Reisverhaal: Marrakesh

Ons hotel staat in Gueliz, een nieuwe wijk van Marrakesh en vlakbij de hoofdstraat, Boulevard Mohammed V. We lopen eerst richting het oude centrum langs deze brede en drukke weg. De gebouwen zijn hier redelijk modern, maar we zijn toch wel verrast om ineens een Amerikaanse hamburgertent aan te treffen, weliswaar gebouwd in een stijl die is aangepast aan het land.
Overal staan moskeeën en de bijbehorende minaretten en ook zien we veel koetsjes kaleches) waarmee toeristen zich laten rondrijden. Het valt me op dat de koetsiers heel wat minder opdringerig zijn dan 13 jaar geleden toen ik een half jaar in Marokko heb gewerkt. Toeristen werden toendertijd agressief lastig gevallen maar daar heeft de politie verandering in gebracht.
Bij Bab Nkob, één van de 20 poorten in de bijna 17 kilometer lange stadswal, gaan we het oude centrum in, de Medina. Op straat zien we alle vormen van vervoer, fietsers, handkarren, ezelskarren, koetsjes, taxi’s, scooters, auto’s en bussen, alles kriskras door elkaar. Wij wandelen deze eerste ochtend, Lies moet nog even bijkomen van de taxirit van gisteravond.
Overal in de stad zijn parken en er is veel groen, vooral palmbomen waar Lies zo dol op is. Marrakesh ligt op een vlakte in de woestijn en is eigenlijk een grote oase. Hier rusten we even uit in de schaduw van een gigantische palmboom met meerdere stammen.
Van ver af zie je vanuit de hele stad deze toren, de minaret van de Koutoubia moskee, de ‘Eiffeltoren’ van Marrakesh. De 67,5-meter hoge minaret is prachtig gerestaureerd en dateert uit de 12e eeuw.

<img src=http://www.teije.nl/2003/mar/im/m026.jpg&gt;
In Marokko is het voor niet-moslims niet toegestaan een moskee binnen te gaan.
Het is bloedheet, minstens 35 graden en vergeefs zoeken we naar verkoelende plekjes: vrijwel alle fonteinen zijn droog en er waait geen wind.

Dan maar ergens een terrasje opzoeken.
Na een korte rustpauze lopen we verder naar het nabijgelegen Djemaa el Fna, de Plaats van de Doden. Dit is het beroemde centrum van Marrakesh waar vroeger executies plaatsvonden. Nu is het een plein vol vermaak, vooral voor toeristen, maar 's avonds ook voor de lokale bevolking. Door de Unesco is het uitgeroepen tot ‘mondeling erfgoed van de mensheid’
Het eerste dat we zien zijn de slangenbezweerders.

<img src=http://www.demooisteanimaties.com/dieren/rep002.gif&gt;

<img src=http://www.teije.nl/2003/mar/im/m038.jpg&gt;

Ik weet hoe happig ze zijn om geld af te troggelen van fotograferende toeristen dus probeer ik van afstand in te zoomen op de cobra’s op het matje. Maar we zijn al gezien…
Voor we het weten hebben we een slang om de nek hangen en moet er een foto worden gemaakt. Nog tijdens het fotograferen ben ik al met ze in discussie: € 5 willen ze hebben, belachelijk. Ze krijgen er 1 want het is hier wel gebruikelijk om iets te betalen wanneer je foto’s maakt; daar leven ze tenslotte van.
Van slangenbezweren kun je echter niet spreken: de cobra’s zijn zwaar verdoofd (en zonder giftanden) en moeten zelfs af en toe een zetje krijgen om wat te bewegen. De muziek is er maar voor de toeschouwer want slangen zijn doof. De dierenbescherming zal er wel niet echt over te spreken zijn.
We lopen wat rond over het plein om te kijken naar de rooduitgedoste waterdragers, de muzikale acrobaten die hun kunsten vertonen en de verhalenvertellers die veel publiek trekken zonder dat we meer geld hoeven uit te geven. Daarna nemen we plaats op ons 2e terrasje, op een dakterras zodat we mooi uitzicht hebben over het plein. Maar ook over de eenvoudige huisjes waarvan de meeste wel een schotel op het dak hebben.
Na deze uitgebreide pauze lopen we de souks binnen, smalle straatjes waarin felle kleuren overheersen. Vroeger waren ambachten soorten winkels geconcentreerd in wijken en bij elkaar liggende straatjes maar door de opkomst van het toerisme overheersen nu vooral de souvenirswinkeltjes. Het goud en zilver, de fleurige tapijten en bontgekleurd aardewerk schittert overal.

<img src=http://www.lexicorient.com/morocco/photos/marrakech23.jpg&gt;

De mengeling van drukte in de straatjes, de hitte, de geuren die variëren van afvalstank tot heerlijke etensgeuren, de kleurrijke winkeltjes geven de souk hun oriëntaals karakter en we laten ons meeslepen met de stroom; we dwalen rond en laten ons verdwalen. Een speurtocht door een andere wereld.
Tussen de meestal armoedig aandoende huisjes komen we af en toe een prachtig stukje bouwkunst tegen, vaak onderdeel van een moskee,
Het is de ingang van een moskee waarvan je verder weinig van ziet vanaf de straat. Er zjn tientallen moskeeën in Marrakesh. Vanaf een dakterras aan de Jemaa el Fna zie je er zo al ruim 10 liggen door de minaretten.
Een gemeentelijke afvaldienst kennen ze hier nog niet. Af en toe zie je mensen met een handkar die het vuil wat bij elkaar vegen en soms op de kar gooien om ermee met onbekende bestemming te verdwijnen. We maken onszelf maar wijs dat de stank ook bij het ‘karakter’ van deze stad hoort.
Na een uur ronddwalen komen we bij een wat groter plein waaraan onder andere de Ben Youssef moskee en de Medersa, een islamitische school die in de 16e eeuw werd gesticht om theologie en rechten te studeren. De moskee vormt het centrum waaromheen de Medina is gebouwd en dateert uit de 12e eeuw.
Het museum van marrakesh is gevestigd in een paleis. Naast de prachtige mozaïek-versieringen op de vloeren, muren en plafonds is er veel eigentijdse schilderkunst te bewonderen. Het is er ook heerlijk koel.
Door andere gedeelten van de souk lopen we weer terug naar het plein. Ook komen we nog door wat noordelijker gelegen delen waar duidelijk meer armoede heerst. Aangekomen bij de Jemaa el Fna zijn we behoorlijk uitgeput van onze urenlange wandeltocht en helemaal bezweet. Tijd voor een dakterras!
Vanaf het terras hebben we prachtig uitzicht over het plein en we krijgen er niet genoeg van om naar al die mensen te kijken en van de sfeer te genieten.

<img src=http://www.teije.nl/2003/mar/im/m194.jpg&gt;

Slangenbezweerdersmuziek vult de lucht af en toe aangevuld door de gebeden vanaf de moskeeën.
Tegen zonsondergang nemen we een taxi terug naar het hotel en Lies vindt het nog steeds niet erg leuk. Er wordt niet gereden met meters afstand, maar met centimeters. Zelf draai ik een soort van knop om en leg m’n lot in Allah’s handen. Ik let niet eens echt op het verkeer hoewel ik in Nederland ook vaak een beetje ‘meerijdt’ wanneer ik naast de bestuurder zit. Hier heeft dat geen zin, je wordt er alleen maar doodsbang van. Wat dat betreft zijn het goede chauffeurs.
In steden vinden ook niet erg veel zware ongelukken plaats, meestal alleen met blikschade. Op de bergwegen is dat wel anders, vooral 's nachts. Dan vallen bij ongelukken ook 10x zo vaak doden als in Europese landen.
Wij komen gelukkig veilig aan in het hotel en na een koude douche gaan we het nieuwe centrum in. We zitten bij een rotonde waar de hele avond het verkeer voorbijraast en we zitten er met verwondering uren naar te kijken. Wat een chaos en toch gaat alles (net) goed.
Voor een eerste dag hebben we al heel wat gelopen en gezien. Al helemaal ondergedompeld in de Arabische cultuur gaan we tevreden naar bed.

Vervolg reisverhaal op:
Mijn reiswebsite

Voor de legpuzzelfanaten:
Puzzels van Marrakesh op: Puzzelgalerijen