(origineel bericht op be-more.nl)
Op safari in de bushbush en savanne
Vrijdagochtend vroeg uit de veren op weg naar de Murchison Falls. Dat ligt zo’n 9 uur rijden vanaf Masaka, een uitstekend moment op bij te kletsen met de andere vrijwilligers en nog wat slaap te pakken.
Eenmaal aangekomen bij het park spotten we meteen de eerste beesten, een stel bavianen. Vervolgens bij de oversteek van de Nijl (Jaha die begint hiero in het Victoriameer) zagen we met een verrekijkertje kleine stipjes wat nijlpaarden moesten zijn. Aan de overkant van de Nijl begon onze ‘drive’. Echt geweldig! Na eerst door tropisch regenwoud te zijn gereden gingen we nu langzaam over op savanne. We hebben ook allerlei prachtig wild gezien: herten, buffels, zwijnen (Pumba van de Lion King! En ja hij rent echt weg met het staartje omhoog), verschillende soorten antilopen, olifanten, giraffen en nijlpaarden van wat dichterbij. De spanning zat er goed in toen we dachten dat er een leeuw te spotten viel en we off road gingen. Helaas pindakaas was het enige wat dat opleverde een lekke band, lang leve de reserveband.
’s Avonds sliepen we in tenten waar bedden in stonden, met prachtig uitzicht over de Nijl! De volgende ochtend zijn we meteen weer op ‘drive’ gegaan. De olifanten en giraffen dit keer van heel dichtbij gespot. Bij de tweede kudde olifanten keurig onze tweede lekke band. Lichte paniek bij onze begeleiders, want olifanten zijn na de buffels de meest gevaarlijke beesten in Uganda. Maar het ging allemaal goed. En laat dit nou onze lucky day zijn! Een leeuw in de bosjes, nog wel een mannetjesleeuw. Ik helemaal gelukkig! Eindelijk een leeuw gezien in het wild. Maar het kon nog beter! Even later zat er een welpje naast de kant van het zandpad. Een geslaagde tocht voor zover.
In de middag met een bootje de Nijl op waar we krokodillen hebben gezien. Toen de watervallen in zicht kwamen (ja de Murchison Falls) zijn we van de boot gestapt voor een wandeltocht naar boven. Wat een geweld dat water, en prachtig om te zijn!
Tevreden en uitgeput kwamen we aan bij onze tweede overnachting waar we gelukkig in huisjes sliepen, want de buffels liepen daar ’s nachts ook rond. De volgende dag begon onze terugtocht alweer. En jawel hoor, na een uurtje onderweg onze derde lekke band. Melig van de moeheid nog, er flink erom gelachen. Dat werd wat minder toen de reserveband ook lek bleek te zijn en we met z’n twintigen in een busje moesten. Maar het paste! En wat is nou een betere manier dan opgepropt in een busje te zitten qua inburgering! Gelukkig was het maar voor een half uurtje voordat wij afgezet werden en zij de banden gingen regelen. Na een lange rit blij om weer ‘thuis’ te zijn. Maar het was zeker de moeite waard en had het zeker niet willen missen!