(origineel bericht op be-more.nl)
Laatste week Holy Cross Service Society
Op maandag hebben we een gesprek met K. (hoofd) en een moeder gehad. Dit gesprek ging over tips die wij hadden opgesteld, nadat K ons gevraagd had aan hand van de observatie wat tips op te stellen voor de moeder en de leerkrachten. K. heeft ons geholpen met de vertaling zodat we elkaar zouden begrijpen.
Na de uitleg had de moeder nog een aantal vragen voor ons die door K. zijn vertaalt. Op deze manier merkte wij dat de moeder erg geïnteresseerd was in wat wij hadden te vertellen. Wij hebben dan ook echt het gevoel gehad dat wij haar hebben kunnen helpen door het maken van deze tips. De moeder gaf ook aan dat de ze heel erg blij was dat we haar zoon hadden uitgekozen en dat ze heel dankbaar was voor de opgestelde tips. Na afloop van het gesprek heeft ze ons duizend maal bedankt, omdat ze zo blij was dat we haar wilden helpen. Ook K. heeft ons de complimenten gegeven over de opgestelde tips en vond dat we het super hadden gedaan.
Na het gesprek met de moeder hebben we ook nog gesprekken gehad met de leerkrachten een keer een gesprek over het kind waar we ook de moeder van gesproken hebben en nog een keer met de leerkracht van het jongetje wat we vorige week hebben geobserveerd. Deze spreekt goed Engels en werd erg blij van de complimenten die ze kreeg, mooi om te zien. Bij haar konden we de tips wat makkelijker bespreken, maar werd dat wat ze niet begreep door K. vertaald. Een privé tolk 
De leerkrachten van het kleine klasje gaven aan dat ze de tips bruikbaar vonden, maar ook dat ze de activiteiten die we eerder deze stage hebben geïntroduceerd al een aantal keer hebben uitgevoerd. Ze gaven zelf ook aan dat ze door deze activiteiten verbetering in de concentratie van de kinderen zagen. Hierdoor werd het nut van onze activiteiten bevestigd. Super toch!
Verder hebben we heel hard gewerkt aan onze uitwerkingen, bp en alle opdrachten die we voor school moeten doen. Hier hebben we de rest van de week, buiten de geplande gesprekken om aan kunnen werken.
Op woensdag hebben we dan eindelijk de professor ontmoet. Nadat hij zich voorstelde was hij weer weg. We wilde opstaan om ons voor te stellen, maar toen was hij de kamer weer uit. Even later moesten we bij hem op kantoor komen. De professor was heel open tegen ons en zag dat het goed ging aan onze blije gezichten. Na heel even kwamen er mensen binnen en was de professor weer weg. We hebben hem vandaag dan ook nog maar kort gesproken, maar zijn wel uitgenodigd om te eten voor donderdagavond.
Donderdag ochtend wilde we naar school vertrekken, maar het is hier regenseizoen en het kwam met bakken uit de lucht. Toen het net wat droger was wilde we gaan. De professor kwam op hetzelfde moment naar beneden en toen mochten we met hem meerijden. Er werd ons dus een nat pak bespaard. De rest van de ochtend hebben we weer voor school gewerkt.
Donderdagmiddag gingen we naar een andere afdeling van het Holy Cross Service Society. Deze afdeling was meer op het plattenland. Op deze instellingen waren veel doven en blinden. Er was ook een Multi handicap groep. Het verschil met waar wij werken is dat deze instelling residentieel is en de kinderen daar ook verblijven. Het was leuk om weer eens een andere afdeling te zien. In het totaal worden er door het Holy Cross Service Society, maarliefst 2500kinderen geholpen. Ze trainen ook mensen die dan op het plattenland les gaan geven aan kinderen die het nodig hebben. Dus bijv. iemand die zelf uit dat dorp komt.
Op donderdagavond gingen we eten bij de professor thuis. Ze hadden een kleine maaltijd bereid. Het is maar net wat je klein noemt, ik vond het super lekker en leuk, maar klein is zeker iets anders. We hebben twee uur gezellig zitten kletsen. Vooral over het Holy Cross. Hij is vroeger gevraagd les te gaan geven aan doven en blinde kinderen. Hij heeft hier studies in gedaan (ook in Amerika) en deze kennis weer doorgegeven aan studenten in India. Deze vroegen waarom hij hun leerde over hoe ze in het Westen omgingen met doven en blinden? En omdat er in India niets was is de Holy Cross zo ontstaan. Het is een non Goverment organisation. Ze komen dan ook rond van donaties die ze krijgen. Er is geen geld vanuit de overheid. We hebben nog een tijd over politiek gesproken en wat daarbij komt kijken. Hoe veel er gecontroleerd wordt, zodat ze mogen blijven bestaan.
Vandaag was onze laatste dag op het Holy Cross Service Society. We zouden afscheid gaan nemen van de kinderen, zoals afgesproken. Blijkt de school ineens gesloten te zijn. Ja het hoeft je hier zelfs niet meer te verbazen. Geen kinderen, geen afscheid. Nog wel een kort gesprek met Kayel, maar zonder de leerkrachten, want die waren natuurlijk ook vrij. Besproken dat we 9december nog even terug komen om alle ingevulde formulieren te krijgen. We zullen dan ook even kijken of het alsng mogelijk is om afscheid van de kinderen te nemen.
Verder is het vandaag gegaan over dat we nu ambasadeurs van het Holy Cross Service Society zijn. De stichting draait alleen op donaties. Nu willen we natuurlijk kijken of we de waterleiding kunnen betalen, die ongeveer 250euro kost. Dus alle donaties zijn welkom Het is heel mooi, want ze geven de kinderen alleen dat wat echt nodig is. Niet meer dan dat ze thuis hebben. Stel je bijv. Voor dat je in een instelling woont van de stichting. Ze slapen daar op de grond, omdat ze het thuis ook doen. Geen bedden, want dan willen ze straks niet meer naar huis (weten ze uit ervaring, door schande wordt men wijs). Ze krijgen levensvaardigheden en natuurlijk wel goed voedsel, maar geen overbodig luxe. Dat is toch een goed initiatief en doelstelling!
Morgen vroeg om 5uur vertrekken we op rondreis. We gaan nog lekker twee weken nog even genieten van alle prachtige dingen die het land ons te bieden heeft. Ik spreek jullie snel weer.
Liefs