(origineel bericht op be-more.nl)
Het is zover!
Backpack als handbagage met een cosmopolitan, portemonnee, paspoort, fotocamera, neusspray en oordopjes tegen de oorpijn met opstijgen en landen etc… <strong>check</strong>
Koffer met kleding, toiletartikelen, klamboe, handdoeken, kussen, sokken, ondergoed etc…<strong>check</strong>
Halve apotheek in de koffer met o.a. DEET, paracetemol, diarreeremmers, O.R.S. en de hele mikmak… <strong>check</strong>
<strong>
</strong>Oude kleding en speelgoed voor de kinderen…<strong>check </strong>
Klein beetje slaaptekort…<strong>check </strong>
Zenuwen…<strong>CHECK</strong> dubbel <strong>CHECK</strong>
En één van de belangrijkste…
Zin in de grote reis!! <strong>CHECK </strong>
De afgelopen periode ben ik druk bezig geweest met alle voorbereidingen. Spulletjes aanschaffen, informatie doornemen, vaccinaties laten zetten en geld inzamelen. Ik zeg al jaren dat ik graag vrijwilligerswerk wil doen en vandaag is het zover. De tijd is de afgelopen weken voorbij gevlogen. Vooral deze week was ik af en toe een kip zonder kop. Nog even dit regelen, nog even dat regelen. Bagage passen, meten en wegen. En al het donatiegeld tellen en overmaken op mijn Be more rekening.
Ik heb 20 Be More kaartenpakketen verkocht, 99 mobieltjes, 36 toners en 137 lege inktcartridges ingezameld en heel wat steunkrasboekjes vol gemaakt. De teller staat nu op <strong>559,03 euro</strong>!! En dan moet het laatste bedrag nog binnen komen van de laatste lading mobieltjes en cartridges. Met dit bedrag kan ik hopelijk veel betekenen voor het project en de kinderen. Iedereen die een bijdrage heeft geleverd, bedankt!!
Maar naast al deze (praktische) regelzaken ook een stukje emotionele zaken. Het langzamerhand afscheid nemen. Vorige week zondag werd ik totaal verrast met een vervroegd afscheidsetentje met ons pap, mam, Hans en Mike. Want dit weekend zat zo vol, dat er geen tijd zou zijn voor een etentje. Mama en Mike hadden het etentje geregeld zonder dat ik maar IETS in de gaten had. Ik vond het wel raar dat het spelletje wat ik graag op Mike zijn iphone speel er in één keer niet meer op stond en ik ook niet mocht kijken. Want stel nou dat mama net zou smsen…achteraf best doorzichtig. Maar zo blond dat ik af en toe ben had ik niets in de gaten. Maar al snel vielen de puzzelstukjes op de plaats toen ik met Mike het pannenkoekenhuis binnen liep en daar heel toevallig mama, papa en Hans zag zitten. Maar in een fractie van één of twee seconden dacht ik: “Hey, dat is helemaal niet toevallig. Dit is voor mij!” Erg leuk en gezellig. Maar eerlijk is eerlijk, wel een beetje vroeg om al met afscheid te beginnen. Want één ding is zeker. Ik houd niet zo van afscheid nemen, ook al is het maar voor 6 weken. Dus dat wordt nog wat vanavond op het vliegveld in Dusseldorf.
Om 16.00 uur rijden we aan. Dan zullen we daar een hapje eten en daarna ga ik Marenthe en Sylvie opzoeken. Want we vliegen met z’n 3tjes. Maandag worden we in Durban opgehaald door Michelle, de vrijwilligerscoordinator vanuit Bobbi Bear, en zullen we naar onze verblijfplek voor de komende 6 weken gebracht worden.
Het adres is als volgt:
Bobbi Bear
Lisa Reijnen
PO Box 535
4126 Amanzimtoti
KwaZulu- Natal, South Africa
En mijn afrikaanse nummer is: 0027-734719709
Dus mochten jullie mij willen verrassen met een blok jong belegen kaas, dan kun je dat naar het adres sturen. Verder doet de post er geloof ik 3 a 4 weken over, dus willen jullie dat ik post op tijd krijg… dan begin morgen maar vast met versturen haha.
Na de 6 weken ga ik samen met Marenthe en Sylvie nog een weekend naar Kaapstad. Heb ik nu ook al zin in! En 16 november ben ik dan weer in Nederland. Dus nu zeg ik lekker op z’n Brabants Houdoe, want de komende week zal ik veel engels praten en hopelijk Zulu leren!!
Tot snel! Liefs Lisa
PS: als je mij wilt blijven volgen kun je jezelf inschrijven in de mailinglist (zie links boven) dan krijg je automatisch bericht wanneer ik een nieuw verhaal heb geplaatst!