Turkije rouwt.
De meeste zullen het gelezen hebben. Een verschrikkelijke aanslag in Ankara met op het moment dat ik dit schrijf 97 doden en meer dan 500 gewonden. Geen enkele partij heeft de verantwoording opgeëist.
Het zou een vredesmars worden, mensen van meerdere politieke kleuren en etniciteiten zouden gezamenlijk een tocht tegen het geweld van o.a PKK en regeringsleger houden.
Veel jonge mensen, waarvan nu op sociaalmedia de laatste selfie’s zichtbaar worden en dat doet pijn, zelfs als het geen bekende zijn.
Verdriet, boosheid, verwijten en veel speculaties.
Aan de verhalen die je leest weet je welke krant je onder je neus hebt.
Zelfs nu worden door de diverse politieke kleuren verwijten over en weer gegooid, Schaam jullie!
Geen wonder dat Turkije Boos en verdrietig is.
Ik hoop dat alle nabestaande troost bij elkaar kunnen vinden voor hun zinloos gestorven, broer, zus, vriend, vriendin, zoon, dochter of een andere relatie.
Huil om hun, wordt boos, maar ga alsjeblieft niet over in zinloze wraak.