Ik ben net terug van een lange geweldige periode werken in een weeshuis op Mindanao, Filippijnen. God wat krijg je veel terug van de prachtige kinderen aldaar. Het heeft mijn leven voorgoed veranderd.
Zijn er mensen die mij willen opvolgen? De duur van de periode maakt niet uit, iedereen is welkom. Je zou er ook voor kunnen kiezen om tijdens je reis in de Filippijnen een unieke tussenstop te doen door een periode in het weeshuis te gaan werken.
In tegenstelling tot veel andere organisaties worden hier geen idioot hoge bemiddelingskosten gevraagd.
Ik ben zelf voornemens om op de Filippijnen een klein weeshuisje te gaan beginnen. Ik heb al geruime tijd contact met mensen uit de Filippijnen. Ik heb fijne mensen waar ik al 3 jr contact mee heb in Jasaan dat ligt ook op Mindanao. Hoe is het daar momenteel is het veilig met de Moslims.
Ik zou graag met je contact met je willen om informatie uit te wisselen.
Wat ontzettend leuk dat je een weeshuisje gaat beginnen! Dat is ook nog 1 van mijn dromen die zeker nog in dit leven gerealiseerd gaat worden!
Hoe ga je het aanpakken? Ben je al eens in de Filippijnen geweest?
Waar ligt Jasaan precies? Want de veiligheid varieert nogal per gebied op het eiland. Ik verbleef in een buitenwijk/dorp van Davao city (Calinan) en in Davao en een hele brede cirkel daaromheen is het zeer zeer veilig. Ik heb nooit enige vervelende confrontatie met moslims meegemaakt op wat voor manier dan ook, me nooit onveilig gevoeld (ging ook rustig alleen op pad) en/of in mijn omgeving aan mensen gemerkt hiermee bezig te zijn.
Dit speelt toch vooral in de oostelijke gebieden zoals Maguindanao en rondom Catabato en het uiterste zuiden van Mindanao.
Nadat ik op mijn 17de in Kenia ben geweest heb ik altijd iets met ontwikkelingssamenwerking willen doen. Ik had toen al een relatie en het is er nooit van gekomen. Ik ben nu helemaal vrij en voel dat ik nu iets moet gaan doen. Uiteindelijk heb ik een Filippijnse vrouw leren kennen die die zelfde droom heeft en zijn we plannen aan het smeden.
Ik ga deze week voor alle entingen en hoop eind van het jaar voor 1 maand naar Jasaan te kunnen gaan.
Jasaan ligt z`n 12 km van Cagayan de oro en daar schijnen ook geen moslims te zijn. Maar we hebben een stuk grond aangeboden gekregen op het eiland Bohol wat een prachtig eiland schijnt te zijn en gaan dat in het najaar dus bekijken.
Ik vind het wel een hele spannende ontwikkeling maar hoop zo dat ik het van de grond kan krijgen. Het zal wel een klein projectje blijven want moet het in het begin allemaal zelf financieren maar heb al wel donaties toegezegd gekregen als ik het van de grond krijg.
Wil je mij eens wat meer vertellen over jou ervaring met de kinderen. Hoe oud ze zijn en waar je allemaal rekening mee moet houden. Is het gemengd j/m of kun je beter gescheiden houden?
Goed van jouw zelf te horen dat de omgeving van van Davao een veilig gebied is. Want ik denk dat voor nieuwe vrijwilligers dat toch wel het grote struikelblok is, aangezien Mindanao nou niet echt bekend staat als veilig. Ik kom zelf wel eens in Butuancity en Surigaocity, beiden in het noord-oostenvan Mindanao, en daar is ook absoluut niks aan de hand. Zoals je zelf al aangeeft zitten de problemen in het uiterste zuiden, en als je nu bedenk dat het eiland Mindanao 2 keer zo groot is als Nederland, dan is het wel begrijpelijk dat je in de rest van Mindanao niks merkt van de problemen in het zuiden.
Het klopt idd dat Mindanao als onveilig wordt gezien door de voorvallen die er vorig jaar geweest zijn in Maguindanao. En dat is heel heel jammer want dat is absoluut niet het geval; deze gebieden liggen zo ontzettend ver bij elkaar vandaan. (Een paar weken Amsterdam is onveiliger dan een verblijf in Davao!) Davao is notabene vorig jaar nog uitgeroepen tot de veiligste stad van de hele Filippijnen.
En zoals jij schrijft is het eiland groter dan Nederland dus als er al eens iets iets in het uiterste Zuiden dan merk je daar helemaal niks van; dat zou het zelfde zijn wanneer er iets gebeurt in Zuid Belgie en wij in Nederland met zijn allen op de vlucht slaan…
Anyway, wat een groot voordeel hiervan is, is dat er niet zo veel toeristen rondlopen, jij zelf (voor hen) een atractie op zich bent -in positieve zin- en de natuur nog zo ontzettend ongerept is. Ik ben echt ontzettend onder de indruk van dit land en zijn mensen en ga er zeker weer naar terug.
Virago:
Jasaan is sowieso meer dan veilig en Bohol ook. Ik heb op beide plekken Filippijnse vrienden wonen.
Ongetwijfeld verdiep je je heel goed in de materie met zulke plannen dus wellicht ten overvloede maar toch: er worden ontzettend veel lots aangeboden door heel de Filippijnen dus staar je niet blind op hetgeen er voorbij komt. En ben je ermee bekend dat je als buitenlander nooit eigenaar zult/kunt worden van de grond? Je hebt daar een local voor nodig die als eigenaar wordt ingeschreven. Zelfs wanneer jij zou scheiden van deze Filippijnse dame (als je al getrouwd bent maar even theoretisch) dan blijft de grond per definitie van haar en zul jij hier nooit aanspraak op kunnen maken. Ik heb tijdens mijn verblijf op de Filippijnen meerdere buitenlanders gesproken die hiermee de mist in gegaan zijn en nu helemaal niks meer hebben.
Ik werkte in een weeshuis met 18 kinderen in de leeftijd van 5 tot 17, meiden en jongens door elkaar. 2 begeleidsters die koken, wassen, etc en 1 “huismoeder”/coordinator. Ze wonen in 1 gebouw en eten, leven en spelen gezamenlijk. Er zijn wel aparte slaap- en badkamers voor de jongens en de meiden. Mijn ervaring het zo te doen en dus deze twee groepen samen te laten leven is zeer positief. Van jongs af aan leren ze hoe het werkt tussen jongens en meisjes mits je dit goed begeleidt. Op de Filippijnen krijgen de kinderen namelijk nul (!) (sexuele) voorlichting.
Waar je allemaal rekening mee moet houden is teveel om hier nu op te schrijven; het is in ALLE opzichten een totaal andere wereld daar. Ik raad je aan om eerst eens een flinke tijd daar te leven en/of te reizen alvorens je je weeshuis begint want het is bijna onmogelijk om met vooral westerse ideeen daar met de kinderen te gaan werken. Iedere dag betrapte ik mezelf op westerse ideeen, normen, waarden, gedachten die niet strookten met het leven daar. Begrijp me niet verkeerd want toen ik eenmaal gewend was en het allemaal een beetje door had, vond ik de manier van leven vele malen mooier dan bij ons! Maar het duurt even voordat je het allemaal doorziet en kunt toepassen.
Voorts denk ik dat je er goed aan doet na te denken over welke groep kinderen je wilt gaan opvangen. Er zijn grote groepen hulpbehoevende kinderen dus kinderen zul je zeker “vinden”. Maar allemaal met een ander type “probleem”. Wij vangen kinderen op allemaal afkomstig uit bergstammen en verstoten door de ouders en/of vol wees, en/of uit onveilige situaties (pa aan de drank, misbruik, mishandeling, verwaarlozing,etc). Maar ik ben bijvoorbeeld ook in een weeshuis in Davao geweest waar ze alleen jongens opvangen, allemaal straatkinderen uit de grote stad en veel van hen rehabiliterend (van het lijmsnuiven). Als je kijkt naar de problematiek van bovenstaande dan loopt dit erg uiteen en ik zou er dan ook heel bewust voor kiezen deze 2 groepen niet samen op te vangen als je begrijpt wat ik bedoel. Het een beinvloedt het ander en de begeleiding richt zich op heel andere zaken. Wanneer je een meer homogene groep hebt, kun je beter focussen, hebben de kinderen veel aan elkaar en kun je de kinderen dus veel meer bieden op het gebied van veiligheid en begeleiding.
Ik ben wel blij met je informatie. Dus hoop dat we in contact blijven. Ik ga dit najaar waarschijnlijk december of januari voor 1 maand naar Jasaan. Van daaruit wil ik wat rond gaan reizen en ook naar Bohol. Ik wil daar zoveel mogelijk contact zien te leggen met de bevolking en de sfeer proeven.
Van die bouwterreinen wist ik al en er zijn wel wat dingen hoe je je bezittingen beter kunt beschermen. Je kunt namelijk voor aankoop met 2 of 3 mensen die elkaar niet kennen een huurcontract op laten maken voor 50 jr. Het voordeel is als deze mensen elkaar niet kennen dat niemand het pand of de grond zonder de ander kan verkopen. Ook over de bouwgrond weet ik dat het een clear titel moet bezitten dat je anders problemen gaat krijgen. Ik zal daar zeker ook gesprekken gaan voeren met makelaars en advocaten om te kijken hoe ik die bezittingen het beste kan beschermen. Ik koop het niet voor belegging maar moet wel zo geregeld zijn dat na mijn dood het tehuis gewoon door kan draaien. En niet dat het daarna in handen komt van iemand die er geld van wil maken.
Ik zat zelf ook te denken aan zn zelfde leeftijdsgroep maar wist niet of het verstandig is om jongens en meisjes samen te laten wonen. Ben blij met die informatie. Die vrienden die jij in Jasaan hebt wonen zijn dat buitenlanders of Filippinos? Ken jij Jasaan zelf , ben je er wel eens geweest?
Kun je mij daar iets over vertellen?
Echt fijn om je te leren kennen en ben blij met iedere tip. Het is toch een heel avontuur maar hoop wel dat het gaat slagen.
Dag Sandra, t is wel ff geleje maar k proneer t toch. Ben je nog ns terug geweest naar t kindertehuis?
Binnen niet al te lange tijd wil ik naar Kiamba, Polomuk en Gensan gaan om er wat internet kennissen live te ontmoeten. Waar was dat kindertehuis waar jij werkte. Ik heb voorheen bij browndale gewerkt, en dat is de mooiste tijd van mn leven geweest dus. Als t nog van toepassing is wil ik graag weer n tijd in n kinderthehuis werken.
mvg Will Fiers