht is maar 6° en toch voelt het in de zon niet koud aan.
We willen vandaag eens Arolla bezoeken, en begeven ons rond 9.30 u op weg.
Maar als we Evolene voorbij rijden, zien we al veel auto’s staan, en de hoofdstraat is afgesloten. We hebben toch tijd genoeg, en willen weten wat daar te doen is. In zulke kleine dorpjes is het voor een niks en een niet feest. We hebben geluk, nog één parkeerplaatsje. Het is echt de moeite waard, een soort hobbymarkt, gaande van allerlei soorten handwerk, hout steen en kleding, over vlees, honing en bakkers producten. Alle getuigen van veel vlijt en liefde opgebracht door de vervaardigers.
We kopen niks, al moet ik zeggen dat er best mooie stukjes bij zijn. Op een terrasje uit de wind, en in de zon laten we ons een koffie brengen……… en de trui kan uit, het is hier best warm.
Mijn geliefkoosde bezigheid op een terras, het bekritiseren van andere mensen ( slecht karakter ik weet het). We horen hier en daar vlaams spreken, een heel geliefde streek hier voor onze landgenoten
.
We rijden verder naar Arolla, maar groot is de ontgoocheling als ook hier de gletsjer veel te ver weggetrokken is, en het niet de moeite loont om heel die lange weg te gaan, het is rustdag vandaag .
In de sportwinkel kopen we enkele musketons, ene als sleutelhanger , de oude was versleten, en een andere om Marc zijn klak aan de rugzak te kunnen hangen.
Aan Lac Bleu stoppen we, deze week hebben we in de supermarkt beneden madammeke Budts gezien van het gelijknamig pension/restaurant. Het is een gekende zaak in de omgeving zij als vlaamse baadt nu alleen de zaak uit, natuurlijk met wat hulp van personeel, en haar ouders waren er nu ook.
Ze staat er nu ook alleen voor, haar man zag het niet meer zitten en is het afgebold……… gezellig is anders. We kiezen er voor een kleinigheid als middagmaal, Marc een grote groene salade, en ik een kleine walliserteller. 6 sneden trockenfleisch, 5 sneden gerookt spek, sneetjes worst, fijn gesneden kaas, 6 sneetjes gedroogde hesp. Een mandje met verschillende soorten brood en boter voltooien het geheel. Al goed dat ik Marc kan meedelen van mijn vlees, ik had het beslist alleen niet opgekregen. Na nog een babbel met de vader , betalen we chfr 30.80.
Als we hier terug bovenkomen, maken we nog een rondje door Thyon. Op het terras van de kiosk is het heerlijk vertoeven, uit de wind in de zon, een prachtig panorama voor ons……. Laat de boeren maar dorsen….
Morgen gaan we er van profiteren nu het minder warm/heet is van een stuk van de sudrampe te doen…… het zal de Bietschtalbrucke worden……… het is geleden van lang voor het digitale tijdperk.
26 7 2010
Gredetsch suone.
Gisteren wilde we nog naar het Baldschiedertal, maar in de loop van de avond veranderen onze plannen. We hebben dat nieuwe boekje eens doorgebladerd, en de wandeling boven Mund ( het safraandorp) bevalt ons wel. Je moet schwindelfrei en tritsicher zijn, alles wat ik niet ben, maar daardoor zeker een uitdaging voor mij.
We zien wel, terug komen kan altijd nog. Volgens de beschrijving moeten we in Mund beginnen, en dan doorlopen tot Roosse, maar als we het dorp doorrijden zien we dat we met de auto tot in Roosse kunnen . Dat is natuurlijk een meevaller, onderweg letten we goed op, en ja , we zien een wegwijzertje staan naar Wässerwasser Gredetsch , het weggetje wordt altijd maar smaller en van asfalt is al een hele tijd geen spoor meer. Net als Marc wil zien om ergens terug te kunnen draaien, zien we nog een wegwijzer, en ja hoor nog wat verder loopt de weg dood, en zien we de tunnel waarvan sprake in het boekje. We zijn rap startklaar, en als er een vriendelijk mijnheerke ons bevestigd dat we op de goed weg zijn, en dat we kunnen kiezen ofwel 20 min door een tunnel of anders langs de suonen, dan moeten we niet twijfelen.
Het is in mijn ogen een pracht van een wandeling, heel smal, en naast ons een bangelijke diepte.
We komen op een punt waar de waarschuwing duidelijk voor zich spreekt.
Met een bang hartje besluit ik toch maar verder te gaan.
En ja dat mijnheerke heeft gelijk op de heel moeilijke punten zijn er kabels gespannen.
We kruipen door zo een twintigtal tunneletjes, vergeef me als het er maar 19 of 21 zijn.
Als we op een zeker punt het poortje achter ons sluiten, betekend het dat we het mooiste stuk achter ons hebben. Als we dan nog aan een mooie bank komen is het hier het ideale punt om onze picknick aan te spreken .
Het weer dat heel erg meevalt tegenover de weerkikkers op tv voorspeld hadden, speelt in ons voordeel. We gaan dezelfde weg terug, als ik het één keer durf dan een tweede keer ook wel. Liever dan door die tunnel waar niks te zien is. Veel te vlug vinden we onze vierwieler terug.
In Eyholz stoppen we , halen bij Aldi wat eten voor morgen ……. En als we dan dichter en dichter bij Sion komen verwonderen we ons dat het weer hier helemaal niet zo goed uitziet als wat wij gehad hebben.
Hier boven wacht ons een grote verrassing hier is het 8° loopt iedereen met een dikke trui rond. Je moet maar chance hebben, en dat hadden wij vandaag. Voor hetzelfde geld hadden we regen gehad of de zon niet gezien.
Een wandeling die we kunnen aanbevelen, al zou ik het niet doen met heel kleine kinderen……… maar je krijgt wel respect voor de mensen die vroeger die wasserleitungen moesten onderhouden. En als het hamertje stilviel moest er lotje getrokken worden , wie in de wand moest … br brbr ik moet er toch niet aan denken, dat zulk lot mij te beurt zou gevallen zijn. Gelukkig leven we nu in modernere tijden.
31 Juli Col De Roux.
Gisteren avond hebben we besloten na de rustdag van gisteren vandaag Col De Roux te proberen. Ik denk voor de 4 of 5 maal. Ongeveer 8 à 9 j geleden is er daar een steenlawine geweest,de oude weg weggeslagen, en sedert dien verboden gebied. Nu sedert verleden jaar is het terug opengesteld, zij het langs een iets andere weg, maar toch ongeveer hetzelfde…… ja ja, op de bureau van toerisme hebben ze goed praten.
Het is 5 min voor 10 u als we boven op de dam staan en onze wandeling aanvangen.
En inderdaad een hele tijd blijft het ongeveer hetzelfde als vroeger, en dan zullen we het geweten hebben. We moeten een heel stuk naar beneden. We zien heel goed de stenen die naar beneden gekomen zijn, en heel hoog boven ons,de rotsen waaruit ze afgescheurd zijn. Voor veiligheidsreden hebben ze een dam van stenen gebouwd, moest er iets naar beneden komen het daar opgevangen wordt.
Allemaal goed en wel en veiligheid voor alles, maar amaai onze beentjes……… na veel dalen en nog veel meer klimmen komen we uit waar vroeger de oude weg ook liep.
Nu begint het te korten , en inderdaad nog een klimmetje en we staan voor Cabane De Praz Fleuri.
Onderweg zijn we voorbij gestoken door een Nederlands gezin met kinderen, zij zitten nu op het terras van de hut, en die kleine zegt “ kijk ma die oudjes zijn ook bovengeraakt”, op zulk moment kook ik. Ik heb die moeder recht in het gezicht bekeken , “ goede middag mevrouw”, gezegd, nu die wist ook niet waar kijken gggg. Het is te hopen dat het snotjong als het onze leeftijd heeft nog tot daar geraakt.
In deze cabane mag je , de meegebrachte picknick opeten als je daar iets gebruikt. Het terras ligt uitnodigend in de zon die nu brandt, we vleien ons zachtjes op de banken .We nemen een grote bol soep, krijgen er croutons en gemalen kaas bij hm hm lekker.
Nu we hier rustig zitten weten we dat we nog 180 m hoogteverschil te overwinnen hebben. Vroeger door de sneeuw nu over een zigzag helling. En ook dat halen we nog………. Onderweg spreken we met mensen uit Luik, het is hun eerste wandeling van dit verlof……. Die zullen het morgen ook wel voelen. Als we boven zijn nemen zij foto’s van ons en wij van hun, bewijs dat we er echt waren.
Ook de afdaling is een nieuwe weg, niet zo steil als de andere kant, maar ook ergens komen we op het punt van vroeger uit. Ondertussen beginnen Marc zijn voeten deftig tegen te pruttelen, maar ja, hier kun je geen taxi bellen. Als we op de grote weg naast het meer zijn , doet hij zijn sandalen aan, en draag ik zijn klimschoenen. We blijven wat rusten en kijken naar een marmot die zich vermaakt tussen de stenen en het water.
En eindelijk zien we de tunnels verschijnen. Het is 17.30 u als we terug aan de kabelbaan staan… we hadden nog tijd tot 18.25 u voor de laatste cabine. Moe maar gelukkig en fier dat we het gehaald hebben. Gestoofd door de zon, er was geen wolkje aan de hemel te bekenen.
Een kop koffie op het terras van het grote hotel,kan er nog af, en dan begeven we ons op weg naar onze thuishaven. Het eten is vlug klaar en smaken dat het doet na zulk een wandeling. Officieel is het een hoogteverschil van een goede 500 m, maar met de vele op en neer paadjes is het beslist een stuk meer geweest.
Na een lekker warm bad, nu de voetjes op de salon tafel, meer moet dat niet zijn. Wat we morgen gaan doen, ik kan je verzekeren dat het niets hoog zal zijn, misschien een wandeling naar Les Chottes, kwestie van in beweging te blijven………. En het is morgen 1 Augustus en dus nationale feestdag. En halve zwitsers als we zijn, is het ook voor ons een beetje feest. In Collons is het dorpsfeest, met kraampjes en zo……… daar gaan we ook onze neus eens laten zien.
7 augustus 2010 Torrent-Neuf.
We worden wakker met een stralende blauwe hemel,en onze eerste gedachten gaan uit naar Danny, Anja en Nikita, zij vertrekken vandaag, en dat met zulk weer, dubbel triest. We zijn vandaag ook niet te lui, we hebben nog wat te doen, en we weten niet hoelang juist de wandeling is die we nog willen presteren.
Gelukkig kennen we de weg, hier naar beneden, dwars de stad door, en aan de andere kant terug omhoog, richting Savièse en dan moeten we ook wat uitkijken, maar geen probleem we kunnen kiezen uit twee parkings, en omdat we vroeg zijn , staan we er alleen. We volgen de pijlen en het is inderdaad mooi, heel rustig naast het water, richting chapelle St Margrite.
Daar aangekomen , begint het eigenlijke vernieuwde gedeelte. Kosten nog moeite zijn gespaard, een immens werk. Het buvetje is nog gesloten, al zou het in het weekend wel open zijn.
Ik begin met een beetje knikkende knieen aan dit traject…. Het is wel veilig, overal stevige relingen, en dan is de eerste brug daar, 87 m lang , hoe diep het er onder is, wil ik niet weten, en gelukkig zijn we nog alleen, het valt me beter mee dan verwacht, niks geen geschommel, heel even durf ik naar beneden te kijken door de rooster, en och ja, val ik wel dan is het een korte pijn ggg.( was het maar zo eenvoudig) verder langs uitgekapte stukken,met foto’s hoe het vroeger was, de mensen och arme, hoeveel levens zijn er gesneuveld voor het zo broodnodige water.
Voor we het weten is er de tweede hangbrug, en omdat ik het nu al gewoon ben is deze nog 7 m langer. Alles went , ook dit, en al wat vlotter stap ik ook hier over.
Het zijdal van de Rhone waar we nu inzitten laat onder ons en aan de overkant de baan naar Col de Sanetsch zien.
En zo komen we ook nog aan de langste brug, die is +/- 100 m, en ja te midden er van heb ik prijs, die begint toch wel heel erg te schommelen, maar wat moet ik doen ??? even mijn hart dat overslaat, en dan ga ik maar door, ik moet wel Marc is al aan de overkant.
Gelukkig hebben we het nu gehad wat de bruggetjes aangaat.
een heel stuk verder en dan houdt het op, hier zijn ze nog volop bezig om ook dit stuk in orde te maken……… hoed af voor de mensen die het allemaal als hobby doen.
Omdat we nog wat van het uitzicht kunnen genieten, we weten nu hoe lang we er over gedaan hebben, maken we nog foto’s en dan wordt het tijd om op onze stappen terug te keren. Nu is het gedaan met de rust, heel veel zwitsers zelf komen er op af, waarschijnlijk net als wij het gelezen in de krant en het prachtige weer zal er ook niet vreemd aan zijn.
Hierboven is de ontgoocheling groot, ons verlof is voorbij dat staat vast.
Als afscheid aan de Belgische delegatie hier hebben we nog een aperitief op het terras van het derde verdiep……… een prachtig zicht, de witte toppen, de staalblauwe hemel…… mir kommen fast die tränen.
Als ik een overzicht maak van ons verlof, het is prima verlopen, veel beter meegevallen dan we durfde verwachten. We hebben niettegenstaande we hier al zolang komen, toch nog nieuwe dingen gedaan, oa, Sunnega-Riffelalp Bärggehut in Berner Oberland en de Schnitselweg , ook de bise boven Mund en nu die van vandaag Torrent Neuf.
Marc en zijn nieuwe knieeen hebben het opperbest gedaan, zijn voeten zijn nu het probleem.…… één ding , als we iets ondernemen moet het onder ons twee zijn, zodat we ons eigen tempo kunnen houden . In groep gaat niet meer, dat hebben we ondervonden met de fandag… we willen in de toekomst zeker niet als spelbreker of stoorzender dienen.
Tot ziens Thyon, we tellen al af naar volgend jaar……………. Bedankt dat je ons weer eens zo een mooi verlof bezorgd hebt.
Zo dat waren dan enkele dagen uit ons verlof. Moest er iemand graag inlichtingen hebben over ene of andere wandeling, mail me gerust…smkiek