Het is dinsdagochtend. Februari, het is koud. Kleumend sta ik op de metro te wachten als mijn telefoon gaat. Het schermpje laat een nummer zien dat met +40 begint. Als ik opneem word ik overvallen door een hartverwarmend enthousiasme. Catalin Badea-Gheracostea, directeur van (Teaching &) Projects Abroad in Roemenië heet me alvast van harte welkom. Hij stelt zichzelf voor, legt kort uit wat de organisatie nou precies doet, en vraagt dan heel direct: *Wat wil je gaan doen, hier in Brasov?
*
Ja, wat wilde ik nou eigenlijk gaan doen in Roemenië? Voor Projects Abroad-begrippen ligt het relatief dichtbij, maar voor de meeste Nederlanders is het land aan de andere kant van Europa nog volslagen onbekend. Zelf was ik er al een aantal keren geweest – maar nooit langer dan twee weken. Ik studeer Oost-Europese studies aan de Universiteit van Amsterdam en was op zoek naar een manier om voor deze studie een periode in het buitenland door te brengen. Een half jaar aan een Roemeense universiteit? Had gekund, maar ik wilde toch iets anders. De zoektocht naar stagemogelijkheden leidde naar de website van Projects Abroad. De mogelijkheid om journalistiek werk voor een plaatselijk tijdschrift te combineren met onderzoek voor mijn afstudeerscriptie sprak mij direct aan. Een paar weken later miste ik dan ook zonder problemen mijn metro door dat ene telefoontje. Het aftellen kon beginnen…
Meer lezen? http://www.projects-abroad.nl/ervaringsverhalen/?content=journalistiek/roemenie/olwin-schrauwen/