(origineel bericht op be-more.nl)
Met 17 heen, met 21 terug…
Lieve allemaal,
Palm Tree trilt op zijn grondvesten. Opwinding alom… De kids kijken er al maanden naar uit en morgenvroeg om 10 uur vertrekken we dan ein-de-lijk naar Camp.
Vandaag stond in het teken van de voorbereiding. Ros heeft alle kids een vuilniszak gegegeven en op het schoolbord in de keuken opgeschreven wat er in de zak moet. Vier t shirts, 2 broeken een zwembroek en ga zo maar door. En daar ging de hele club. Op zoek naar onderbroeken, op zoek naar droge en schone handdoeken…Steekproefsgewijs hebben we wat vuilniszakken losgemaakt. En we konden daarbij een glimlach niet onderdrukken. Een jochie dat een pesthekel aan lezen heeft, heeft een enorm dik leesboek in zijn vuilniszak gestopt. De ander wil persee een wollen sjaal mee (“stel dat het heel koud wordt…”) Verder zat er weinig kleding in zijn zak. Speelgoed des te meer…
Terwijl we deze logistieke operatie tot een goed einde proberen te brengen krijgt Ros een telefoontje. Onze social worker. Of ze vrijdag in de loop van de dag de 4 kleine hummels mag komen brengen. Kinderen die door hun moeders zijn afgestaan voor adoptie en waar wij tijdelijk voor mogen zorgen. We wisten dat er, naast de 2 babyboys die we nu al hebben, begin januari nog 4 kids zouden komen. Maar zo snel al… We kijken elkaar aan. Vrijdag zijn we op Camp. Met 17 kinderen. Het ziet er naar uit dat we met 21 kids terug gaan komen… Een mooiere start van hun leven op Palm Tree kunnen we ons niet bedenken. Onze social worker is het helemaal met ons eens. We spreken af dat ze de 4 schattebouten vrijdag op ons kampeeradres komt brengen.
Vanaf het moment van het telefoontje lopen we met een enorme grijns op ons gezicht! Het is weer gelukt, Palm Tree breidt uit…We kennen deze 3 kleine meisjes en het kleine jochie nog niet. Maar ze zitten nu al in ons hart. Vanaf vrijdag hebben we ze ook in onze armen. Wees welkom, schattebouten. We gaan heel goed voor jullie zorgen…
Dikke knuf,
Peter & Yvon