(origineel bericht op be-more.nl)
Van alles is een laatste keer…
Mwaswera bwanchi!
Steeds meer ben ik mij ervan bewust dat ik a.s. vrijdagochtend het project zal verlaten. Aan de ene kant ben ik blij om weer naar Nederland te gaan (mensen zien, mijn klasje bezoeken, yoghurt eten, op een bank zitten etc)en aan de andere kant is het afschuwelijk om dingen- mensen- opgestarte zaken zo achter te laten, wetende dat ik waarschijnlijk nooit meer in de gelegenheid ben om dit nog eens te gaan doen. Ik zal dus moeten ´loslaten´. ……
Ik verheug me wel om deze week alles aan Savannah te kunnen laten zien : de mooie omgeving, de lieve en behulpzame mensen, alles wat we hebben kunnen doen en natuurlijk wil ik haar aan Blessings voorstellen. Als ik alleen al naar hem kijk dan is mijn missie compleet geslaagd!Hoe dit jongetje is veranderd van een zielig treurig kijkend knulletje ,dat niets wist en ook niets zei ,in een vrolijke knul met steeds minder wonden die enorm kan schaterlachen……en dat in een paar weken. Hij leest al best goed, kan wat Engels (I`m fine, thank you ), kan sommetjes tot 10, kan een bal vangen en gooien en wat het meest belangrijk is: hij geniet weer en heeft veel minder pijn. Van het idee, dat ik daar donderdag voor het laatst ben kan ik nu al helemaal verdrietig worden, maar ook dat hoort erbij hier.
Vrijdag gaan Savannah en ik dan met de andere vrijwilligers naar Cape Maclear (ja sorry ik weet dat dat de 3e keer wordt, maar het is ook zooooo fijn……)en van daaruit naar Lilongwe om op safari te gaan in Zambia. Heerlijk wat een vooruitzicht!
Misschien is dit dus mijn laatste blog en ga ik jullie weer zien in Nederland of misschien kan ik volgende week nog iets van me laten horen. Afwachten dus!
Weer bedankt voor de post die ik heb mogen ontvangen van jullie en bedankt ook voor de reacties op mijn blog!!
Tionana ndaku phyophyona kwambiri! (haha, ik weet wat het betekent….)
Jolan