Turkije veranderd snel de laatste jaren. Werd eerder het verkopen van ambachtelijk gemaakte tulumpeynir (kaas gerijpt in een dierenhuid) verboden. De kaas mag alleen nog maar verkocht worden als hij gerijpt is in een hygiënische zak of ton. Vandaag las ik in de krant dat met ingang van 2016 er ook helemaal geen kaas zonder verpakking verkocht mag worden.
Het is dus klaar met lekkere boerenkaasjes op de markt proeven in het straatje naast de Egyptische Bazaar in Istanbul. Echte kaasliefhebbers weten het wel, kaas moet ademen.
Vandaag, 28 september 2015,maakte het ministerie van Voedsel, Agricultuur en levensmiddelen bekend dat alle kaas voor verkoop, vanaf 1 januari 2016, hygiënisch verpakt dient te zijn.
De regel is opgesteld door de Turkish Food Codex in samenwerking met onderzoeksorganisaties en de voedselverwerkende sector.
De bedoeling is dat alle zuivel verkocht gaat worden in, speciale voor voedselverpakking goedgekeurde, verpakking met vermelding van de productie- en uiterste houdbaarheidsdatum.
De voorzitter van de Verenigde Verpakking Fabrikanten, Saadettin Korkut, is er zeer over te spreken en ziet het als een goede stap in de economische vooruitgang. Als het aan hem ligt wordt ook al het verse fruit en de groente ingepakt.
Mag ik de man een eikel vinden? Turkije is al een van de grootste verantwoordelijken voor de plasticsoep in de Oceanen. Ze staan niet in veel rijtjes bovenaan maar in die van milieuvervuilers bijna overal.
We kunnen de heer Saadettin korkut beter door de vacuümmachine halen in plaats van ons eten, wordt hij lekker rustig van.
De nieuwe regeling houdt tevens in dat het zoutniveau op de verpakking moet staan en komt er een verbod op de toevoeging van smaakmakers.
Turken zijn echte kaaseters, bijna net zoals de de echte kaaslanden in Europa. Volgens cijfers van 2013 at de gemiddelde Europeaan 17, 01 kg kaas per jaar en de Turk 16,5 kg.