Woorden schieten te kort, zoveel mensen met intens verdriet. Ik wens alle steun en liefde voor de nabestaanden en vooral dat het jongetje in de warme armen van z’n familie terecht zal komen, alle liefde van de wereld zal krijgen. Want hij zal het hard nodig hebben.
Georgessiam.
Inderdaad verschrikkelijk wat er gebeurd is. En dan als enige overleven…heb je dan geluk of ben je eigenlijk slechter af?
Waar ik me overigens behoorlijk aan ergerde is dat de Nederlandse media gisteren erop aandrong om de identiteit van de jongen openbaar te maken. Nog voordat familie en andere naasten waren opgevangen. Zelfs Pauw en Witteman gingen gisteravond hun boekje te buiten. Respect voor familie en naasten van de jongen zou wel op zijn plaats zijn. Hopelijk wordt ie door de media met rust gelaten als hij terug is in Nederland.
Mee eens Jeroen,
Maar de media duikt er op,van respect is dan geen sprake.
Pauw en Witteman wisten dat ze fout zaten en naar mijn mening hielden zich in binnen hun journastieke beperkingen,maar we weten niks,dus het programma zat vol speculaties.
Hoe zal hij opgroeien met deze nalatenschap…hij zal niet alleen gereisd hebben.
De Telegraaf slaat hierin de plank volledig mis met een intervieuw,tevens Hyves,Twitter…is er dan geen respect of is dit ''normaal" voor toekomstige rampen.
Hoe ver gaan we op internet?
Graag reacties,
Hans.
IJzersterke column van Youp van 't Hek in de NRC:
Slachtofferporno
zaterdag 15 mei 2010 door Youp
Toen Wouter Bos op zijn werk vertelde dat hij wat meer aandacht aan zijn gezin wilde besteden, vertelde Jack de Vries aan zijn gezin dat hij zich wat meer op zijn werk ging concentreren. Workaholic heet dat.
Dan sta je niet alleen met je werk op, maar ga je er ook mee naar bed. Ik begrijp dat Jack inmiddels is afgetreden. Jammer. Had hem namelijk willen vragen om een klusje voor mij te klaren. Een klein precisiebombardement op het huis van Telegraaf-journaliste Jolande van der Graaf.
Met gewonden? Van mij mag het gezin dood. Hoewel? Misschien is het leuk als haar kind van negen het overleeft. Liefst zwaargewond. Eerst mag het kind in coma zodat ik rustig wat foto’s kan maken die ik uiteraard publiceer en als het net bijkomt van een zware operatie ga ik het bellen en het gevoerde gesprek publiceer ik in De Telegraaf. Dat is de enige krant die dit soort misselijkmakende troep af wil drukken.
Of Jolande dit niet heel erg zal vinden? Ze is dood, dus ze heeft niks te willen en daarbij weet ik nu al dat ze een groot voorstander is van dit soort journalistiek.
Gisteren stond er namelijk een door haar afgenomen interview met de kleine Ruben, het zwaargewonde mannetje dat de vliegramp van Tripoli overleefde, op de voorpagina van deze wakkere krant. Een schaamtelozer stuk heb ik zelden gelezen. Slachtofferporno. Weet niet of je alleen verbijsterd moet zijn over deze hoogblonde Jolande of dat je je toch ook stevig mag verbazen over die ijdele hoofdredacteur Sjuul Paradijs. Die plaatst dit stuk. Misschien heeft hij die domme doos van Van der Graaf wel opdracht gegeven om hoe dan ook in contact te komen met het zwaargewonde Tilburgse weesje, dat totaal in shock in een Libische ziekenhuiskamer lag bij te komen van de verschrikkelijke crash.
Hoe steken dit soort mensen in elkaar? Wat hebben zij ooit van hun ouders geleerd? Waar liggen überhaupt hun grenzen? Of zijn die er gewoon niet? Had dat kind maar niet in dat vliegtuig moeten gaan zitten en zeker niet als enige de ramp moeten overleven. Dan ben je vogelvrij.
Wij, de kijkers en de lezers, hebben recht op alle informatie over zo’n hulpeloze ziel.
Eerlijk gezegd heb ik geen idee hoeveel mensen er op de redactie van De Telegraaf rond darren, maar er moeten er toch een paar tussen lopen die gewoon gezond gaan kotsen als er op de redactievergadering besloten wordt om contact met dat kind te zoeken?
Dat je als vader of moeder van een gezin naar het bureau van die blonde Van der Graaf loopt en spontaan je lunch over haar heen vomeert. En dat je zonder ‘sorry’ te zeggen het pand verlaat om er daarna nooit meer terug te keren. En dat je daar ook geen spijt van krijgt.
Sterker nog: dat je hoopt dat die blonde muts je voor het gerecht daagt zodat je je daad daar nog eens kan toelichten.
Hoe? Door in de rechtbank nog een keer over haar heen te kotsen.
Minister Verhagen heeft bij Pauw & Witteman een oproep gedaan om het mannetje met rust te laten, maar ik vrees dat het te laat is. Ze laten dat jochie namelijk niet met rust. Nu niet en de komende jaren zeker niet.
Ruben gaat zijn eenzame leven met ons delen. Genadeloos zullen zij hem overal volgen. En niet alleen die honden van De Telegraaf zullen hem het leven zuur maken. Alle nieuwsmedia hebben in de loop der jaren hun grenzen laten vervagen. Omdat het volk smult. Gulzig knaagt men het vlees van Rubens gebroken botjes. Aasgierige lezers en hongerige kijkers vinden dat ze ook recht hebben op al het nieuws. Geen centimeter privacy voor de slachtoffers. Kwijlende kijkerskinnen, hongergeile lezersogen.
Wat dat betreft lijkt een precisiebombardement op die Van der Graaf me eigenlijk zinloos. Wat mij betreft had Jack het hele land platgegooid. Was voor hemzelf ook niet slecht geweest.