goeiemorgen dames !!
Zit EINDELIJK terug op mijn vertrouwde werkplaats !
Was wel lastig om deze morgen mijn bed uit te rollen, bijna geen oog dichtgedaan. Beetje van de zenuwen …
Mijn bureau ligt propvol, dus zal er vandaag niet van komen om bij te lezen (tenzij tussen de middag).
Mijn mailbox zat ook propvol, bijna 2 uur over gedaan om alle belangrijke dingen bij te lezen, de rest gewoon gedeledet.
En hier ook een rotweer !
Tot later dan maar ? :dag:
Kaylo,zal niet meevallen om weer aan het werk te zijn,na zo’n lange tijd.
Toos, gesprek met arts, lekker dat ze nu niet een tipje van de sluier oplichten…moeilijk.
Wat betreft mijn vader, die wil niet verhuizen, ik kan voor de rest niemand hiervoor inschakelen. Hij is zo vreselijk eigenwijs, vind dat hij het prima red in zijn eentje, ja hoor dat vind hij. Ik vind van niet maar hij eet, kleed zich aan, en verzorgd (tussenhaakjesdan) zijn vogel. Een stofdoek vastpakken doet hij niet, laat de hele magnetron onder spetteren aan de binnenkant omdat hij het vertikt om de deksel op zijn bord te doen, anders moet hij die deksel afwassen, maar hij vergeet dat ik de hele magnetron in de week zet om alles weer schoon te krijgen. De hulp die hij heeft vind ik waardeloos, zij moet daar naar kijken (niveau 2 hulp), maar ze doet niet zoveel. Hij wil zijn persoonlijke alarm niet om, want dan krijg hij steeds de buren aan de deur, omdat hij dus dat alarm te laag op zijn borst draagt, tegen de tafel aan gaat zitten en het alarm dan afgaat. Wil hem niet om zijn pols want dat is niet mooi. De vogel die de hele dag op zijn schouder zit, hem en de hele boel onder schijt. Maar voor de rest gaat alles goed, hij kan zich dus prima redden (volgens hem). Hij luistert niet naar wat ik zeg, vogel uit de kooi op zijn schouder prima, maar niet de vogel alleen maar uit de kooi, hij bijt de stroomdraden door ect…maar hij red het prima. Boodschappen doet hij niet, moet ik doen, hij kan niets meenemen op zijn scootmobiel zegt hij, maar komt wel met tig knijptangen ect naar huis. Maar een brood halen of een fles limonade dat kan hij niet, toetjes halen dat kan hij niet. Dit is even in memostijl hoe het er aan toegaat. Als ik zeg dat hij beter in een bejaardentehuis kan gaan wonen omdat hij dan altijd alles binnen handbereik heeft dan schop ik tegen zere benen. Hij gaat NIET verhuizen, geen haar op zijn hoofd die daar aan denkt, vervolgens loopt hij weg en gaat achter de computer zitten. Dan doe ik zijn post, heeft hij 100x dingen aangevraagd, komt er een contract van een andere energieleverancier binnen, kan ik daar weer achteraan om de boel af te zeggen. Maar hij red zich prima…
en van dat alles wordt ik zo moe…en dat bedoel ik dus met het zwaard van damocles…
Cynnie dat is mooi k*t dat je zo lang op uitsluitsel moet wachten.
Kaylo weer achter je bureau, dat is lang geleden, succes met het wegwerken van de achterstanden.
@Viva: Wat een drama is dit. Eigenlijk kan hij niet op zichzelf blijven. Kun je geen contact opnemen met het zorgloket bij de gemeente en de vraag neerleggen of ze van het RIO (regionaal indicatie orgaan) komen kijken of in ieder geval een gesprek waar je kan uitleggen hoe het er aan toe gaat. Hij zal misschien een indicatie voor een aanleunwoning of verzorgingshuis nodig hebben. En dat hij niet wil, tja is moeilijk, zonder hulp kan hij niet en als jij er niet aan onder door wil gaan zal er toch iets moeten gebeuren
Ik heb een gesprek gehad met de zorgcoordinator, zolang hij niet zelf wil kan ik hem niet opgeven voor een aanleunwoning, hij is nog zelf bij machte om beslissingen te nemen, ondanks dat ik zeg dat het niet goed gaat. Het gaat altijd op eigen verzoek, en als hij nee zegt houd het voor mij en voor de zorgcoordinator op.
Pas als mijn vader in het ziekenhuis zou belanden, en dat ze van daaruit beoordelen of hij wel of niet zelfstandig kan wonen, dan pas kunnen ze hem verhuizen. Maar toen hij in juli in het ziekenhuis lag, werd hij ook naar huis gestuurd, terwijl hij op de gang zat, met zijn overhemd over zijn broek, zijn schoenen niet goed gestrikt en ongeschoren…leve het ziekenhuis.
dus dit is mijn dipje eigenlijk…
Viva: pfff moeilijk hoor!!! :kus:
@Viva: Nou is geen dipje meer, maar een flinke dip:kus:
@Viva: Ik dacht al dat er iets flink mis is…
En wat zie zorgorgaan betreft…HIJ RED HET NIET…JIJ RED HET VOOR HEM…
En ik denk dat je dit niet horen wilt maar:
JIJ MOET STOPPEN VOOR HEM TE ZORGEN…want dan krijgt hij hulp!!!
Dus je helpt hem door NIET te helpen…
Het moeilijkste om te doen, of beter om niet te doen, want het druist tegen je eigen natuur in, maar eigenlijk het beste dat je (niet) doen kunt dus…
Ik kan je verder niet echt handvatten geven, het is moeilijk genoeg…
(maar ik had gewoon het idee dat onze ‘vrolijke’ Viv een btje aan t binnenvetten was, en voelde het dus goed…:kus: meis…)
Ach ja Toos, ik noem het ondertussen mijn lot…hier zal nooit verandering in komen. Dus ik zal er mee moeten leren leven, het is gewoon niet anders. Ik kan het ook niet over mijn hart verkrijgen om hem te laten verkommeren, zo zit ik nu eenmaal niet in elkaar, alleen weet ik dus dat mijn grootste nachtmerrie (die ik had verleden jaar in turkije) nu dus waarheid geworden.Toen zag ik dit dus al op mij afkomen. Maar zolang het gaat, gaat het.
Daarom ben ik erg aan vakantie toe zeg maar, ik kan van Damber ook niet verlangen dat ze dit op haar schouders neemt. Natuurlijk wil ze voor opa zorgen als ik er niet ben, maar ik kan van haar niet verlangen dat ze dit helemaal van mij overneemt. Hubs wordt er ook niet goed van, die ziet mij alleen maar daar ploeteren, en als hij de kant zou hebben om het over te nemen had hij dat gedaan, maar hubs gaan s ochtends om half 6 de deur uit en komt er om half 7 savonds weer in. Ik wil hem daar ook niet mee belasten.
Beps…:nod:…je had het goed gevoeld. En ik weet dat je gelijk hebt, maar dit kan ik dus niet en dat zou jij ook niet kunnen…het is een kwestie van gewoon doen, en eigenlijk gevoel op 0 en blik op oneindig.
@Viva: Kan me voorstellen dat je hem niet wil laten bekommeren, maar Beps heeft wel gelijk. Als jij er niet onder door wil gaan, zal er iets moeten gebeuren. Als je vader vindt dat hij het prima red zelf, laat hem. Dat een zorgcoordinator van mening is dat iemand met alzheimer zelf kan beslissen gaat wel ver. Laat die zorgcoordinator maar eens langskomen als jij een paar weken weinig gedaan hebt, denk dat hij toch van mening moet veranderen
Ik krijg straks visite, dus ga even gauw stofswiepen. Tot latersssss. Enne Viva, zou willen dat ik wat voor je kon doen. Dikke :kus:
Viva,je houdt nu 2 huishoudens draaiende en omdat het je vader is kan ik heel goed begrijpen dat je dat doet,maar je moet ook aan jezelf denken en er niet aan onderdoor gaan.Dit hou je ook niet vol.:kus:
En ik ook weer terug. Een fijn gesprek gehad maar heb besloten niet voor de opleiding te gaan voorlopig. Wel andere mogelijkheden besproken in de zorg want dat blijft toch trekken bij mij. Maar bij mijn huidige werkgever ligt mijn werkplek dan verder weg. En aangezien er hier in de buurt ook personeel gevraagd wordt gaat daar mijn voorkeur naar uit. Wordt brieven typen dus. En dan maar hopen dat mijn oude werkgever nog een plekje voor mij heeft.
@Viva
Moeilijk zeg, als je zo iedere week naar je vader moet. Je wil en kan hem niet laten zitten want het blijft toch je vader. Maar hij maakt het niet gemakkelijk voor je en hij kan het eigenlijk niet meer alleen. Maar ik snap je gevoel, ik zou het ook niet snel uit handen kunnen geven. Daar moet je ook naar toe groeien. En helaas gaat dat altijd ten koste van jezelf. En dan ben je ook nog in je eentje, geen broers of zussen die wat van je over kunnen nemen. Maar probeer ook aan jezelf te denken, al is dat gemakkelijker gezegd dan gedaan in deze situatie, en wat afstand te nemen als het je te veel wordt. Dikke :kus:, denk aan je.
@Cyn
Slecht geslapen en gaat er vanavond wat vroeger in.
@TRL
Hoop het ook. En anders maar even een minder baantje als ik maar vast aan de gang ben, dat is het voornaamste. Kan dan op mijn gemak verder kijken he.
@Toos
Weer afbouwen met de beademing, gaat het nu beter? Weer een gesprek morgen … spannend. Blijft toch maar afwachten met wat voor berichten ze weer komen.
@Kaylo
Weer aan het werk. Zal idd wel wennen zijn nu je er zo lang niet meer bent geweest. Maar in ieder geval wel een fijn gevoel om weer bezig te zijn of niet?
Wij hebben het (gelukkig) wel gedaan!!!
Mn schoonmoeder lag op sterven…tenminste in het ziekenhuis, en ze ‘moest maar naar huis’ en wij voor haar zorgen.
Niets geregeld, geen thuiszorg, tafeltje dekje, wijkverpleging NIETS…en ze had nog een maand max!!
Op naar huis: Zeiden de artsen…
En tegen ons: Dan moeten jullie maar zorgverlof ofzo nemen…
Dus wij hebben gezegd: NIET ONS PROBLEEM, jullie probleem. Ze heeft GEEN sleutels van het huis,niemand komt haar halen en jullie regelen het maar…Toedels(en we zijn ECHT weggelopen)
Mn schoonmoeder is pas naar huis gegaan toen alles geregeld was(en ik gecontroleerd had achter de schermen of dit ook zo was…)
Toen ze thuis was hebben we zo een soort ‘stunt’ nogmaals uitgevoerd voor de palliatieve nachthulp!
Het is niet makkelijk, maar maakt het makkelijker voor later…
Lieverd ik denk aan je, en hoop dat er uitzicht komt [http://www.barfplaats.nl/forum/Smileys/animated/bigarmhug.gif](javascript:void(0)
pff heftig hoor…zover ben ik nog niet…
