Mallorca

Hi allemaal,

Mijn naam is Roos Vlaar. Uiteraard hou ik van reizen, anders kwam ik niet op dit forum. Ik mag graag nieuwe plekken of steden ontdekken, of dat nou in het buitenland is of in ons mooie, kleine Nederland. Onlangs heb ik een eigen boek uitgegeven, genaamd ‘Keuzes’. Hierin beschrijf ik onder andere mijn tijd op Tenerife en mijn vakantie op Mallorca. Graag deel ik alvast een stukje over Mallorca hier.

Op mijn website www.roosvlaar.nl kun je meer informatie vinden over mij of over mijn boek en bijvoorbeeld het eerste stukje van het eerste hoofdstuk lezen, mocht je interesse hebben.

*Woensdag. Op het vliegveld. Ja hoor, bij mij gaat de pieper af als ik door het poortje loop. Ik word gecontroleerd. Ze rollen met een of andere roller over mijn handen en langs mijn riem. Mijn tas wordt ook ‘rood’. Het is mijn deo, het mag niet mee. Omdat we onze koffers al hebben ingeleverd kan ik het daar niet meer in stoppen en er staat niemand meer buiten aan wie ik het kan afgeven, dus mijn deo wordt vernietigd. Baal. Het is ook stom van me, ik had het kunnen weten.
In het vliegtuig. Het is Richards eerste keer vliegen en hij is een beetje bang. Wel schattig. We houden elkaars handje vast, zoals het hoort. Toch mis ik iets. Een gevoel, ik weet het niet. Blijdschap, ja, ik mis vreugde, opgewondenheid, het feit dat we ons verheugen op straks, dat we daadwerkelijk op Mallorca zitten. Ik verheug me er wel op, maar ik weet niet wat het is, een gevoel.
Het dalen. Mijn oren vinden dit niet leuk. Het opstijgen was nog wel te doen, maar dit is vreselijk. Meneer heeft nergens last van. Oneerlijk. Volgens mij kunnen mijn oren elk moment kapot knappen. Maar wij, ik bedoel ik, ik heb het overleefd met m’n oren. En wij, wij hebben de vliegtuigreis overleefd. Jee, we zijn op Mallorca.
We zijn nog maar net het vliegtuig uitgestapt en we beginnen al te zeuren over de warmte. Deze temperatuur zijn we niet meer gewend. We staan even te wachten op onze koffers en vervolgens worden we netjes opgewacht door mevrouw Sunweb. Zij begeleidt ons naar onze chauffeur die ons naar het hotel gaat brengen. We stappen een snikhete bus in. Pff. We blijven wel Nederlanders natuurlijk, Nederlanders zeuren. Tijdens de reis naar ons hotel genieten we van de mooie omgeving. Wederom is het weer heel anders, heel anders dan mijn wereldje rondom Groningen. We zitten in het busje met nog twee Nederlanders die vlakbij ons verblijf moeten zijn. Wel zo fijn dat we niet nog tientallen mensen eerst moeten afzetten. Wij worden eerst afgezet bij ons hotel. Helemaal fijn.
Het hotel en onze kamer, het ziet er goed uit. Het is precies zoals op de foto’s, prachtig. De tuin, wauw, de tuin valt zeker in de smaak. Hier kunnen wij ons wel een weekje vermaken. Er loopt een pad met aan de ene kant de rotsen en aan de andere kant de zee. Vanaf de tuin kun je hier zo heen lopen. Via dat pad loop je ook zo naar het strand. Vet leuk. Het strand is niet heel groot, maar doordat het als het ware omringd is door rotsen, ziet het er wel mooi uit. Er is verder niemand op het strand. Dat is wel vreemd, maar des te beter. Een strand voor ons alleen. Dit is een mooi plaatje. Jammer dat het al donker wordt, al ziet het er in de schemering ook wel romantisch uit.
Het is alleen een beetje jammer dat Richard een koortslip heeft. Echt kut. Niks geen romantiek dus. Waarom precies deze week? Daar gaan onze romantische avondjes. Tot nu toe gaat het sowieso al minder romantisch dan ik mij had voorgesteld. De eerste nacht is vreselijk. Ik kan totaal niet slapen. Ik weet dat ik me druk maak om de kleinste en de stomste dingen; het lukt me niet om rust te vinden en rust te krijgen in m’n hoofd…
*

Hoi Roos, welkom op Wereldwijzer! Dat is nog eens uitgebreid voorstellen. Ik denk dat ik je dan ook het beste kan doorverwijzen naar ons Reisblog forum, of was je opzoek naar specifieke informatie?