Interview met Harman: Jeugdgevangenis in Peru
Harman, harman.korte, heeft gewerkt bij een jeugdgevangenis in Peru. Hij gaf daar Engelse les. Daarnaast heeft hij veel gereisd door verschillende landen. Wereldwijzer vroeg hem zijn ervaringen te beschrijven.
1. In welk land heb je gewerkt en wanneer?
Ik heb in Peru gewerkt in April vorig jaar. Ik was mijn reis begonnen in februari in Nicargua en na Costa Rica en Panama was Peru mijn eerste Zuid-Amerikaanse land.
**2. Ben je alleen of samen met iemand daar naar toe gegaan? **
Ik was alleen op reis en die vier weken in Cusco waren van te voren gepland als vaste stop in ZA. Na die vaste stop ben ik een maand in Bolivia geweest en daarna nog 3 maanden in Peru, Ecuador en Colombia.
3. Wat heeft je bewogen om naar dit land te gaan?
Het leek me toegankelijk en authentiek. Beiden bleken waar te zijn, hoewel authenticiteit niet overal meer aanwezig is.
**4. Wat voor een soort werk heb je gedaan? **
Ik gaf Engelse les in de de jeugdgevangenis Centro Juvenil Marcavalle. Vocabulaire vooral, aan groepen van 15/20 jongens. Totaal zaten er 100 jongens in de gevangenis, variërend van 15-22 jaar oud. In de middag verzorgde ik de cavia’s op het gevangenisterrein met een aantal jongens.
5. Heb je dit zelfstandig geregeld of via een organisatie?
Ik heb mijn taalcursus in Nicaragua en het vrijwilligerswerk in Cusco geregeld via Activity International. Dit omdat ik dacht dat het handig zou zijn om deze twee dingen van te voren te hebben geregeld. Het is met goed bevallen omdat alles goed geregeld was en het me een hoop moeite heeft bespaard ten opzichte van het geheel zelf regelen. Bovendien denk ik dat als je gaat reizen en zegt: ik zie wel waar ik werk ga doen of Spaans ga leren, dat het er veel minder snel van komt.
In beide gevallen was de huisvesting ook geregeld, wat me ook goed beviel. Ik zat in Nicaragua in een gastgezin, wat heel leuk en goed was voor mijn Spaans. In Cusco zat ik in een studentenhuis met allerlei internationale jongeren die ook spaans leerden en/of vrijwilligerswerk deden. Dit was socialer dan een gastgezin maar minder goed voor het leren van Spaans aangezien je voornamelijk engels praat met andere reizigers.
6. Wat is de leukste ervaring die je tijdens de reis hebt meegemaakt?
Het lijkt een aaneenschakeling van hoogtepunten als ik terugkijk maar het meest bijzondere was mijn reis over een rivier in Bolivia. Met een paar fransen die op een wereldreis van 1,5 jaar waren zijn we in Puerto Villaroel beland in de jungle in Bolivia. Het is het eind van de weg en het ligt aan de Rio Chimoré, vederop de Rio Mamoré. Het was een dorp van niks met één hotelachtig establissement. We hadden het idee om over die rivier naar het Noorden te gaan maar er is in die contreien niks geregeld dus vroegen we een beetje rond. Toen we op het punt stonden om terug naar Santa Cruz te gaan kwam Pepe achter ons aan, een local van 70, vader van 18 kinderen. Hij bood ons aan om met zijn boot (een soort rivierboot van 1,80 breed en 7 meter lang met een 2,5 pk motor) stroomafwaarts naar Trinidad te brengen voor 60 dollar. Het leek ons schappelijk met zijn vijven, het was immers 5 dagen op de rivier. Wel moesten we zelf koken. Na inkopen te hebben gedaan voor 5 dagen (Voornamelijk rijst en bier) vertrokken we aan het eind van de dag. Hemelsbreed was het 200 km maar de rivier kronkelt heel erg dus ik denk dat we ongeveer 400 km hebben gevaren. Pepe verteld sterke verhalen over de Amazone, want daar zaten we immers, we dronken biertjes dagen lang, viste piranha’s, wezen naar krokodillen, slangen en papagaaien en we waren heel ver weg van alles, en gelukkig. De eerste nacht sliepen we op een rivierstrand aan de binnenbocht van de rivier. We sliepen in tenten en waren vergeten het avondeten op te bergen. Volgende ochtend was het weg met krokodillensporen naast de tent. We kwamen 5 dagen lang niemand tegen behalve Indianen en sporadisch een visser. We voeren van 6 uur s’ ochtends tot 10 uur s’ avonds, en aangezien het droogseizoen was staken er allemaal meegestroomde bomen boven het water uit. Hetgeen zorgde voor spannende avond uren, navigerend in de schemer met Pepe aan het roer, die notabene nachtblind was. Enfin, mijn mooiste ervaring.
7. En de minst leuke ervaring?
Het vertrekken vanuit Bogota na 6 maanden solo-reis door Zuid en Midden Amerika vond ik dramatisch. Nee, ik ben wel eens opgelicht in Midden Amerika maar zolang je de grote steden vermijdt, of in het centrum blijft, is er niks aan de hand.
8. Zou je het ooit nog eens doen? Eventueel in een ander land?
Ja, Mexico zou ik op deze manier nog willen zien (lees: lang en zonder plan). Natuurlijk ook andere continenten maar ik denk dat dat heel anders wordt aangezien er in Zuid Amerika en Midden Amerika overal spaans wordt gesproken en dit een redelijk eenvoudige taal is.
9. Wat zijn de grootste (cultuur) verschillen tussen Nederland en het land waar je gewerkt hebt?
Bolivia was het meest verschillend. Mensen worden niet oud (56 in de bergen), ze lopen halve dagen om naar een markt te gaan. In het algemeen, ze zijn onverschilliger. In nederland heerst er een mentaliteit van: je moet wat van je leven maken. Wat ervoor zorgt dat mensen het heft in eigen handen nemen hier en vaak en druk bezig zijn. Daar is het anders: veel mensen vinden het prima zoals het is. Ook arme mensen vaak; het is zoals het is en we zijn altijd al arm geweest, waarom zou het nu anders moeten. Dat idee. Wel zorgt die instelling voor veel meer rust en tevredenheid in mensen daar, waar ik wel jaloers op ben.
**10. Heb je tips voor anderen die ook van plan zijn om te gaan werken in dit land? **
Tips om te gaan werken: kies een uitdagend project waar je zelf ook iets leert. Van baby’s de fles geven leer je geen spaans en ben je minder maatschappelijk betrokken dan wanneer je in een gevangenis doceert. Plus, baby’s de fles geven kan in nederland ook.
Tips voor een reis: plan niet te veel, dan wel niets. Een van de mooiste dingen in dat halve jaar vond ik dat ik weken achter elkaar nergens ‘hoefde’ te zijn. Als het ergens leuk was bleef ik hangen, was het minder; dan ben je zo weer weg. Begin met een vaste stop, een taalcursus of vrijwilligerswerk en daarna een lange tijd op jezelf.
Links bij dit artikel