Interview met Marjolein: Samen met toekomstige man op Cyprus leven
Wat als grapje begon, werd toch echt de werkelijkheid. Marjolein, MarjoleinRijgersberg, ging samen met haar vriend op Cyprus wonen. Het was een emotionele voorbereiding, maar ze geniet er elke dag. Ze heeft er ook een boek over geschreven en aan Wereldwijzer schreef ze haar verhaal.
1. In welk land woon je op dit moment en sinds wanneer?
Ik woon op Cyprus sinds februari 2011.
2. Met wie woon je daar?
Ik woon met mijn vriend Stefan in de plaats Limassol. In oktober gaan wij hier trouwen!
3. Wat is de reden geweest om naar dit land te verhuizen?
We zijn hierheen verhuisd, omdat er een kantoor zit van dit Nederlandse bedrijf in Cyprus. Er werkten slechts twee Cyprioten. Het bedrijf wilde dat er ook Nederlandse collega’s zouden gaan werken. Stefan werkt op de financiële afdeling als Assistent Controller. Als grapje zei hij dat hij dat wel zou willen. Zijn manager ging hier serieus op in. Hij dacht dat ik Nederland nooit zou willen verlaten, omdat ik een leuke baan had, veel vrienden en een sterke band met mijn familie. Echter, toen Stefan zijn verhaal aan mij vertelde reageerde ik enthousiast! Twee weken later reisden we af naar Cyprus en drie maanden later woonden we hier! Een leuk grapje dus!
http://media.wereldwijzer.nl/vast01/ww.1278.jpg
http://media.wereldwijzer.nl/vast01/ww.1279.jpg
4. Welke voorbereidingen en formaliteiten heb je moeten regelen voordat je er ging wonen?
Ontzettend veel! Ten eerste moest ik het aan mijn familie vertellen. Mijn zus geloofde tot op de dag van vertrek niet dat we echt zouden gaan, dus die reageerde heel relaxed. Tot ons afscheidsfeest volgde. Ik heb mijn zus nooit zoveel tranen zien verliezen. Dat was echt moeilijk. Mijn ouders zagen het vooral als een kans voor Stefan en mij. Daar hebben ze gelijk in gekregen, maar daarover straks meer.
Zodra Stefan en ik hadden besloten om te gaan heb ik ontslag genomen. Ook dit was moeilijk, want ik was net een nieuwe vestiging van een Werving & Selectiebureau mee aan het opbouwen. Het voelde alsof ik mijn collega’s in de steek liet. Daarnaast nam ik ook afscheid van mijn onafhankelijke leven, want we gingen tenslotte voor het werk van Stefan naar Cyprus.
Natuurlijk heb ik ook veel tijd gestoken in mijn vriendinnen. Want ook die zou ik vanaf het vertrek minder gaan zien. Ik heb nog nooit zoveel tranen gelaten van genot en verdriet als in die periode.
Formeel gezien moest er ook veel geregeld worden. Zo moesten we mijn appartement in Zoetermeer zien te verkopen. Het was al crisis in die tijd, maar mijn huis stond al te koop voordat de woningmarkt instortte. We hebben het huisje na drie maanden voor een redelijke prijs verkocht. De overdracht vond plaats op het moment dat Stefan en ik al in Cyprus woonden. Echter, al onze spullen, inclusief meubels, boeken en kleding, gingen mee naar Cyprus en deze werden over zee getransporteerd. Aangezien dit enkele weken zou gaan duren, zijn wij al eerder ons huis uit gegaan en hebben we drie weken bij mijn ouders gewoond.
Naast de verhuizing moesten we allerlei instanties informeren betreft onze verhuizing. Ook moesten we de juiste verzekeringen afsluiten, ons uitschrijven bij de gemeente, een uittreksel van het geboorteregister aanvragen, etc. En we moesten natuurlijk onze auto’s verkopen en onze telefoonabonnementen opzeggen. In Cyprus dienden we ons vervolgens bij diverse instanties aan te melden. Zo hebben we ons ingeschreven bij de gemeente Limassol, moesten we een internetverbinding regelen en heeft Stefans werkgever heeft voor ons ook een aantal zaken geregeld. Verder hebben we hier een bankaccount, een (Nederlandse) dokter en een tandarts. Ik heb ook een baan gevonden. Er moeten heel wat formulieren worden ingevuld als je hier gaat werken. En voor het trouwen zijn we al maanden bezig om alle benodigde formulieren te verzamelen. Zo moeten we zelfs bewijzen dat we niet al getrouwd zijn! Maar het is voor een goed doel, want als je hier minimaal zes maanden werkt, dan krijg je € 600, - per persoon van de overheid voor je bruiloft!
http://media.wereldwijzer.nl/vast01/ww.1280.jpg
http://media.wereldwijzer.nl/vast01/ww.1281.jpg
5. Hoe bevalt het leven daar?
In een woord: geweldig! Er zijn hier driehonderd zondagen per jaar, het regent weinig en door het lekkere weer merk ik dat ik veel rustiger aan doe dan in Nederland. Soms ga ik voor een paar uurtjes naar het strand of lig ik uren op de stretcher te lezen. In Nederland deed ik dat zelden. Natuurlijk is het daar minder lekker weer, maar we hebben hier ook veel meer tijd samen. Het sociale leven kun je hier snel opbouwen, want er zitten hier meer expats en de Cyprioten staan er ook voor open, maar wij zijn erg selectief in vriendschappen, zodat kunnen we genieten van onze rust en het samen zijn. Op zondag is bijvoorbeeld de sportschool (zondag is hier echt een rustdag) dicht en dan ga regelmatig een uur langs zee wandelen. We lopen hier binnen een halfuur naar zee en files kennen we hier niet, dus wij gaan hier veel makkelijker naar het strand dan in Nederland.
Verder gaan we regelmatig uit eten. We genieten enorm van de Cypriotische keuken, die veel op die van de Griekse lijkt. Tegenwoordig spreken we ook af met onze Zweedse, Poolse, Nederlandse en Cypriotische vrienden, waardoor ons Engels is verbeterd en onze horizon is verbreed. Vroeger waren wij graag in onze woonplaatsen Zoetermeer en Breda en nu willen we de hele wereld ontdekken!
6. Wat is je leukste ervaring tot nu toe?
Het aanzoek! Stefan had een bootje gehuurd en hij ging deze zelf besturen. Hij kon maar niet eten van de zenuwen en ik vroeg telkens: ‘Wil je wat eten, wil je wat drinken?’ Maar hij was dubbel misselijk: vanwege de verantwoordelijkheid over het stuur en ovanwege het aanzoek! Na een halfuur was ook ik verschrikkelijk misselijk, want het waaide nogal en dus waren er redelijk hoge golven. Maar toen gooide Stefan het anker uit en ineens was het windstil. En ook ik werd stil (wat meestal alleen voorkomt als ik slaap), maar ineens verdwenen die maagkrampen, want… hij ging op zijn knieën! Hij pakte een ring uit zijn zak en toen werd de werkelijkheid nog mooie dan mijn droom. Hij vroeg mij! Natuurlijk zei ik alleen maar: ‘Jajajajaja!’ Die ring ging om mijn vinger en ik heb die de hele dag aan iedereen geshowd! 15 oktober is de grote dag, dus dat zal hopelijk nog een mooiere ervaring worden!
Maar alle verschillen in cultuur, het leren links rijden, het verdwalen, (het verheugen) op de bezoeken van familie en vrienden en al het nieuwe is ook leuk. Elke dag gebeurt er of zien we wel iets nieuws. Maar daarover meer in mijn boek!
http://media.wereldwijzer.nl/vast01/ww.1276.jpg
http://media.wereldwijzer.nl/vast01/ww.1277.jpg
7. Zijn er grote (cultuur)verschillen tussen Nederland en het land waar je woont?
Ja, eigenlijk wel. Zo eten mensen hier pas om ca. 21.00 uur en dat moet dan zo snel mogelijk, waardoor wij vaak om 18.00 uur de enigen in een taverne zijn en om 23.00 uur weer. Verder is iedereen hier vastgeklampt aan zijn mobiele telefoon, zelfs als er visite is, als ze een sportlesje aan het doen zijn of als ze in de auto zit. Het lijkt wel of iedereen altijd zit te bellen of te sms’en! Verder draait hier alles om eten. Als je een uitstapje met vrienden maakt ga je naar een taverne en ga je eten. Veel eten. Ook valt ons op dat alleen de toeristen de hele dag zonnen en de Cyprioten de zon vooral vermijden. En wat het meest opvallend is, is dat mensen enorm met uiterlijke schijn bezig zijn: grote huizen, dure auto’s en voor elk avondje uit de nieuwste Armani jurk met enorme stiletto’s eronder van een ander duur merk en dan vooral niet dansen (want dan vallen ze denk ik om). Vrouwen zijn, doordat de Russen hier zijn gaan wonen en deze de mannen van hen afpakten en de Russen er als diva’s bijliepen en de Cyprioten twintig jaar achterliepen, nu enorm verzorgd: nepnagels, botox hairextentsions… Het is allemaal de normaalste zaak van de wereld. O, en iedereen is altijd op dieet. En op bruiloften worden duizend tot drieduizend mensen uitgenodigd en dat zijn ook de enige momenten dat er files zijn in de hoofdstad. Zo kan ik nog uren doorgaan, maar in mijn boek krijg je nog een betere impressie van dit land.
8. Zijn er dingen die je uit Nederland mist?
Ja, ik mis mijn familie en vriendinnen enorm. We zijn vorig jaar met Kerstmis voor het laatst in Nederland geweest en nu gaan we pas in augustus. Ik kijk er ontzettend naar uit om bij mijn ouders in huis te zijn en dat mijn zus, haar man en kinderen komen. Ik mis die chaos en warmte. Ook met veertig graden hier. Ook zou ik zo graag weer eens met mijn zus en vriendinnen uit eten willen gaan en de slappe lach willen hebben, zoals voorheen. Natuurlijk heb ik hier nu ook wel vriendinnen, maar je weet niet wanneer je zelf of een ander weer gaat verhuizen, dus ik probeer me minder aan mensen hier te hechten. Maar mijn vriendinnen in Nederland hebben nu toch allemaal kinderen, dus in Nederland zou ik dat ook missen, want ze hebben het allemaal druk met hun gezin. De timing is dus perfect. Ik mis Nederland zelf gelukkig niet. We hebben hier na anderhalf jaar echt ons leven opgebouwd: ik heb nu ook een baan, we hebben vrienden, maar vooral: we hebben elkaar. Ik zeg altijd tegen Stefan: ‘Je bent hier mijn vader, moeder, vriend, vriendin en partner tegelijk.’ Wij bespreken alles met elkaar en hebben de grootste lol. Als onze relatie niet goed was, dan had ik het hier niet gered. Zo’n situatie heb ik in het boek geschetst. De hoofdpersoon is op mij gebaseerd, maar met haar loopt het totaal anders. Onze familie was gechoqueerd en minder bekenden worden totaal meegesleept, want deze droom had ook kunnen uitpakken in een nachtmerrie.
http://media.wereldwijzer.nl/vast01/ww.1282.jpg
http://media.wereldwijzer.nl/vast01/ww.1283.jpg
9. Is het makkelijk om daar werk te vinden?
Best wel eigenlijk. Het eerste jaar heb ik vijf sollicitatiegesprekken gehad en bij vier bedrijven kon ik aan de slag. Ik was echter toch veeleisend en wilde ook echt op mijn niveau blijven werken. Ik heb een maandje een administratieve baan gehad, maar mijn baas was nogal een aparte (mocht je je baan zat zijn, dan refereer ik graag naar mijn boek, want het kan altijd erger). Ik ben daar gestopt en heb toen, we woonden hier vier maanden, geaccepteerd dat ik niet zou gaan werken de komende tijd. Ik heb me toen totaal gestort op mijn boek en uiteindelijk werd deze gepubliceerd. Tevens kon ik vanaf dit jaar via via parttime aan de slag (wat hier zeldzaam is) bij een Nederlandse baas. Ik heb nu een ideale baan waarin ik mijn studie, kennis en werkervaring kan toepassen en elke dag wat leer!
10. Denk je in de toekomst nog naar een ander land te verhuizen?
We hopen het. De wereld staat voor ons open!
11. Waar moeten mensen rekening mee houden als ze ook naar dit land willen verhuizen?
Het land is duur en de salarissen zijn laag. De zomers zijn warm en vochtig en in de winter worden huizen slecht verwarmd. Ook zitten er veel insecten die je liever niet tegenkomt. Dat zijn de enige nadelen van Cyprus. Cyprus is perfect voor ons.
Links bij dit interview