(origineel bericht op be-more.nl)
Nog in Nederland.
Zo, hoewel het nog wel even duurt begin ik toch maar aan mijn eerste weblog. Nog 83 dagen voordat ik vertrek. Nog genoeg te doen, dus ben bang en ook weer blij dat het waarschijnlijk heel snel zal gaan. Op 16 juni vlieg ik samen met mijn zussen Saranke en Lotte en mijn vader naar Malawi om daar voor twee maanden ontwikkelingswerk te gaan doen bij het project Mawa Otisamala (eerste maand) en een nieuw pilot project (tweede maand). Lotte vliegt na de eerste maand in haar eentje terug naar Nederland, waardoor wij met zijn drieëen het avontuur zullen voortzetten.
Gisteren ben ik samen met ‘‘de rest’’ naar Nijmegen gereden voor een voorbereidingsdag. Natuurlijk proberen we ons ook naast deze dag voor te bereiden/informeren (vaccinaties, veel lezen en de benodigheden bij elkaar te rapen),maar toch is zo’n dag heel handig om wat dieper op bepaalde zaken in te gaan. Het was een lange zit en ik zal al-het-7-uur-aan-informatie jullie besparen maar toch was het erg gezellig, sfeervol en had ik na de dag nog meer zin om te gaan. Het is leuk dat er meer mensen zijn die er mee bezig zijn en die het ook allemaal spannend vinden. Uiteindelijk heb ik ook het gevoel de stichting Be More wat beter te hebben leren kennen, wat fijn is aangezien ik twee maanden in the middle of nowhere met deze organisatie reis.
Wat ik precies allemaal ga doen in Malawi is heel moeilijk te vertellen. Mawa Otisamala is een community (gemeenschap) met allemaal kleine projectjes. Zo heb je daar Home Based Care, wat soort van thuiszorg voorstelt (klusjes doen voor ouderen/gehandicapten), er is een varkenstal, er zijn naai-lessen voor vrouwen (zo creeëren ze nieuwe banen), er kan activiteiten, lessen of voorlichtingen gegeven worden aan kinderen en jongeren en ga zo maar door. De situatie en tijd bepaalt waar we nodig zijn en daar zullen wij samen met locale werknemers gaan werken. In Nijmegen vertelden ze om de verwachtingen zo laag mogelijk te houden, dus daarom durven ze niet van te voren roosters of bepaald soort taken te geven aangezien als het puntje bij paaltje komt je toch word ingezet waar je echt nodig bent, en niet waar wij, als vrijwilligers, ons hadden op voorbereid. Verwachtingen laag dus.
De tweede maand is een nog groter avontuur aangezien we daar helemaal niets van af weten. Ze noemen het een pilot project waar wij waarschijnlijk een van de eerste mazungo’s (blanken) zijn. Waar en wat er te doen is, weet Be More, en wij dus zelf ook niet. Flexibel proberen in te stellen en gewoon afwachten! Feit is dat we in ieder geval een maand extra ons steentje kunnen gaan bijdragen.
Aankomende weken verder met de voorbereidingen en aftellen. Het blijft raar om aan de ene kant heel veel met Afrika bezig te zijn en om aan de andere kant gewoon met het dagenlijkste Hollandse leven bezig te zijn. Bepaalde situatie’s even ontlopen (door bv. je boek aan de kant te leggen) gaat in Malawi een stuk lastiger en dat is wel een spannend idee om echt een paar weken in een totaal andere situatie te leven. Ik heb er in ieder geval veel zin in en ik ga er voor!