Halo ik ga in september een maand naar china en zal dus 24 september september in de middag aankomen in guilin railwaystation en ik vertrek
29 september middag van guilin railwaystation naar guanzhou… hoe zou ik mijn 5 dagen moet plannen? ik dacht aan direct naar yangshuo daar tot 28 september en dan 28-29 in guilin zelf… is dit goed?? en zijn dan al de uitstapjes zoals bijvoorbeeld naar de rijstvelden, moonhill ,… mogelijk??
alvast bedankt voor je hulp
Een rustige zondagmorgen. Op ons balcon althans. Koffie en Dove erbij. Daarna ons in het gewoel gestrort. Yangshuo is een toeristenstad met 300.000 inwoners en een gezellig centrum rond ‘West street’. We hebben vooral genoten van de rust langs de Li-rivier. Na de thee zijn we om 15:00 uur opgehaald. Dat is altijd weer een wonder. Je krijgt een briefje, of een boodschap en dan staat er een mannetje met een minibusje. Hij levert ons een uurtje later af in een theehuis en vertrekt weer. Even later komt er een dame die je op een 12 persoons golf-autootje zet en dat brengt ons naar de rivier waar een groot aantal boten liggen. We komen bij een boot, waarvan we de schipper nog nooit gezien hebben, maar hij zet onze stoeltjes al klaar op zijn boot en als ook de andere mensen zitten steekt hij van wal. Burocratie en administratie en controle zijn zaken waar we verschoond van blijven. En alles gaat op tijd. Op de minuut. Na dit wonder zijn we onze droom ingevaren. De Karstbergen verheffen zichmet hun mysterieuze bolle koppen in het landschap langs de rivier. Er hangt eenwaas in het landschap waardoor je op afstand alleen de contouren van de bergenwaarneemt. Hoe verder ze weg zijn hoe lichter ze zijn van tint. Iedere berg is anders.Chinezen zijn er meesters in om in elke berg iets te zien. Ze herkennen ermeestal dieren in en symbolen. Ze hebben een rijke fantasie. Twee bergen hetensamen ‘de vleermuis’. Tja, ik had er wat anders van gemaakt, maar voorons is het vooral overweldigend. Volgende dag: Fietsen gehuurd. Na enige discussie wordt de huurprijs gehalveerd. De noodzaak van een gids wordt breed uitgemeten. Wat ons betreft absoluut overbodig! We zouden dus naar het oosten fietsen laqngs de Yulong rivier. Li vertrouwt mij niet en nam de leiding. Het komt er op neer dat je eerst naar westen moet gaan, voordat je naar het oosten kan gaan. Afijn, onze dag was er niet minder om. Het is een tocht waarbij je soms niet meer weet waar je in de wereld bent. Je waant je in Indonesie, of Maleisie. Alles gebeurd met man (en vrouw-) kracht. Het land bewerken, de buffel uitlaten, sjouwen met een bamboo-stok op je nek en aan ieder eind een emmer, of een plateau. Grote hoeden op tegen de zon en schuw voor de camera. We komen door dorpjes als kampongs en de weggetjes die we rijden zijn een halve meter breed met keien en zand. We krijgen ook gezelschap van lokale vrouwen op de fiets. Eerst 1 en later meer. Ze houden wel afstand. Soms rijden ze voor ons uit, soms achter ons aan. Als wij stoppen, doen zij dat ook. Als we willen afslaan komen ze ons vertellen welke weg we moeten kiezen. Als we vragen of ze iets van ons willen, of iets willen verkopen wordt dat ontkent. Een enkeling druipt af als we overtuigend melden dat we gisteren al een hele dag op een bamboo hebben gezeten en dat niet weer van plan zijn. De hardnekkigste helpt ons een theehuis zonder thee te vinden. Frisdrank is er wel. We zijn beland in een gehucht bij de Dragon bridge. Van de dragon zelf niets gezien. De brug heeft hem kennelijk overleefd. Hij stamt uit 1412 en ziet er nog patent uit. Al gauw hebben we veel belangstelling. De vrouw met fiets heeft haar peuter en oma erbij gehaald en er zijn meer mensen gekomen. Ons fotoboek gaat van hand tot hand. Li bezwijkt voor het idee een deel van de terugreis per bamboe-vlot te doen. Met fietsen en al beleven we opnieuw een droomtocht. Over een glasheldere trage rivier tussen de Karstbergen en de landerijen gaan we terug. Na een uur neemt de ‘bomer’ van ons vlot afscheid van ons en hij wijst ons het pad naar Yangshuo. Onderweg komen we nog in een file terecht. Een vrachtautootje is in een dorpje bij het nemen van een bocht defect geraakt. Hij blokkert alles. Er komt geen buffel meer langs. Ach… die moderne dingen zijn niks als ellende. We hebben de fiets langs de rampplek gedragen en ons lags de file geworsteld die zich inmiddels achter het vrachtautootje had gevormd. Uiteindelijk weer goed in ons hotel terug gekomen. De volgende dag hebben we een rustdag gehouden. We maken er een balcondag van. Na uitgeslapen te hebben en ontbeten te hebben bij de buren zijn we gelijk het balcon op gegaan. Daar heb je uitzicht op het leven aan de overzijde van een klein traag stomend watertje. Rechts, naast de grote bamboo struik zijn hotelkamers. De balcons daarvan tenminste. we zien de gasten gaan en komen. Op de 2e etage, 2e van links zit een jong verliefd stelletje. Hij fotografeert haar. Eindeloos vaak. Steeds als er 6, of 7 foto’s genomen zijn kijken ze samen naar het resultaat. dan gaat ze er net weer even anders bij staan met dezelfde suikerzoete uitdrukking op haar gezicht en er volgt weer een serie kiekjes. Op het dakterras hangen in de loop van de ochtend steeds meer lakens aan de lijn. Ze hangen recht naar beneden, want het waait hier nooit. Hooguit een zuchtje dat een beetje bolling veroorzaakt. Tientallen hangen er tegen de avond als er 4 vrouwen druk zijn ze er af te halen, op te vouwen en naar binnen te brengen. Op de stenen langs het watertje heeft een vrouw fruitschillen te drogen gelegd. Elke dag komt ze langs, legt ze nieuwe neer die ze uit vuilniszakken heeft verzameld en neemt de droge mee in een grote zak. Met het stijgen van de zon komen de vissen aan de oppervlakte. In grote groepen laten ze zich door de zon verwennen. Er hoeft maar iets te gebeuren en ze zijn foetsie om na een paar minuten op een andere plek weer te komen zonnen. Zo nu en dan vliegt een ijsvogelpaartje over het water. Ook zijn er kwikstaartjes die heen en weer hoppen en lopen te kwikken met hun staarten. De schooljeugd gebruikt de stapstenen om naar de overkant te komen en de jongetjes pesten de meisjes. 's Middags is het verliefde stel weg en zit er een gezinnetje van van ouders met grote dochter op die kamer. Schuin links onder hen is weer een jong stel ingetrokken. De hele dag is er het geroezemoes van gezelligheid uit de straatjes in de omgeving. Langzaam daalt de zon en neemt de schemering bezit van ons uitzicht. De lampjes aan de overzijde gaan aan. Op de kamer njaast ons zijn Nederlanders ingetrokken. Het zijn balcon-lovers. Dat zijn lui die zo kort mogelijk op hun kamer zijn en direct doorgaan naar het balcon om het leven aan de andere zijde gade te slaan. Voorzien van liters thee, koffie en wijn op de goede dagen. Oh ja,… We zijn ook nog even West Street in geweest. wat spullen ge-kocht, afgedongen en toch platzak weer teruggekeerd. Zalig terug op ons balcon. het zal wel weer Minorities Restaurant worden vanavond. Ga niet naar Guilin, maar reis door naar Yangshuo. Het oude centrum, in de buurt van West Street. In de omgeving kun je leuke fietstochtjes maken.