(origineel bericht op be-more.nl)
Liwonde National Park
We hebben een erg leuk weekend gehad in Liwonde National Park. Vrijdagmiddag zijn we rond een uur of 2/half 3 vertrokken vanaf Pakachere. Daarvoor zijn we nog naar de bank in Zomba geweest om te pinnen voor het weekend, daar zijn we gelukkig al op tijd heen gegaan; we hebben 2 uur in de rij gestaan. Eerst moesten we een tijd op een busje met geld wachten omdat de pinautomaat leeg was, daarna schoot het ook niet echt op omdat er maar mensen bleven voordringen. De rij voor ons groeide nog harder dan de rij achter ons, en niemand zegt er wat van. Heel irritant.
De omgeving bij Liwonde was heel mooi (zie foto’s van Hendrik), we zaten midden in de natuur. Vlak naast de tenten was een riviertje, waar ’s avonds de nijlpaarden uitkwamen om voor onze hutjes te grazen. Overdag kwamen we ook nog een wild zwijn en een baviaan tegen, vlak naast onze tenten. Die bavianen zien er zo onschuldig uit, maar we hoorden van één van de safarigidsen dat je nog best moet uitkijken voor die beesten. Je kan niet zomaar een baby onbeheerd buiten laten liggen, want dan nemen de apen hem mee en eten ‘m op.
Het eten was ook echt heerlijk daar, we kregen ’s avonds gewoon een driegangenmenu voorgeschoteld. Dat is nog eens wat anders dan rijst met tomatensaus en rauwe kool (ook heel lekker hoor).
’s Nachts was het toch best wel spannend, met al die geluiden om je heen. Je hoort de hele tijd het gebrul van nijlpaarden om je tent, en dat is toch niet zo’n geruststellend idee als je weet dat het nijlpaard één van de gevaarlijkste dieren van Afrika is. Ik heb af en toe wel naar buiten gekeken als ik wat hoorde (de tent was aan beide kanten open), maar ik heb nik s gezien. Toch zie je aan de enorme voetsporen naast je tent ’s ochtends dat ze er wel geweest moeten zijn.
We hebben dus niet bepaald kunnen slapen die nacht. Zaterdagochtend moesten we er wel weer om kwart voor 5 uit, want we hadden ons opgegeven voor de jeepsafari van 6 uur en moesten om kwart voor 6 verzamelen bij de ‘lounge’. De safari was heel mooi; de zon was net opgekomen, het was nog heel rustig en stil overal. We hebben o.a. bavianen, zwijnen, impala’s en waterbucks (ik weet niet hoe die in het Nederlands heten) gezien. Helaas geen olifanten, de gids vertelde dat je die vooral in het droge seizoen ziet. De olifanten komen dan allemaal naar het water (waar we langs reden) om te drinken. In het regenseizoen hoeven ze daar niet helemaal voor naar de grote rivier te lopen, er zullen dan wel meerdere kleine stroompjes zijn die anders droog staan.
Zondagochtend zouden we ook nog een kanosafari doen, maar de gastvrouw van Bushman’s Boababs (de naam van de lodge waar wij verbleven, er stonden namelijk allemaal baobabs op het terrein) kwam ons ’s middags vertellen dat we de safari’s naar de zaterdagmiddag moesten verplaatsen. Het risico was te groot dat het zondagochtend zou regenen, en dan zouden de safari’s niet door kunnen gaan. Dat vonden we wel jammer, want we hadden juist gehoord dat de kanosafari’s ’s ochtends vroeg zo mooi en rustig waren. Maar aan de andere kant konden we nu wel lekker uitslapen zondag.
De kanosafari was ook heel mooi. We hebben een hoop nijlpaarden gezien van heel dichtbij, daar heeft Hendrik ook mooie foto’s van gemaakt. Krokodillen konden we helaas niet zien, ook door het regenseizoen; alle krokodillen zaten nu onder water, in het droge seizoen zitten ze aan de oppervlakte.
Ook hebben we samen met twee gidsen nog een stukje gelopen door het park, tussen alle beesten door.
We hadden aan de beveiligers (lopen ’s nachts rond met een zaklamp en een geweer om een dier neer te schieten als hij iemand aanvalt) gevraagd hoe laat de nijlpaarden ongeveer uit het water zouden komen en voor onze tenten langs zouden lopen. Ze zeiden dat dat tussen 10 en 11 uur zou zijn, dus wij zaten allemaal rond die tijd in onze tent op wacht totdat ze zouden komen. Daarvoor hebben we nog met zijn allen in de lounge gezeten tot een uur of 10, maar toen durfde niemand meer naar zijn tent te lopen, iedereen was bang dat er ineens een nijlpaard om de hoek stond. Gelukkig zijn we allemaal veilig bij ons bed aangekomen.
Helaas heeft niemand een nijlpaard gezien; iedereen was zo moe van de vorige slapeloze nacht, dat we allemaal in slaap vielen tijdens het wachten.
De volgende ochtend werd Hendrik wakker gemaakt door een schildpad die onder zijn bed liep, dat maak je ook niet elke dag mee. De rest van de dag hebben we weinig gedaan; een beetje gewandeld (de laatste kans om een olifant tegen te komen, maar helaas) en gelezen. Na de lunch gingen we weer terug naar Pakachere.
We hebben er nu natuurlijk één vrijwilliger bij, dus dat was wel een beetje lastig met de taxi terug naar Joy’s huis. We waren aan de telefoon vergeten te zeggen dat we met z’n zessen mee moesten, daar was de chauffeur niet zo blij mee. Hij heeft ons uiteindelijk toch meegenomen voor wat extra geld. We moesten met z’n vijven op de achterbank (we mochten niet met z’n tweeën voorin, omdat dat meer zou opvallen bij politiecontroles). Ik moest languit over iedereen heen gaan liggen op de achterbank, dat was niet bepaald comfortabel met al die gaten in de weg. De volgende keer kunnen we misschien maar beter toch een extra taxi nemen.
Gisterochtend moest het rooster nog gemaakt worden bij YODEP. Het duurde zoals gewoonlijk weer een tijd voordat het eindelijk goed was, steeds werd er weer iemand niet of dubbel ingeroosterd of was er te weinig ingepland. Toen het rooster uiteindelijk klaar was, moest het weer omgegooid worden omdat er een fout was gemaakt. Tja, het gaat hier niet allemaal zo makkelijk als in Nederland.
Ik heb die ochtend samen met Chiara en Janieke de pap gemaakt voor de kinderen. ’s Middags stond er niet veel op het programma, alleen Desirée had afgesproken met Jessie (leiding van de Women Empowerment groep) dat ze ’s middags naar YODEP zou komen om de vrouwen naailes te geven.
Vlak voordat we weg wilden ’s middags, stonden Jessie en Sanny (andere lokale vrijwilliger) ineens bij Joy op de stoep om ons op te halen. Toen begon het ook net te regenen, dus wij wilden eigenlijk even wachten totdat het wat minder was, maar zij zeiden dat het wel mee viel en dat we maar gewoon mee moesten gaan. Dus wij hebben allemaal maar onze poncho’s en paraplu’s gepakt en zijn toen vertrokken. Het begon steeds harder te regenen, zodat er in een paar minuten overal rivieren ontstonden (dat gaat heel snel hier). We zijn toen toch maar teruggegaan. Onderweg naar YODEP moet je ook een berg op en af lopen, en dat is niet zo veilig als er een rivier vanaf stroomt.
Vanochtend ben ik met Desirée naar Charles geweest, de gehandicapte man aan wie we elke week lesgeven. We hebben vandaag lesgegeven in Engels en wiskunde. Ik ben vandaag o.a. begonnen met negatieve getallen; dat vond hij nog wel heel moeilijk, maar hij vindt het erg leuk om nieuwe dingen te leren.
Aan de Chichewa les kwamen we niet meer toe, want we moesten Charles ook naar de kapper brengen. Gelukkig heeft hij een rolstoel (dat zie je hier verder nergens; als je niet kunt lopen zit je gewoon de hele dag op dezelfde plaats), daar moesten we hem in tillen.
De rest van de groep heeft samen met Justin en Wilfred het dak van een huis gerepareerd, van één van de leden van de Home Based Care groep. Dat was nog best eng hoorde ik, maar dat kunnen jullie vast wel lezen op Hendrik’s blog!