(origineel bericht op be-more.nl)
Rabbit Island en reisplannen!
Vrijdag ben ik zoals gepland met Heather (de Australische vrouw van 74 die in de raad van bestuur van TBL zit), Chan Thuch en Alinde naar de “bioscoop” geweest. De documentaire was indrukwekkend, en heel sprekend. Het ging over straatkinderen in de hoofdstad van Cambodja. Het was wel gek om het land dat ik nu een beetje heb leren kennen op het scherm te zien. Veel was herkenbaar met wat ik om me heen heb gezien.
Zaterdagochtend zijn we vroeg opgestaan, want om half 8 kwam de tuk-tuk ons ophalen naar de bus te brengen voor een weekendje naar Kep en Rabbit Island! Iris, Marjon en ik gingen samen met de bus, Alinde en Marlynn hadden van hun project uit een spelletjesdag op het strand in Kep, dus met hen hebben we daar afgesproken. Kep hebben wij al binnen een paar minuten gezien, er is niet zo veel te beleven en het was geen fijn strand om te liggen (helemaal leeg en heel veel verkopers die achter ons aan liepen). Marjon, Iris en ik besloten alvast door te gaan naar Rabbit Island terwijl de andere twee hun activiteiten op het strand daar hadden. Dat bleek geen verkeerd besluit, want zodra we het bootje uitstapten waren we op een (bijna) onbewoond eiland met een heerlijk strand vol hangmatjes! De ochtend is gevuld met zwemmen en luieren. Toen gebeurde er iets geks: plotseling kwamen er drie boten vol met Koreanen aangevaard, die precíes voor mijn hangmatje uitstapten. Zeker vijftig mensen, allemaal met dezelfde felgele shirtjes en hoedjes op, stormden het strand op met tassen en dozen vol eten en ontelbare koelboxen. Binnen 10 minuten hadden ze hun zeiltjes neergelegd, zat iedereen te eten en was de “asian invasion” compleet. Ondertussen werden wij volop aangestaard en binnen de kortste keren werden we “gevraagd” te poseren voor tientallen Koreanen die allemaal met ons op de foto wilden. Na even kort gezwommen te hebben waren ze weer zo snel weg als ze gekomen waren, ik heb nog nooit een strandbezoek meegemaakt dat zó goed georganiseerd was! Een hele absurde maar hilarische situatie! Vooral op zo’n slaperig eiland als Rabbit Island, waar totaal misschien zo’n dertig mensen waren, was het een heel vreemd gezicht.
Nadat Alinde en Marlynn klaar waren in Kep voegden ze zich bij ons op het eiland, waar we tot zondagmiddag gebleven zijn. We waren een van de weinigen die er bleven slapen, de meeste mensen gaan rond de middag weer terug. We sliepen, zoals dat hoort op een eilandje in the middle of nowhere, in een rieten hutje en aten super vers gevangen garnalen. Met dank aan de haan die onder ons hutje woonde werd ik rond vijf uur wakker (<a rel=“external” href=“x-apple-data-detectors://0”>om 9 uur</a> de avond ervoor sliepen we al want het was pikdonker) en zijn Marjon en ik in een hangmat op het strand gaan liggen tot het wat lichter was. Daarna nog lekker uitgeslapen en in de middag een wandeling van 2 uur rondom het eiland gemaakt. In de Lonely Planet werd er gepraat over vogelspinnen, slangen en apen, maar wij zijn (gelukkig) niets exotischer dan een gekke rups tegengekomen. Tijdens het eten voor we weg gingen ben ik nog aan de praat geraakt met een man uit Antwerpen, die al meer dan twintig jaar in Cambodja werkte en woonde. Van hem heb ik super handige reistips gekregen! Ook omdat ik mijn leesboek niet mee had, heb ik de Lonely Planet gelezen, en voor het eerste een beetje begonnen met het plannen van de weken na mijn vrijwilligerswerk. De eerste 10 dagen heb ik nu redelijk uitgestippeld, door zijn advies en wat ik al in gedachten had, maar ik twijfel nog wat ik met de laatste anderhalve week ga doen. Veel mensen die langer de tijd hebben proberen de het populaire “Zuidoost Azië” rondje te doen (Thailand, Laos, Cambodja en Vietnam). Dat doe ik liever niet, ten eerste omdat ik niet denk dat dat überhaupt fysiek mogelijk is in 3.5 weken, maar vooral omdat veel van deze mensen die ik spreek zo’n gehaaste indruk maken. Je wordt denk ik zo rusteloos als je overal maar een paar dagen blijft, dat je de mooie kleine dingetjes juist gaat missen. Daarom wil ik sowieso ongeveer twee weken aan Cambodja besteden en de tijd nemen om alles goed te zien. Als ik dan tijd overheb ga ik misschien naar Laos maar dat laat ik voorlopig nog even open. Verder praat ik met de Belg over de verkiezingen, die hier over een paar weken zullen plaatsvinden (eigenlijk meer voor de vorm). Hij weet ook te vertellen dat het eiland dat we vanaf Rabbit Island kunnen zien liggen vroeger Cambodja is, maar verkocht is aan Vietnam. Sindsdien is het volgebouwd met luxe resorts, restaurants en hotels. Nu nog een sterk contrast tussen de twee eilanden (en eigenlijk tussen de twee landen) maar binnen een paar jaar zou Rabbit Island ook weleens hetzelfde lot kunnen ondergaan.
<span style=“color: #000000”>Op maandag begint de routine van het project weer. Elke week is mijn rooster ietsjes anders, deze week zit ik wat meer op kantoor in de ochtenden. Vorige week zat ik op sommige dagen bijna de hele dag op de schooltjes, wat heel erg uitputtend is. Ook heb ik van nature nou eenmaal een vrij theoretische insteek en ik merk dat ik het fijner vind om bijvoorbeeld tijd te besteden aan een voorstel om het project op één klein puntje goed te verbeteren, dan dat ik veel tijd besteed aan één kind of één docent, maar dat de rest van de lessen dan onveranderd blijft. Maandag en dinsdag ben ik vooral (in de ochtend) bezig met nieuwe toetsen ontwikkelen en in de middagen ga ik naar een nieuw schooltje, op een kwartier rijden vanaf Kampot.</span>
Ook deze week heb ik een lange middagpauze van een aantal uur, wat me de kans geeft om wat meer research te doen naar reis ideeën, plannen voor de lessen te maken en te lunchen met de andere vrijwilligers. Ook neemt één van de vrouwen van het kantoor me achterop haar motortje (auto’s zijn hier heel zeldzaam en alleen voor de superrijken) mee naar de markt waar alle locals hun boodschappen doen. Heel druk en echt werkelijk alles wat je bij ons in tientallen winkels zou hebben, onder een “dak”. Toch merk je direct het verschil tussen de markt hier en die in steden waar ik met m’n ouders geweest ben. Ondanks de drukte is er een ontspannen sfeer en niemand trekt aan mijn arm of probeert me iets te verkopen. Een hele verademing. In dat soort dingetjes merk je dat het toerisme Cambodja bijna alleen nog maar de twee grote steden (Phnom Penh en Siem Reap) bereikt heeft, die commerciële koorts heerst hier nog veel minder.
<span style=“color: #000000”>
</span>
Maandag avond was ik uitgenodigd voor het afscheidsdiner dat de Australische tandartsassistente, die de buurvrouw is van Heather en hier een week bij de tandartskliniek geholpen heeft. Gelukkig had ik die dag niet mijn oude T-shirt aan waar ik vaak in rondloop (die zat in de was) want het etentje bleek bij hun in het hotel te zijn, wat een soort mediteraans paradijsje is en waar onze pizza’s vers werden gebakken in een echte steenoven op de patio. Wat een onverwachte luxe! Thuis zou zo’n mooi hotel je meer dan honderd euro per nacht hebben gekost, hier kan je er al slapen voor $30. Na het etentje ben ik nog snel wat gaan drinken met Iris, Marjon en een ander Nederlands meisje dat op rondreis en bij hun project was komen kijken.
En nu is het dinsdag middag en wordt ik over 10 minuten opgehaald om naar de lessen te gaan! Ik ben van plan om de kinderen vandaag een les over lichaamsdelen te geven, en “hoofd schouders knie en teen” met ze te zingen. Ze zijn hier gek op liedjes en spelletjes en enorm fanatiek! Nu ik bijna op anderhave week zit heb ik door hoe snel de tijd voorbijvliegt. Maar ook hoeveel ik kan praten! Wat een verhaal is dit weer. Ik zal wat foto’s toevoegen die ik op mijn telefoon heb gemaakt (makkelijk met uploaden) maar de mooie foto’s staan op mijn camera. Groetjes!